«Украіна можа за сябе пастаяць. А пастаяць за гаранта няма каму»
Аўтар тэлеграм-каналу «Лісты да дачкі» разважае, як мінаючы гарант сам прапіў у пастку. Ён спадзяваўся і спадзяецца адтуль выслізнуць, як заўсёды. Але, падобна, гэтыя «выслізгванні» прыводзяць да яшчэ большага заглыблення ў пастку…
Зусім, я гляджу, разгубіўся беларускі тэлевізар. Вось яшчэ на тым тыдні ўсё было ў тэлевізара добра. Тэлевізар мог радавацца новым геапалітычным рэальнасцям і не забіваць сабе галаву лішнімі думкамі. Таму што галава ў тэлевізара ў прынцыпе не прыстасаваная да таго, каб забіваць яе думкамі.
Але потым сёй-той сказаў, што новыя геапалітычныя рэальнасці не пойдуць яму на карысць, і тэлевізар цяпер не ведае, што яму рабіць. Гэта значыць, злараднічаць тэлевізару можна, а радавацца атрымліваецца не вельмі. Таму што ў тэлевізара няма ніякіх дадатковых мэтапакладанняў. Сёй-той адзін раз сказаў пра рэальнасці, і далей зноў маўчыць.
А некага таксама можна зразумець. Рэальнасці яму не падабаюцца, а сказаць пра гэтыя рэальнасці няма чаго. Можна, вядома, пазлараднічаць, што на перамовы па Украіне не ўзялі ні Еўрасаюз, ні Украіну. Тэлевізар вунь сабе і злараднічае. Проста ў тэлевізара памяць як у прыкормкі ў акварыўме залатой рыбкі. Таму тэлевізар ужо забыўся, як сам тлумачыў, што без сяго-таго ніякія перамовы па Украіне немагчымыя. Што «ўдзел у перамовах па Украіне» быў у некага ягонай «прынцыповай пазіцыяй».
Але аказалася, што ў гэтага некага і ягонага сябра Пуціна прынцыповыя пазіцыі вельмі рознай сістэмы. Таму што цяпер у сябра Пуціна ёсць сябры і лепей. І таму сяго-таго цяпер раздзіраюць самыя чорныя сумневы. Калі Украіну з гэтым новым сябрам Пуцін можа, і падзеліць, то сяго-таго яму нават дзяліць ні з кім не трэба. Усё што там можна было падзяліць, Пуцін ужо падзяліў на сваю карысць.
Я табе зараз адну дзіўную рэч скажу, толькі ты не здзіўляйся. Я думаю, што якраз цяпер сёй-той хацеў бы змяніць сабе геапалітычную арыентацыю, калі б яму было куды яе мяняць. Ну а што тут такога? Усе памянялі, і ён памяняў. Справа-та жыццёвая.
Але мяняць, па-першае, няма куды, а па-другое, няма з кім. Ну, таму што са сваімі губазікамі ты сабе геапалітычнай арыентацыі не зменіш. У спецыялістаў па генацыдзе беларускага народа вектар лаяльнасці даўно глядзіць у іншы бок. У тэлевізара вектар лаяльнасці, вядома, асабліва гнуткай канструкцыі. Таму з тэлевізарам арыентацыю можна мяняць хоць пяць разоў на дзень. Але сэнсу яе з тэлевізарам мяняць...
Таму знешнія гарантыі бяспекі гаранту патрэбныя можа больш, чым Украіне. Таму што Украіна можа за сябе пастаяць. А пастаяць за гаранта няма каму.
Гарант сам пра гэта паклапаціўся пасля таго, як сокалы скінулі пацука на прыступкі Дома Урада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі кандыдатамі ў прэзідэнты Бабарыку і Цапкалу.