Чый вопыт дапаможа беларускай апазіцыі (Deutsche Welle)

Выбары ў Каардынацыйны савет апазіцыі ў Расіі надалі новы імпульс дыскусіі аб аб'яднанні беларускіх апазіцыйных структур для ўдзелу ў прэзідэнцкай кампаніі 2015 года. Лідары розных партый Беларусі ўжо заявілі аб вылучэнні сваіх кандыдатур, а таксама аб неабходнасці абрання адзінага кандыдата. Але далей размоў аб кансалідацыі справа не ідзе.
 



Мараторый на разлад
"Адзіным апанентам для Аб'яднанай апазіцыі з'яўляецца дзейны рэжым, таму мы дэкларуем прынцып ўзаемнага несупрацьстаяння паміж усімі апазіцыйнымі палітычнымі сіламі", - гэты лозунг ўкраінскай апазіцыі на выбарах у Раду, а таксама нядаўняя перамога апазіцыйных сілаў Грузіі ў парламенцкай кампаніі - чым не мабілізуючыя прыклады для аб'яднання беларускіх апазіцыянераў?
Такім жа стымулам для апанентаў Лукашэнка мог бы стаць і сам факт выбараў у Каардынацыйны савет расійскай апазіцыі. Нягледзячы на ​​недахопы абранага спосабу галасавання, вынікі гэтага інтэрнэт-плебісцыту ў Расіі сведчаць, што адзіныя мэты і салідарнасць могуць аб'яднаць прыхільнікаў самых розных палітычных поглядаў.
Менавіта таму дзяленне апазіцыйных сілаў Беларусі на памяркоўныя і рэвалюцыйныя, на прыхільнікаў ўдзелу ў выбарах і якія выступаюць за байкот варта лічыць з'явай чыста умоўнай - хутчэй, абгрунтаваннем бясконцых сварак, чым перашкодай для аб'яднання.
Рэальнай жа пагрозай кансалідацыі шэрагаў беларускай палітычнай апазіцыі стала "паляванне на ведзьмаў", запушчаная ў яе шэрагі не без удзелу КДБ. Абвінавачванні ў тайным супрацоўніцтве з адміністрацыяй Лукашэнкі ў адрас некаторых апазіцыйных палітыкаў гучаць з вуснаў іх жа паплечнікаў абсурдна і спрыяюць яшчэ большаму разладу. Вось чаму на прыкладзе калегаў з Украіны годнай рэакцыяй беларускіх апазіцыянераў на намаганні спецслужбаў мог бы стаць іх мараторый на разлад.
Чаму ўрокі не на карысць
Аб’яднання беларускай апазіцыі які год чакаюць эксперты-палітолагі, актывісты з рэгіёнаў, а таксама еўрапейскія палітыкі. Але на працягу апошняга дзесяцігоддзя ўсе спробы згуртавання палітычных партый і рухаў Беларусі заканчваліся толькі расколам.