Палесцінцы — гэта першыя ахвяры тэрарыстаў. Як дасягнуць міру?

Палесцінцы не змогуць самі зрынуць ХАМАС. Па той жа прычыне, па якой немцы не змаглі скінуць Гітлера, кубінцы — Кастра, паўночныя карэйцы — Чучхе, беларусы — Лукашэнку, рускія — Пуціна. І ніхто з Усходняй Еўропы не змог скінуць уладу Сталіна. Пра тое, што можна зрабіць са шматгадовым араба-ізраільскім канфліктам, піша на сваёй старонцы ў фэйсбуку блогер Дзмітрый Чарнышоў. Прапануем некаторыя яго развагі.

Хачу пагаварыць з вамі пра тую страшную трагедыю, якая адбылася ў Ізраілі.

Сёння ўсе кажуць або пра мінулае — пра прычыны, якія прывялі да гэтай вайны. Або пра тое, што адбываецца цяпер, — зборы рэзервістаў, дапамога пацярпелым і падрыхтоўка да наземнай аперацыі ў сектары Газа.

Я ж хацеў бы пагаварыць з вамі пра будучыню. Каб гэтая трагедыя ніколі не паўтарылася.

Зразумела, у мяне няма гатовага ідэальнага рашэння. Оскар Уайлд казаў: «Мне не 18 гадоў, каб ведаць адказы на ўсе пытанні». Гэта хутчэй запрашэнне да размовы. Я хацеў бы падзяліцца з вамі некалькімі думкамі… 

Давайце пачнем з відавочнага. Палесцінцы — гэта першыя ахвяры тэрарыстаў. Яны не змогуць самі зрынуць ХАМАС. Па той жа прычыне, па якой немцы не змаглі скінуць Гітлера, кубінцы — Кастра, паўночныя карэйцы — Чучхе, беларусы — Лукашэнку, рускія — Пуціна. І ніхто з Усходняй Еўропы не змог скінуць уладу Сталіна. Не таму, што ўсе яны генетычныя рабы і імпатэнты, а таму, што ўладу ў гэтых краінах захапілі крывавыя ўпыры, якія не спыняцца ні перад чым.

Упырам вельмі лёгка захопліваць уладу таму, што пераважная большасць людзей не хочуць і не гатовыя забіваць людзей. А ўпыры — гатовыя. ХАМАС скідаў сваіх праціўнікаў з дахаў высокіх будынкаў і адпілоўваў ім рукі ды ногі пілой.

Давайце паглядзім на свет вачыма палесцінскага юнака, які вырас у Газе. Яго напампоўвалі нянавісцю і ў школе, і ў сям'і, і ў двары, і ў мячэці, і па тэлевізары. Яго вучылі, што памерці за веру — гэта вельмі ганарова. Ён вырас у гэтым — і гатовы перадаць гэтую эстафету нянавісці сваім дзецям. Наша задача — перапыніць гэтую сувязь.

Немагчыма адразу вырашыць праблему арабскага тэрарызму ў Газе. Значыць, яе можна паспрабаваць вырашаць па частках. Слана трэба з'ядаць па кавалачках. Жыхарам Газы трэба даць магчымасць вярнуцца да мірнага жыцця.

У ісламе ёсць дзяленне свету на дар аль-іслам (тэрыторыя ісламу) і дар аль-харб (тэрыторыя вайны).

Я б прапанаваў адрэзаць сцяной ад сектара Газы частку тэрыторыі на поўначы і на час выселіць адтуль усіх яе жыхароў. Гэта будзе тэрыторыя міру. Яе трэба пачаць адбудоўваць, а потым прапанаваць пераехаць туды тым палесцінцам, якія не хочуць ваяваць. Якія не хочуць, каб іх дзеці станавіліся смяротнікамі. Якія хочуць мірна жыць і гадаваць дзяцей. Трэба аддзяліць авечак ад ваўкоў. З дапамогай прафесійных псіхолагаў і ваеннай разведкі — праз гэта сіта не павінен пракрасціся ні адзін хамасавец.

Кожны палесцінец, які пераязджае на тэрыторыю міру, падпісвае абавязацельства спыніць любыя віды вайны. Спыніць выхоўваць сваіх дзяцей у нянавісці.

Я не веру ў гістарычную каляіну і наканаванасць. Не веру ў тое, што ёсць настолькі заганныя грамадствы, якія не ў стане змяніцца. Трэба дапамагчы ім гэта зрабіць.

Менавіта псіхолагі павінны адабраць некалькі дзясяткаў тысяч «мірных» сем'яў, якія даюць падпіску пра поўную адмову ад вайны. І стварыць для іх нармальныя ўмовы. 

Міжнародная дапамога павінна быць накіраваная ў першую чаргу менавіта туды. Нармальная адукацыя для дзяцей плюс праца. І парадак на тэрыторыі міру павінны падтрымліваць не габрэі, на якіх у Газе глядзяць як на ворагаў, а арабы.

Трэба стварыць арабскі корпус міру, у які ўвойдуць добраахвотнікі з іншых арабскіх краін — настаўнікі, лекары, паліцыянты, святары і г. д., у якім не будзе экстрэмістаў, якія заклікаюць да джыхаду. 

Задачай арабскага корпуса міру будзе дапамога жыхарам Газы стварыць сваю дзяржаву. На якія грошы гэта зрабіць?

