Класкоўскі: Лукашэнка ўжо не ў стане супраціўляцца экспансіі «рускага свету»

Палітычны аглядальнік у экспрэс-каментары «Салідарнасці» — аб прызначэнні новага кіраўніка Дзяржпагранкамітэта.

30 траўня Лукашэнка правёў кадравы аўторак. Праведзены шэраг прызначэнняў у мясцовай вертыкалі. Акрамя гэтага, прызначаны новы старшыня Дзяржпрагранкамітэта і старшыня Гродзенскага гарвыканкама.

Палітычны аглядальнік праекта «П*зірк» Аляксандр Класкоўскі пракаментаваў новыя прызначэнні Лукашэнкі.

— Што тычыцца прызначэнняў мясцовых вертыкальшчыкаў, то тут мне сказаць нешта цяжка, я нічога пра гэтых людзей не ведаю. А вось прызначэнне Канстанціна Моластава кіраўніком Дзяржпагранкамітэта звяртае на сябе ўвагу ў сілу яго біяграфіі. Гэта чалавек, які нарадзіўся ў Расіі і там атрымліваў адукацыю.

На такія адказныя пасады трэба прызначаць толькі карэнных беларусаў. Тут усё ж такі трэба ўлічваць асаблівую сітуацыю, у якой знаходзіцца беларуская дзяржава. Гэта суседства з імперыяй і ўзмацненне ўплыву «рускага свету».

Раней Лукашэнка стараўся гэты ўплыў неяк абмяжоўваць, можна ўспомніць «справу Рэгнума», калі атрымалі тэрміны журналісты праімперскага толку, якія, як вырашыў суд, абражалі беларусаў і прыніжалі іх нацыянальную годнасць, успамінае эксперт.

— Цяпер, пасля 2020 года, калі Лукашэнка быў вымушаны звярнуцца па дапамогу да Пуціна, залежнасць беларускага кіраўніка ад Масквы рэзка ўзмацнілася.

Далейшы ўдзел у агрэсіі і рашэнне аб размяшчэнні ў Беларусі расійскай ядзернай зброі яшчэ мацней прывязваюць Лукашэнку да Масквы і цяпер ужо супраціўляцца экспансіі «рускага свету» ён не ў стане.

Мы бачым, што сярод людзей у пагонах, якія займаюць адказныя пасады ў сілавых структурах Беларусі, сапраўды шмат людзей з расійскім бэкграўндам. Я асабіста не ведаю, якія палітычныя погляды таго ж Моластава, паколькі вайскоўцы — не тыя людзі, якія фігуруюць у прэсе з палітычнымі каментарамі.

Карбалевіч: Ці здольная так званая беларуская «эліта» ўтрымаць суверэнітэт Беларусі?

Але з вялікай доляй верагоднасці можна меркаваць, што памежная Акадэмія ФСБ, якую скончыў Моластаў — гэта не тая навучальная ўстанова, дзе перш за ўсё прышчапляюць ідэі беларускага патрыятызму.

ФСБ — тая структура, якая стаіць на варце імперскіх інтарэсаў Расіі і, думаю, тым, хто навучаецца ў яе сценах, ладна промывают мазгі ў вялікадзяржаўным духу.

Класкоўскі таксама звяртае ўвагу на іншы момант з біяграфіі Моластава. З 2014 года і па цяперашні час ён служыў у Гродне, дзе займаў пасаду начальніка Гродзенскай пагранічнай групы.

— Тут адразу ўспамінаецца міграцыйны крызіс, які, відавочна, быў справакаваны беларускімі ўладамі, і прадстаўнікі памежнай службы відавочна патуралі мігрантам і нават дапамагалі ім пераадольваць загароды. Гэта таксама красамоўны штрых да біяграфіі гэтага чалавека, якому цяпер даверана камандаваць прыгранічнымі войскамі.

Аглядальнікі адзначаюць, што і сярод людзей у пагонах, і сярод грамадзянскіх чыноўнікаў шмат адэптаў «рускага свету». У гэтым кантэксце фігуруюць, напрыклад, прозвішчы Качанавай, Вальфовіча. У гэтым парадокс сітуацыі і небяспека для будучыні Беларусі.

З аднаго боку, мы бачым, што сам Лукашэнка — чалавек з прамаскоўскім мысленнем, які свядома шмат гадоў гуляў у братэрскую інтэграцыю з Расіяй, пры гэтым відавочна, што ў яго наймагутнейшая прага асабістай улады, і таму многія гады ён супраціўляўся расійскай экспансіі.

Калі ж уявіць яго нечаканую смерць, і па Канстытуцыі яна будзе прызнана гвалтоўнай, то краінай будзе руліць Савет Бяспекі.

Калі ўявіць, што гэтая група людзей у пагонах, многія з якіх, як можна меркаваць, маюць прарасійскае мысленне, возьмуць у свае рукі ўладу ў Беларусі, то можна меркаваць, што здача яе незалежнасці можа апынуцца катастрафічна хуткай.

Калі Лукашэнка, як я ўжо падкрэсліў, мае тэрмаядзерную смагу ўлады і за амаль 30 гадоў свайго кіравання ўвайшоў у смак свайго самадзяржаўя, то людзі, вышкаленыя ў расійскіх вайсковых акадэміях, проста возьмуць пад казырок, калі Крэмль скажа, што трэба дзейнічаць паводле ягонага сцэнару. І тады незалежнасць Беларусі можа быць здадзена вокамгненна.

Думаю, што Лукашэнка разумее гэтую небяспеку, але ў яго ўжо няма ранейшага рэсурсу для супраціву. Таму ў сённяшняй сітуацыі пагрозы незалежнасці Беларусі ўзрастаюць, у тым ліку ў сувязі з гэтай кадравай палітыкай Лукашэнкі, — заключае Аляксандр Класкоўскі.