Ці будзе бітва за Пакроўск нападам на Беларусь?
Ці ведаеце Вы, што адбываецца ў Беларусі? Думаю, не цалкам. Ці ведае Лукашэнка, што адбываецца ў краіне? Верагодна, не зусім. Ці ведаюць нашы ваенныя, да чаго трэба рыхтавацца? Імаверна, не. Яны гуляюць па чужых сцэнарах, і тут няма нічога добрага.
На тыдні ў эфіры «Беларусь 1» у праграме «Гэта іншае» выступіў намеснік начальніка факультэта генеральнага штаба Ваеннай акадэміі палкоўнік Андрэй Багадзель. Ён выказаў меркаванне, што расійскі комплекс «Арэшнік» ужо знаходзіцца ў Беларусі.
Ваенны чалавек звярнуў увагу, што «Арэшнік» планавалася паставіць на баявое дзяжурства ўжо ў снежні гэтага года, а гэта значыць, што, з улікам падрыхтоўкі, комплексы ўжо павінны быць у Беларусі.
Паводле яго, перш чым сюды прыбудуць ракеты, трэба падрыхтаваць месцы, лагістыку, «усебакова забяспечыць, падрыхтаваць сістэму кіравання, вельмі шмат, падрыхтаваць экіпажы, падрыхтаваць машыны, падрыхтаваць пытанні, звязаныя з аховай, маскіроўкай, увогуле, маса ўсяго».
«Калі мы гаворым пра снежань, можна ўжо смела меркаваць, што дадзеная сістэма ўжо знаходзіцца на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь», — заявіў Багадзель.
Самае дрэннае тут тое, што на тэлеэкран выпусцілі нібыта ваеннага чалавека, які «мяркуе», якая зброя знаходзіцца ў Беларусі. Зразумела, намеснік начальніка факультэта Ваеннай акадэміі — гэта не той чалавек, якому будуць дакладваць аб размяшчэнні ў Беларусі якога-небудзь узбраення, тым больш стратэгічнага, тыпу «Арэшніка» ці ядзернай зброі. Тым не менш, «мяркуючы» аб тым, што Расія размяшчае ў Беларусі, ваенны фактычна прызнаецца: армія Беларусі не кантралюе сітуацыю на сваёй тэрыторыі. І Расія можа завезці сюды ўсё, што заўгодна, нават не задаючы ніякіх пытанняў беларускаму ваеннаму кіраўніцтву.
Магчыма, Лукашэнка і Пуцін «усё вырашаць», але палкоўнік Андрэй Багадзель кажа: беларуская армія можа не ведаць пра тое, што на тэрыторыі РБ робіць армія расійская. І гэта трывожыць.
У той жа час іншыя генералы працягваюць рабіць так, каб у беларускай арміі было як мага больш блытаніны. Генерал-маёр, экс-начальнік той самай Ваеннай акадэміі РБ, старшыня пастаяннай камісіі ПП НС па нацыянальнай бяспецы Генадзь Лепяшко паведаміў, што дэпутаты Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу ў другім чытанні прынялі законапраект «Аб змяненні законаў па пытаннях забеспячэння ваеннай бяспекі і абароны». Згодна з гэтым законапраектам, агрэсія ў дачыненні да Саюзнай дзяржавы ці краіны — члена Арганізацыі дагавора аб калектыўнай бяспецы (АДКБ) будзе лічыцца нападам на Беларусь. Адпаведнай нормай прапанавана дапоўніць і закон «Аб абароне».
Такім чынам, мы маем «Саюзную дзяржаву» Беларусі і Расіі, у якой апошняя заявіла, што ўжо далучыла да сябе Луганскую, Данецкую, Запарожскую і Херсонскую вобласці Украіны. З пункту гледжання Расіі, гэта — яе тэрыторыя. Украіна з гэтым не згодная. І як мінімум тры вобласці з названых Расія не кантралюе цалкам — там ідуць баі. Ці азначае гэта, што кожная атака абаронцаў Украіны на армію РФ з'яўляецца актам вайны ў дачыненні да Беларусі?
У выніку дзеянняў Расіі ад АДКБ у цяперашні час застаўся нейкі агрызак: цяпер, калі верыць Вікіпедыі, акрамя Расіі і Беларусі ў гэты саюз уваходзяць Казахстан, Кыргызстан, і Таджыкістан. Арменія сваё сяброўства замарозіла, дый пазіцыя Казахстана даволі расплывістая. А вось калі дзесьці ў Таджыкістане пачнецца канфлікт з, напрыклад, Афганістанам (апошнія ўзброеныя сутыкненні там былі не далей як у жніўні гэтага года) — мы туды таксама сваіх салдат адправім? Гэта ж «напад на Беларусь», не?
І яшчэ адно цікавае змяненне заканадаўства. Па словах Лепяшкі, у закон «Аб узброеных сілах» уносяцца новыя задачы, — напрыклад, удзел Узброеных сіл Беларусі «ў недапушчэнні ўнутранага канфлікту, у выпадку яго развязвання — вырашэнне такога канфлікту». Міністэрства абароны надзяляецца паўнамоцтвамі аналізаваць «абстаноўку, якая складваецца ўнутры дзяржавы і за яе межамі».
11 жніўня 2020 года ў Брэсце праходзіла акцыя пратэсту нязгодных з афіцыйна абвешчанымі вынікамі выбараў прэзідэнта Беларусі. У гэты дзень байцы Сіл спецыяльных аперацый забілі 44-гадовага Генадзя Шутава. Пры гэтым байцы ССА прыбылі з Мар'інай Горкі, дзе дыслакуецца іх воінская часць, у Брэст «для аховы грамадскага парадку».
Згодна з беларускім заканадаўствам на той момант, армія (а ССА — гэта менавіта армія) ніяк не магла забяспечваць «грамадскі парадак», і тым больш выходзіць са зброяй на вуліцы горада. Тым не менш — выйшлі, стралялі і забілі. Гэта ўстаноўлена нават лукашэнкаўскім судом, які зрабіў з Шутава вінаватага, а не ахвяру, і вывеў з-пад адказнасці вайскоўцаў. Але сам факт забойства — судом устаноўлены.
Прымяненне арміі супраць мірнага насельніцтва ўвогуле можна расцэньваць як ваеннае злачынства. Цяпер гэтыя злачынствы фармальна ўзаконьваюцца.
Цяпер, пасля пяці гадоў з 2020 года мы бачым, як гэтыя «трыгеры 2020-га» ўсё яшчэ не адпускаюць уладу. Праз пяцігодку яны ўсё яшчэ баяцца паўтарэння тых жа падзей, ці (хто яго ведае) нейкіх іншых, можа быць, больш радыкальных. Інакш бы яны наўрад ці думалі пра тое, як узаконіць выкарыстанне арміі ва ўмовах «унутранага канфлікту».
Можа быць, яны ведаюць нешта такое, чаго не ведаем мы? І да гэтага «чагосьці» яны рыхтуюцца? Асабліва гэта цікава на фоне таго, што ў гэтым годзе некалькі разоў узнікалі чуткі наконт здароўя Лукашэнкі.
Але ўлічваючы няведанне беларускай арміі таго, што на тэрыторыі краіны робяць іх расійскія «калегі», падстаў для аптымізму не павінна быць ні ў каго.
Глядзіце таксама