Па-першае, у Газу ідзе велізарны паток грошай. З ААН, з Еўропы, з Катара, з Саудаўскай Аравіі і нават з Ізраіля. Гэтыя грошы не павінны даставацца тэрарыстам, якія выдаткуюць іх на ракеты і зброю.

А па-другое, у Газы ёсць козыр у рукаве – велізарнае газавае радовішча ў берагоў сектара. Некаторыя геолагі лічаць, што гэта чацвёртае ў свеце радовішча па запасах газу. Здабыча гэтага газу магла б забяспечыць Газе інвестыцыі на шмат дзесяцігоддзяў наперад. І гэтыя грошы павінны пайсці на мір, а не на вайну.

І так паступова памяншаць тэрыторыю, якую кантралююць тэрарысты, — з'ядаць ад яе кавалак за кавалкам. Тэрарызм можна перамагчы павышэннем ўзроўню жыцця. Арабскія жыхары Заходняга берага не падтрымалі джыхад. Яны не хочуць, каб у іх было, як у Газе.

Так можна перапыніць эстафету нянавісці. У школах, на кірмашах і ў мячэцях ніхто не будзе заклікаць да джыхаду. Але калі хтосьці паспрабуе парушыць умовы дамовы — ён прымусова перамяшчаецца назад у Паўднёвую Газу. Калі ты не хочаш жыць у міры, пераязджай на тэрыторыю вайны. А там яго сустрэнуць як здрадніка.

Цяпер пра паўднёвую частку Газы. Пра тэрыторыю вайны.

У Ізраілі ёсць і выдатна працуе шматступенная сістэма СПА, якая выратавала дзясяткі тысяч жыццяў. Гэта не толькі вядомы ўсім «Жалезны купал». Гэта яшчэ і «Жалезны прамень», і «Прашча Давіда», і «Страла». Яны збіваюць практычна ўсе ракеты, якія запускаюцца тэрарыстамі. Пры гэтым камп'ютарная сістэма адразу вызначае кропку падзення ракеты ХАМАС і, калі ракета ляціць у бязлюдны раён, на яе не марнуюць дарагую ракету-перахопнік.

І гэтая высокая эфектыўнасць згуляла з Ізраілем злы жарт. Ізраіль пачаў дараваць тэрарыстам удары па сваёй тэрыторыі. А гэта рабіць нельга ні ў якім разе. Калі злачынец страляе ў вас, але прамахваецца, ён не перастае быць злачынцам. Нельга даць яму магчымасць стрэліць яшчэ адзін раз. Гэта класічная тэорыя «разбітага вакна»...

Трэба разумець, што карані праблем сектара Газа знаходзяцца не ў Газе — такой зямлі ў арабскіх краінах нямала. Менавіта таму Егіпет адмаўляецца ўзяць Газу сабе. Праблемы Газы трэба вырашаць у Ерусаліме. Таму што Газа цікавая фанатыкам толькі як адзін з козыраў у бітве за Ерусалім. Гэта рэлігійная вайна, а значыць, адказваць у гэтай вайне трэба на рэлігійным узроўні…

Сёння рэлігійныя экстрэмісты бачаць выгаду ад джыхаду. Усё роўна, колькі загінула нашых, затое габрэяў стала менш. Значыць, усё было нездарма. А нам бабы новых нараджаюць… 

А трэба, каб рэлігійная вайна стала для тэрарыстаў нявыгаднай. Каб сітуацыя для іх пагаршалася з кожным тэрактам. Растлумачу, што маю на ўвазе.

У Ізраілі ёсць рух рэлігійных габрэяў, якія хочуць паступова мірна выкупіць у арабаў Ерусалім. За старыя дамы плацяць вар'яцкія грошы. Тыя арабы, якія згаджаюцца прадаць свае дамы, мяняюць прозвішчы і робяць пластычныя аперацыі — яны становяцца ворагамі для арабаў. Здраднікамі іх агульнай справы.

Дык вось, як толькі ў Ерусаліме які-небудзь муфтый у мячэці, настаўнік у школе або звычайны мясцовы жыхар заклікае да джыхаду або да інтыфады, ён прымусова высяляецца ў сектар Газа на тэрыторыю вайны. Яму плацяць кампенсацыю за яго дом — за гэтыя грошы ў Газе можна купіць пяць дамоў. Рэлігійная вайна становіцца невыгоднай…

На тэрыторыю вайны можна прымусова высылаць і мусульманскіх экстрэмістаў з Еўропы. Адкрыйце артыкул у Вікіпедыі, прысвечаную тэрактам ХАМАС — спіс велізарны. Гэта тысячы загінулых. Заклікаеш да джыхаду? Апраўдваеш забойства дзяцей? Табе падабаецца вайна з нявернымі? Забудзься пра Лондан, Стакгольм або Брусель. Сардэчна запрашаем у дар аль-харб… 

Пра самую цяжкую тэму. Пра закладнікаў.

Я разумею, што кажу страшныя рэчы, але нельга выкупляць сваіх закладнікаў за грошы. Нельга абменьваць іх па курсе тысячу да аднаго. Такі абмен выгадны для воінаў Алаха. Кожны выкуплены закладнік вядзе да таго, што будзе ўзята яшчэ 10 закладнікаў. Сістэма працуе.