Ці кіне Пуцін Керымава?
Лукашэнка можа паспрабаваць злавіць момант і, магчыма, прапанаваць свайму сябру Пуціну варыянт, які задаволіць усіх, акрамя Керымава. Праўда, галоўная праблема з Лукашэнкам — ён не вельмі любіць свае абяцанні выконваць. У выніку актыўна гуляючы на ўнутрырасійскіх супярэчнасьцях, яму ўдаецца вадзіць за нос ўсіх. І калі Пуціну захочацца здаць Керымава, яму лепш вельмі добра падумаць аб гарантыях сваіх інтарэсаў.
Арышт кіраўніка «Уралкалія» Уладзіслава Баўмгертнера ў Мінску — моцнае выпрабаванне для расійска-беларускіх адносінаў. Але не толькі. У канфлікце ў
рэчаіснасці не два бакі, а тры: Расія прадстаўлена уладай і персанальна Сулейманам Керымавым — акцыянерам «Уралкалія». А інтарэсы Пуціна і Керымава далёка не
ідэнтычныя.
Керымаў, які заўсёды меў вельмі цесныя сувязі з Дзмітрыем Мядзведзевым і людзьмі яго круга, цяпер будзе вымушаны шукаць дарожкі да кіраўніка дзяржавы, ад якога залежыць лёс арыштаванага
Баўмгертнера і топ -мэнэджараў СП «Беларуская калійная кампанія». Затое ЕўрАзЭС сігналізуе, што арышт Баўмгертнера не прывядзе да прыпынення крэдытавання Беларусі.
БКК была створана ў 2005 годзе як трэйдар, які прадаваў калій «Уралкалія» і « Беларуськалія » на сусветным рынку і які меў манаполію на экспарт. Усё было
добра, пакуль на пасаду прэзідэнта ў Расіі не прыйшоў Дзмітрый Мядзведзеў, на рынкі — фінансава -эканамічны крызіс , а ў «Уралкалій» Сулейман
Керымаў. Беларусь стала выкручваць Расіі рукі, патрабуючы крэдытаў, а Расія спрабавала скупіць беларускія актывы, у тым ліку «Беларуськалій», танней, чым Лукашэнка быў гатовы аддаць
(ён патрабаваў $ 30 млрд, Керымаў быў гатовы заплаціць $ 15 млрд).
Лукашэнка распавядаў, што яму нібыта прапаноўвалася $ 10 млрд за актыў і $ 5 млрд у выглядзе хабару. «Яны нас за папуасаў трымаюць ?» — крычаў пару гадоў таму беларускі прэзідэнт. Дамовіцца не ўдалося. З тых часоў спеў
канфлікт. Беларусь мела актыў, але не кантралявала продаж (пры тым што «Беларуськалій» быў адной з галоўных крыніц папаўнення казны), а «Уралкалій» кантраляваў
продаж праз БКК, але не меў доступу да беларускага сыравіны. Статус- кво мог у рэчаіснасці задавольваць абодва бакі дастаткова доўга, калі б не новае пагаршэнне сітуацыі ў эканоміцы Беларусі.
Але паміж Расіяй і Беларуссю ў цяперашняй сітуацыі ёсць вялікая розніца. У Беларусі «Беларуськалій» — гэта дзяржава, а ў Расіі «Уралкалій» — гэта Керымаў і партнёры. І калі апошні мог у 2010-2011 гадах разлічваць на палітычную
падтрымку з боку ўладаў у асобе Мядзведзева, Ігара Шувалава і Аркадзя Дварковіча, то цяпер гэтая добрая кампанія, мякка кажучы, на другіх пазіцыях.
І тут, напрыклад, вельмі важна нагадаць, як Керымаў выкупіў «Уралкалій»: асноўны акцыянер кампаніі ў 2010 годзе Дзмітрый Рыбалоўлеў здаўся пад напорам абаяння і беззваротнага
авансу ў $ 150 млн. Экспансіі Керымава спрыяла актыўнае лабіраваньне яго інтарэсаў у Беларусі расійскімі ўладамі. Восенню 2010 года паміж Расіяй і Беларуссю пачаўся чарговы крызіс, прычым памножаны
на асабістую непрыязнасць паміж Лукашэнкам і Мядзведзевым. Пуціну гэта вельмі не падабалася. Роўна як яму не падабаліся і новыя актыўныя гульцы на беларускім напрамку.
Цяперашняя сітуацыя стварае для расійскага прэзыдэнта вялікую спакусу пачаць перадзел сфер ўплыву, прыслабіўшы ўплыў мядзведзеўскіх бізнесменаў на беларускім напрамку.
У любым выпадку пакідаць усё як ёсць ужо не атрымаецца: БКК працягваць працу як ні ў чым не бывала не зможа. А «Беларуськалій» мае патрэбу ў вопытных трэйдарах. І калі не
атрымліваецца з Керымавым, на вызваленае месца павінен будзе прыйсці хтосьці яшчэ.