«Яшчэ адзін крок у бок таго, каб пасадзіць беларускі рэжым у адну запрэжку з расійскім»
Ваеннага сэнсу ў размяшчэнні ядзернай зброі на тэрыторыі Беларусі яўна няма. Але затое палітычных сэнсаў — хоць адбаўляй. Але ўсе яны — не на карысць Беларусі як самастойнай дзяржавы, канстатуе тэлеграм-канал «Рэфлексія і рэакцыя».
Фота з сайта thinktanks.by
Ужыванне
Любое ўжыванне ядзернай зброі адкрывае скрыню Пандоры, у выніку якога ланцуг незваротных наступстваў непазбежна прывядзе да падзення рэжыму, у дадзеным выпадку і ў РФ і ў РБ. Таму што гэта той выпадак, калі ва ўсіх планах усіх генштабаў свету ёсць выразны план, што рабіць. І Расія тут не ў выйгрышным становішчы — ядзерную вайну яна прайграе, хоць бы таму, што падлётны час ад межаў NATO да Расіі і ад межаў Расіі да ЗША несупастаўны.
А яшчэ ёсць маса фактараў — на мяжы РФ практычна не засталося нейтральных краін, спадарожнікавая разведка выдатна ведае пра месцазнаходжанне ўсіх стацыянарных аб'ектаў захоўвання ядзернай зброі і аэрадромах, туды прыляціць у першую чаргу.
Застаюцца падлодкі, але магчымасці флатоў несупастаўныя, і да адкрытага акіяна падлодцы яшчэ трэба даплысці. Увогуле, гульня ў Вялікую Вайну для Расіі хутчэй пройгрышная, калі спрабаваць мадэляваць.
Але гэта ўсё роўна, таму што фактар нумар адзін — маментальны прылёт па бункерах з начальствам. Улічваючы магчымасці ЗША ў сферы разведкі і ўзровень інсайду, няма сумневу, што прыляціць па тых бункерах, якіх трэба, што неаднаразова амерыканскія партнёры даносілі да сваіх партнёраў расійскіх.
Рэзюмуючы: у ваенных адносінах можна кіравацца прынцыпам «усё што пра ядзерку — памнажаем на нуль».
Палітычныя наступствы
Для пачатку адкажам на простае пытанне: а каму выгадна размяшчэнне ядзернай зброі, калі ўсё роўна ўжыванне не выгадна нікому? Варыянт адказу толькі адзін: выгадна яго размяшчаць на той тэрыторыі, дзе трэба павысіць цану патэнцыйнага канфлікту.
У Расіі разумеюць пазіцыю, дамінуючую ў дачыненні да іх краіны на Захадзе: якім бы ні быў прывабны развал дзяржавы на незалежныя кавалкі, усе праблемы цьмянеюць, калі ў працэсе страчваецца кантроль над ядзернымі ўзбраеннямі.
Таму цяпер маляванне контурных карт будучага развалу РФ — гэта, хутчэй, доля маргіналаў ад палітыкі. Роўна гэтак жа ЗША не хацелі развалу СССР, пра што сведчыць візіт Буша-старэйшага ва Украіну ў 1991 годзе. Тады развод прайшоў мірна, але былі відавочныя контуры разводу, была відавочная пераемнасць мясцовых уладаў, і нават такі развод лічыўся велізарнай рызыкай. Што ўжо казаць пра цяперашні час.
Размясціўшы ядзерную зброю ў Беларусі, яе тэрыторыя міжволі падпадае пад гэтую логіку.
З іншага боку, такое размяшчэнне непазбежна выкліча рэакцыю з боку Польшчы, патрабаванні напампоўвання яе вялікай колькасцю ўзбраення, альбо сіметрычным размяшчэннем ядзернай зброі.
Ці памяняе гэта нешта? У цэлым не, якая б ні была рыторыка, у тых, у каго няма сіл узяць Бахмут, наўрад ці знойдуцца сілы пайсці на Варшаву. Але градус напружанасці паміж суседзямі ўзрасце — і гэта зноў цвік у труну рэшткаў шматвектарнай дыпламатыі з боку Беларусі.
Адно радуе: прэцэдэнты таго, як ядзерная зброя спакойна выводзілася і з'язджала дадому пасля палітычных пераменаў, у гісторыі ўжо маюцца, у тым ліку і ў гісторыі Беларусі.