Арцём Шрайбман: Лукашэнку трэба было знайсці шлях сысці з каляіны, каб гэта не выглядала поўнай капітуляцыяй

Вядомы аналітык — аб міграцыйным крызісе, тэлефанаванні ў Мінск Меркель і Барэля і схаваных сэнсах таго, што адбываецца на беларуска-польскай мяжы.



ванкі Барэля і Меркель усё больш выглядаюць, як спроба даць Лукашэнку магчымасць самастойна дээскаляваць канфлікт, не страціўшы твар цалкам, — піша Арцём Шрайбман у сваім тэлеграм-канале. —

Тое, што Мінск літаральна і метафарычна ўпёрся ў сцяну, стала зразумела адразу пасля 8 лістапада, калі калона курдаў пайшла да мяжы.

Замест змякчэння, пазіцыя ЕС стала больш жорсткай, санкцыі сталі рыхтаваць хутчэй. Аб сваіх будучых новых санкцыях заявілі ЗША. А мігрантаў ніхто і не думаў прапускаць або прымаць.

Лукашэнку трэба было знайсці шлях сысці з каляіны так, каб гэта не выглядала поўнай капітуляцыяй. Абмен сігналамі аб гатоўнасці гэта зрабіць прывёў да таго, што ў ЕС вырашылі дзеля гуманітарных меркаванняў даць яму такую магчымасць.

Прапаганда (і схільныя ўсюды бачыць здраду апаненты ўлады) абвясціла дыпламатычную перамогу. Уласна, дзеля гэтых захапленняў ўсё, здаецца, і задумвалася. Парадуйцеся свайму прарыву, і дайце людзям спакойна з'ехаць дадому.

Пяты пакет гэтыя меры ўжо наўрад ці адменяць, а вось ад больш жорсткіх санкцый Мінск можа такім чынам выратавацца.

Казаць аб прызнанні Лукашэнкі тут, мякка кажучы, ранавата. Тое, што ён кантралюе сітуацыю ў Беларусі і лёсы апынуўшыхся на яе тэрыторыі людзей, увогуле ж не аспрэчвае нават штаб Ціханоўскай.

Захад выглядаў бы недарэчна, ігнаруй ён гэтую рэальнасць. Як і ў выпадку з Афганістанам — дзеля вывазу людзей з Кабула давялося весці дыялог з талібамі.

Еўрасаюз, калі і прызнаў Лукашэнку кімсьці, то хутчэй чалавекам, які здольны сам ствараць праблемы ў рэгіёне і затым сам вырашаць гэтыя праблемы.

Дапускаю, што ў галовах некаторых людзей менавіта так і выглядае «легітымнасьць» — падпаліць хлеў у сябе ў двары, папалохаць пажарам суседзяў і патушыць хлеў, калі табе патэлефанавалі.