Дасье ў карыкатурах: Два гады прэзідэнцтва Макрона
Два гады таму прэзідэнтам Францыі стаў 41-гадовы Эмануэль Макрон, кадэнцыя якога нагадвае сапраўдны авантурыстычны раман. Аднак, у адрозненні ад раману, у гісторыі з Макронам хеппі-энд не гарантаваны.
З'явіўся Макрон у французскай палітыцы нечакана. Але яго вобраз — палітык новай генерацыі, які выведзе краіну з паралічу дзвюхпартыйнай сістэмы (супрацьстаяння сацыялістаў і галістаў), — спадабаўся электарату. Нягледзячы на кампраметуючыя сувязі з банкірамі і прыналежнасць да эліты, Эмануэль лёгка выйшаў у другі тур прэзідэнцкіх выбараў. Там яго супернікам аказалася Марын Ле Пен — лідар правых, якую Макрон перамог з двухразовым адрывам (66,1% супраць 33,9%), стаўшы самым маладым прэзідэнтам Францыі за ўсю гісторыю. Пераканаўчая перамога Макрона выклікала надзеі на тое, што Еўропа нарэшце выратавалася ад хваробы папулізму і еўрафобіі. Менавіта так успрыняў вікторыю Макрона карыкатурыст арабскага выдання Khaleej Times.
Макрон пачаў свой тэрмін вельмі актыўна, перш за ўсё на еўрапейскім кірунку. Падчас першага візіту ў Берлін ён разам з Ангелай Меркель выступіў за паглыбленне еўрапейскай інтэграцыі. Пазней Елісейскі палац апублікаваў шэраг дакументаў, у якіх сфармуляваў непасрэдны план рэформаў. Сярод прапаноў Макрона — стварэнне ў Еўрасаюзе агульнай памежнай паліцыі, агульнага офіса па міграцыі, рады ўнутранай бяспекі і нават агульнай арміі. Радыкальныя заявы Макрона сфармавалі яму вобраз новага Напалеона ці пераемніка Меркель на пасадзе лідара ЕС. Малюнак нідэрландца Джоепа Бертрамса (Joep Bertrams).
Між тым, калі на міжнароднай арэне Макрон набіраў пункты, то справы на ўнутраным фронце ішлі не вельмі. Пасля перамогі на парламенцкіх выбарах яго прапрэзідэнцкай партыі быў прыняты шэраг эканамічных ліберальных законаў, якія выклікалі раздражненне ў грамадстве. Спачатку паўсталі прафсаюзы, пенсіянеры і студэнты, а ўвосені 18-га падцягнуліся «жоўтыя камізэлькі» — французы. незадаволеныя праектам павышэння коштаў на паліва. Іх рух дайшоў да такіх маштабаў, што многія аракулы ад палітыкі прагназавалі прэзідэнту рэмейк лёсу каралевы Марыі-Антуанеты, якой якабінцы адсеклі галаву. Свой варыянт экзекуцыі Макрона прадставіў карыкатурыст Шеан Долонес (Sean Dolones).
Яшчэ адной крыніцай непапулярнасці Макрона сталі загадкі яго інтымнага жыцця. Як вядома, ён ажаніўся на сваёй настаўніцы, якая старэй яго больш, чым на 20 год. Гэта выклікала шмат жартаў, аднак самае смешнае пачалося калі ўвесну выбухнула «афера Аляксандра Беналлы». Аляксандр Беналлла, ахоўнік Макрона, які, як высветлілася, фактычна з’яўляецца яго ценью. На гэтай глебе пачалі казаць, што Эмануэль здрадзіў бабусі. Хаця сам прэзідэнт катэгарычна кажа, што гэта хлусня, карыкатурысты тым часам упарта малююць. На малюнку з рэсурсу overdog Брыджыт, паказваючы на Аляксанда Беналлу, пытае Макрона: «Ці не занадта моцна цябе ахоўвае гэты целаахоўнік?».
Аднак Макрон адмовіўся капітуліраваць! Яшчэ ў студзені ён заклікаў да «вялікіх дэбатаў» з грамадствам. Па іх выніках 27 красавіка кіраўнік дзяржавы заявіў, што мае намер павысіць пенсіі і захаваць мінімальны пенсійны ўзрост — 62 гады. Але самая сенсацыйная прапанова ад Макрона — зачыніць элітную Нацыянальную школу адміністрацыі, якую скончыў Макрон і вялікая частка былых лідараў краіны. На думку нямецкага карыкатурыста Райнера Хахефельда (Rainer Hachfeld), на такі крок мог вырашыцца толькі самы радыкальны актывіст руху «жоўтых камізэлек». Падаецца, у гісторыі Францыі пачынаецца нейкі новы непрадказальны этап. З іншага боку, што яшчэ было чакаць ад Макрону?