«Мінаючы гарант гатовы на такі гуманізм, якога раней за ім немагчыма было нават уявіць»
У звыклай манеры сёй-той расказаў, што яго рэальна хвалюе і пра што ён рэальна дамаўляецца з Захадам, піша тэлеграм-канал «Лісты да дачкі». А дамаўляецца мінаючы гарант таму, што яму вельмі боязна заставацца сам-насам са сваім саюзнікам.
Учора мінаючы гарант сказаў, што ніякіх закладнікаў ён не адпусціць. Таму што яны бандыты і сапсуюць яму ўсю стабільнасць. Таму не трэба яго нават пра гэта прасіць. А калі каму трэба, то няхай забірае ўсіх да сябе. Таму што сёй-той, можа быць, і пакінуў бы іх, але некаторыя сведкі стабільнасці яго тады няправільна зразумеюць.
Але ніхто яго ніякіх закладнікаў выпусціць і не просіць. Асабліва апазіцыя. Таму што апазіцыі закладнікі на волі непатрэбныя, а патрэбныя толькі ў турме. Таму яны складаюць амерыканцам спісы тых, каго трэба выпусціць.
Сёй-той пра спісы дакладна ведае. Таму ён сказаў амерыканцам, што, як толькі ён даведаецца, што ў амерыканцаў ёсць з апазіцыяй нейкія справы, то ніякіх перамоваў адразу больш не будзе.
І з апазіцыяй у яго ніякіх перамоваў не будзе. Таму што мінаючаму гаранту з імі размаўляць няма пра што. Але калі хтосьці з імі хоча пагаварыць, то ён нікому не забараняе.
А ён асабіста занадта заняты важнымі перамовамі з важнымі амерыканскімі партнёрамі. Ад якіх яму наогул нічога не трэба. Таму сёй-той амерыканцаў ні пра што і не прасіў. Нават пра адмену санкцый. Нікога не прасіў. Асабліва Трампа. Асабліва пра санкцыі на «Белавія» і беларускі калій. Таму што сёй-той быў заняты абмеркаваннем глабальных геапалітычных пытанняў. Ну, там, урэгуляванняў усялякіх.
Без сяго-таго ніякіх урэгуляванняў жа не бывае. Асабліва ва Украіне. Таму што сёй-той — вялікі міратворац. Таму яму патрэбныя гарантыі бяспекі. І каб яны былі не горшыя за ўкраінскія.
Ты прабач, што я табе гэта ўсё пераказваю. Я так звычайна не раблю, ты ж ведаеш. Але гэтым разам сёй-той не проста так калыхаў эфір. У гэты раз у яго калыханнях эфіру ёсць вялікая прыкмета некаторага сэнсу.
На самай справе сёй-той распавёў, пра што ён цяпер рэальна перагаворваецца. У сваёй асаблівай манеры і з уласцівай яму логікай. Ну а як ты хацела? Гарантыя ж мінае.
І калі, напрыклад, сёй-той кажа, што ён нікога не адпусціць, але забірайце іх усіх сабе, гэта значыць, што ён змірыўся з тым, што закладнікаў давядзецца выпускаць. Прычым, магчыма, усіх і адразу. Але спрабуе дамовіцца, каб усіх вызваленых яму дазволілі выгнаць з Беларусі. Ну, таму што сёй-той баіцца за сапсаваную стабільнасць, а яшчэ за яе радыкальных сведак.
А калі сёй-той кажа, што не будзе размаўляць з апазіцый, то гэта значыць, што пагаварыць з апазіцыяй яго прымушаюць. І я не ўпэўнены, што прымушаюць толькі амерыканцы. Маю смутнае падазрэнне, што сярод сведак стабільнасці вышэйшага звяна таксама ёсць такія, якія кажуць, што без перамоў з апазіцыяй мірнага ўрэгулявання ў Беларусі не атрымаецца. Вось ім сёй-той і не забараняе размаўляць. Але сам саромеецца.
І атрымліваецца, што сведкі стабільнасці ў гаранта вельмі розныя. І ўяўленні аб стабільнасці ў гэтых сведак дыяметральна процілеглыя. Усе хочуць дзіўнага, але кожны свайго.
А галоўнае, чаго хоча мінаючы гарант — гэта гарантый асабістай стабільнасці. Каб пра яго не забыліся ў працэсе мірнага ўрэгулявання і не пакінулі сам-насам з яго дарагім саюзнікам. І дзеля гэтага мінаючы гарант гатовы на такі гуманізм, якога раней за ім немагчыма было нават уявіць.
Але, вядома, з гуманізмам і з усім астатнім доўга цягнуць не варта. А то адцягнецца Трамп неспадзявана на іншы перспектыўны кірунак, і каму ты потым будзеш патрэбны? Акрамя свайго саюзніка, вядома.
А саюзнік можа пашкодзіць гаранту яго асабістую стабільнасць нават горш чым сокалы, якія скінулі пацука на прыступкі Дома Урада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі кандыдатамі ў прэзідэнты Бабарыку і Цапкалу.
Глядзіце таксама
