«Нельга паказваць сэрцайка і іншыя жэсты». Адвакат пра суд над Віктарам Бабарыкам

Умовы справядлівага суду ў гэтым працэсе «пачалі не выконвацца яшчэ да таго, як справа стала разглядацца», кажа Дзмітры Лаеўскі, адзначае Свабода.

Адвакат былога кіраўніка «Белгазпрамбанка» Віктара Бабарыкі Дзмітры Лаеўскі расказаў «Настоящему времени», што адбывалася на судзе і ці ёсць у абароны надзея на справядлівы суд.

Паводле адваката, пакуль ідзе судовы разбор, у яго няма магчымасці канфідэнцыйна кантактаваць з падабаронным — толькі ў залі суда, і то размаўляць, фактычна, не дазваляюць, бо канвой атачае клетку шчыльным колам і падысці да яе немагчыма.

Учора Віктар Бабарыка прасіў суд дазволіць яму жэстыкуляваць, бо ён у працэсе зносін з любымі людзьмі актыўна жэстыкулюе, а канвой на судзе забараняе яму наогул рабіць любыя жэсты — нават проста падымаць і апускаць рукі. Як адзначае адвакат, прававых норм, якія б дазвалялі накласці такую забарону, няма. Суддзя дазволіў Бабарыку жэстыкуляваць «у рамках дачы паказанняў», а ў астатні час «гэта не кампетэнцыя суду — нешта тут рэгуляваць».

«Таму Віктару Дзмітрыевічу нельга паказваць сэрцайка і рабіць іншыя жэсты», — дадае адвакат.

Паводле адваката, яму невядома, што Бабарыку нібыта ўгаворваюць выехаць за мяжу ў абмен на здзелку (інфармацыя пра гэта з’яўлялася ў СМІ).

«Я думаю, што калі б яны былі, то, вядома, Віктар Дзмітрыевіч бы гэта, безумоўна, абмяркоўваў з намі, таму што ў нас з ім дастаткова высокі ўзровень даверу, як гэта і трэба для абароны. Нічога такога я пацвердзіць не магу адназначна. Гэта, напэўна, нейкія інсінуацыі людзей, якія хочуць стварыць абстаноўку недаверу да сумленнага чалавека, які трапіў пад незаконны крымінальны пераслед», — кажа Дзмітры Лаеўскі.

Ён не стаў каментаваць тое, што шэсць абвінавачаных па «справе Белгазпрамбанкв» заключылі пагадненне аб супрацоўніцтве, але дадаў, што «прызнанне віны кім-небудзь ці ўсімі, акрамя Бабарыкі, абсалютна не даказвае яго вінаватасць».

Дзмітры Лаеўскі кажа, што ўмовы справядлівага суду ў гэтым працэсе «пачалі не выконвацца яшчэ да таго, як справа стала разглядацца», бо тое, што Вярхоўны суд разглядае справу ў якасці суду першай інстанцыі, пазбаўляе абвінавачаных магчымасці падаць апеляцыю. Плюс абмежаванне зносін з падабаронным, немагчымасць скапіяваць матэрыялы справы, хоць працэс нібыта адкрыты і, вядома ж, само абвінавачанне.

Суд над Віктарам Бабарыкам пачаўся 17 лютага ў Мінску. Бабарыку прад’явілі абвінавачанні ў атрыманні хабару ў асабліва буйным памеры, а таксама легалізацыі («адмыванні») грошай, атрыманых злачынным шляхам, у асабліва буйным памеры. Віны ён не прызнаў.

Суд праходзіць у паўзакрытым рэжыме: сваякі дапускаюцца, але без тэлефонаў і планшэтаў, прыхільнікаў Бабарыкі ў суд не пусцілі, а са СМІ акрэдытавалі толькі лаяльныя ўладам выданні. Першы дзень у асноўным быў прысвечаны хадайніцтвам абароны: адвакат прасіў адводу суддзі з прычыны магчымага канфлікту інтарэсаў і замены зняволення на хатні арышт. Таксама Бабарыка прасіў вылучыць 1 дзень на тыдзень для азнаямлення са справай і прасіў дазволіць яму жэстыкуляваць. Хадайніцтвы аб змене меры стрымання і магчымасці для адваката кантактаваць з падабаронным не задаволілі.