Прышчэпка ад каронавіруса — кожныя паўгода? Новыя даныя вучоных

Пасля вакцынавання ад ковіда колькасць антыцелаў памяншаецца, і праз паўгода рэкамендавана бустарная прышчэпка. Колькі разоў яе трэба будзе рабіць і якую ролю адыгрываюць Т-клеткі?

Так званыя бустарныя прышчэпкі ад каронавіруса лічацца сёння неабходнымі, паколькі з часам колькасць антыцелаў у крыві вакцынаванага чалавека памяншаецца. У выпадку з мРНК-вакцынамі, да якіх адносяцца, напрыклад, BioNTech / Pfizer і Moderna, гэта адбываецца, як правіла, праз паўгода пасля поўнай імунізацыі. Пасля выкарыстання іншых вакцын, якія патрабавалі толькі адной прышчэпкі, напрыклад Johnson&Johnson, нямецкая Пастаянная камісія па вакцынацыі (Stiko) рэкамендуе рабіць бустарную прышчэпку яшчэ раней.

Бустарная прышчэпка: колькі разоў яе рабіць

Але ці азначае гэта, што цяпер мы будзем змушаныя кожныя паўгода ці кожную восень рабіць бустарныя прышчэпкі, як, напрыклад, ад грыпу? Пакуль адказу на гэтае пытанне медыкі не ведаюць, бо чалавецтва не мае адпаведнага вопыту. Бо каронавірус — новы выклік чалавецтву.
У прынцыпе, цалкам верагодна, што наяўныя на дадзены момант вакцыны ад каронавіруса ў будучыні павінны быць зменены пэўным чынам, каб эфектыўна змагацца з новымі варыянтамі віруса, як гэта адбываецца ў выпадку з сезоннымі прышчэпкамі ад грыпу. Ужо цяпер распрацоўваюцца шматлікія новыя вакцыны, якія павінны быць эфектыўныя і супраць дэльта-варыянту каронавіруса.
Пры гэтым вырашальную ролю будзе граць сам ход пандэміі. Невядома, ці скончыцца яна пасля чацвёртай ці пятай хвалі або каронавірус з усімі яго варыянтамі стане эндэмічным і нам давядзецца змагацца з ім дзесяцігоддзямі. Цесна з гэтым звязана пытанне калектыўнага імунітэту. Ці хутка нам удасца яго дасягнуць? Ці будзе ён сфарміраваны з прычыны вакцынацыі або ў выніку таго, што ўсе перахварэюць, як гэта адбываецца ў многіх краінах Афрыкі? Мяркуючы па цяперашняй колькасці заражэнняў каронавірусам, гэта можа адбыцца і ў Еўропе.

Якую ролю адыгрываюць Т-клеткі?

Але не толькі антыцелы трэба мець на ўвазе, кажучы аб імунітэце. Гэта паказвае даследаванне, якое праводзілася навукоўцамі з Вялікабрытаніі і Сінгапура, вынікі якога былі апублікаваны ў пачатку лістапада ў спецыялізаваным часопісе Nature, але пакуль не былі рэцэнзаваны і пацверджаны.
Даследнікі знайшлі 58 супрацоўнікаў сістэмы аховы здароўя, у якіх была высокая рызыка заражэння ковідам, але пры гэтым яны ні разу відавочна не хварэлі ковідам і ні адзін ПЛР-тэст у іх не быў пазітыўным. Сералагічны тэст на антыцелы ва ўсіх 58 чалавек таксама не выявіў наяўнасць інфекцыі. Навукоўцы ўсталявалі, што гэтая група людзей – так званых "серанегатыўных" – мае больш мультыспецыфічных Т-клетак памяці.
Т-клеткі дзейнічаюць супраць рэплікацыйна-транскрыпцыйнага комплексу (RTC), які ў адказвае за размнажэнне віруса. Адначасова ў гэтых 58 чалавек была выяўлена павышаная колькасць пратэіна IFl27, які паказвае на вельмі раннюю інфекцыю каронавірусам. З гэтага навукоўцы робяць выснову, што 58 чалавек перанеслі абартыўную, перапыненую інфекцыю. Магчыма, у гэтым выпадку менавіта Т-клеткі спрыялі таму, што каронавірус быў пераадолены ўжо на ранняй стадыі.
Не зразумела, адкуль у гэтых 58 чалавек такі нязвыкла высокі ўзровень Т-клетак. Верагодна, ён з'явіўся шляхам перанесенай ранняй інфекцыі, выкліканай іншым каронавірусам, магчыма вірусам прастуды.

Калі з'явіцца калектыўны імунітэт?

З гэтага можа вынікаць, што паўторнае ўзаемадзеянне з каронавірусам, у тым выпадку, калі ён стане эндэмічным і мы будзем кантактаваць з меншым лікам узбуджальнікаў інфекцыі, можа прывесці да таго, што наш імунітэт адужэе дзякуючы антыцелам або Т-клеткам. І гэта дапаможа фарміраванню калектыўнага імунітэту.
Але пакуль даследнікі папярэджваюць, што на фоне новай хвалі пандэміі нельга няўважліва ставіцца да свайго здароўя: ніхто не павінен зыходзіць з таго, што ў яго ўжо ёсць імунітэт супраць каронавіруса. Бо рызыка не мець яго пакуль значна вышэйшая.
dw.com