«У Пуціна і гаранта стабільнасці гарантыі не супадаюць. У іх цяпер гарантыі рознай сістэмы»
Аўтар тэлеграм-каналу «Лісты да дачкі» разважае пра тое, што мінаючы гарант, які доўга казаў пра ўдзел у мірных перамовах па Украіне, неяк ціхенька застаўся за бортам гэтых перамоў. І ягоны хаўруснік не забяспечыў яму ніякіх гарантый на гэты конт…
Ну што, пракукарэкала птушка салавей. Дня не прайшло. Пакуль у беларускім тэлевізары радаваліся новым геапалітычным рэальнасцям, сёй-той ціха сам з сабою сумаваў у падушку. Быў у такім здзіўленні, што не ведаў, што сказаць. А ў яго ж заўсёды было што сказаць.
Але, бачыш, да пятніцы гарант усё ж акрыяў. Знайшоў сабе прыдатную нагоду. Пінгвінаў, праўда, пад рукой не аказалася, таму давялося выступаць перад каровамі. Ну, каровы — яны гаранту неяк і больш родныя. Каровам гаранту заўсёды ёсць што сказаць пра геапалітычныя рэальнасці.
Так што ён сказаў, што на месцы Пуціна не давяраў бы ні гэтым рудым, ні іх гарантыям. Таму што Трамп гарантуе не проста так, а з самымі гнюснымі намерамі. І калі Пуцін не ў курсе пра намеры, то сёй-той цяпер усё растлумачыць — і яму, і асабіста каровам. Таму што хтосьці «вельмі глыбока пагружаны ў гэтыя пытанні».
Гэта значыць, Пуцін падрабязнасцямі гарантый са сваім малодшым саюзнікам не падзяліўся. Калі б падзяліўся, то гаранту не прыйшлося б нікуды апускацца ў кароўніку. Усё ж такі кароўнік — не самае камфортнае месца для глыбокіх апусканняў. А яму давялося. Таму што Пуцін не падзяліўся. І цяпер гаранта, які заканчваецца, раздзіраюць смутныя сумневы. Што Трамп гарантаваў Пуціну не толькі Украіну, але і яго, гаранта, суверэнную недатыкальнасць.
Таму што Украіну аднымі вербальнымі інтэрвенцыямі не гарантуеш, а астатнія пуцінскія інтэрвенцыі ва Украіне пайшлі курсам расійскага ваеннага карабля. А пра асабістую недатыкальнасць гаранта можна нават асабліва не пытацца. Гарант сваю недатыкальнасць прадаў за міску сачавічнай поліўкі.
Але гаранта ж таксама можна зразумець. Яму непрыемна, калі яго скурку дзеляць нават не спытаўшы. Яно б было непрыемна, калі б і спыталі. Але не спыталі — і гэта асабліва крыўдна.
Так што паўтаруся, што я табе сказаў у мінулы раз: «Калі гаранту хоць хто-небудзь, хоць дзе-небудзь прапануе хоць якую-небудзь здзелку, то яму трэба хапацца за гэтую прапанову ўсімі членамі сваёй душы». І доўга з гэтым не зацягваць. Потым ужо нічога не прапануюць.
Хоць трампаўскімі гарантыямі моцна захапляцца не варта. Трамп неяк шмат усяго гарантуе Пуціну. А ў Пуціна і гаранта стабільнасці гарантыі не супадаюць. У іх цяпер гарантыі рознай сістэмы. Але з іншага боку, браць трэба што даюць, а ўжо калі ўзялі — шукаць сабе гарантый бліжэйшыя і больш надзейныя.
І я б, вядома, яшчэ праверыў тэлевізар, які радаваўся новым геапалітычным рэальнасцям. Ну, хутчэй за ўсё ён радаваўся таму, што ў тэлевізараў розуму не хапае, каб зразумець наступствы гэтых рэальнасцяў для свайго гаранта. Але я б усё роўна праверыў. На ўсялякі выпадак. Таму што маю адчуванне, што ў некаторых у тэлевізары гарантыі цяпер той жа сістэмы, што ў Пуціна. А мінаючы гарант у гэтых гарантыях у іх ва ўсіх лішні.
Таму што пра асабістыя гарантыі трэба было на самай справе думаць калі сокалы скінулі пацука на прыступкі Дома Урада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі кандыдатамі ў прэзідэнты Бабарыку і Цапкалу.