Венесуэльскі сцэнар у Беларусі: без «выдатнага суседа» гэта ўсё не працуе

У Беларусі ёсць «перспектыва венесуэльскага шляху». Пра гэта разважае палітолаг Кацярына Шульман.



Расійскі палітолаг Кацярына Шульман у інтэрв'ю на «Эхо Москвы» паспрабавала растлумачыць "Казус Венесуэлы" і згадала ў сувязі з гэтым Беларусь.

— Венесуэла — вялікая лабараторыя, у якой адбываецца бесчалавечны эксперымент над персаналісцкай аўтакратыяй: да якой ступені неэфектыўнасці яна можа дайсці. Адказ несуцяшальны: да высокай ступені неэфектыўнасці.

Які сакрэт яе выжывання. Першы і галоўны: адкрыццё мяжы, заахвочванне ад'езду. Адтуль усе разбегліся. Не тое што нейкія незадаволеныя, не тое што нейкія апазіцыянеры, а лекары, настаўнікі і інжынеры. Краіна невялікая, акружаная краінамі, якія размаўляюць на тым жа мове — іспанскамоўныя, — яны, сяброўскія, але ў якіх няма такога сацыялізму і больш электрычнасці ды вады, хлеба ды лекаў у крамах.

Таму ўсе з'ехалі. Тыя, хто не з'ехаў, знаходзяцца больш-менш на дзяржаўным забеспячэнні. Першае: адчыняй мяжы. Другое: усе грошы, што засталіся, размяркоўвай паміж сілавымі структурамі і арміяй: яны заўсёды падтрымаюць. Трэцяе: знайдзі сабе замежнага сябра, які досыць ідэалагізаваны, каб цябе ўтрымліваць дзеля таго, каб даказаць іншай дзяржаве, што калі хтосьці звярнуўся да цябе па дапамогу, то, нягледзячы ні на што, ён захавае ўладу.

Я б пакуль не на Расію глядзела ў гэтых адносінах, а на Беларусь. Тут ёсць, што называецца, перспектыва гэтага венесуэльскага шляху. Зноў жа, краіна невялікая. Побач краіны, у якія можна з'ехаць. Усе грошы раздадзім міліцыі і арміі, і маем суседа, які будзе нам усё дараваць, што б мы ні рабілі, таму што мы выглядаем больш патрыятычнымі, чым любыя іншыя, хто можа прыйсці нам на змену.

Гэта сумна, але давайце скажам так, без гэтага выдатнага бескарыслівага суседа, які за добрае слова і прыгожыя вочы гатовы даваць табе любыя грошы, гэта ўсё не працуе. З ім — некаторы час працуе.

Паводле zautra.by