Чым Расія апраўдае ўжыванне ядзернай зброі, калі яна на гэта наважыцца?
Паміж пагрозамі прымянення ядзернай зброі і яе прымяненнем — вялікая розніца. Ці здольная Расія дайсці да таго пункту, калі яна выкарыстае ядзерныя зарады? Палітолаг Сяргей Нікалюк, аналізуючы ў «СН плюс» рыторыку некаторых «ідэолагаў Крамля», не лічыць адказ на такое пытанне адназначным.
Навошта Рэспубліцы Беларусь, якая яшчэ нядаўна выступала з ініцыятывай правядзення чарговай Ялты і прэтэндавала на ролю донара еўрапейскай стабільнасці, ядзерная зброя? Каб гарантаваць бяспеку краіны. Для чаго ж яшчэ?
Прывяду адпаведную цытату: «Гэта было маё патрабаванне. Гэта не Расія мне навязвала. Чаму? Таму што з ядзернай дзяржавай, як вы ўсё кажаце, ніхто яшчэ ў свеце не ваяваў. І я не хачу, каб з намі ваявалі. Пагроза такая ёсць? Ёсць. Я павінен прадухіліць гэтую пагрозу».
Цалкам лагічная заява для чалавека, чыім службовым абавязкам, згодна з 79 артыкулам Канстытуцыі, з'яўляецца прыняцце мер «па ахове суверэнітэту Рэспублікі Беларусь, яе нацыянальнай бяспекі і тэрытарыяльнай цэласнасці».
Але размяшчэнне на беларускай тэрыторыі расійскай ядзернай зброі не азначае аўтаматычнага ўступлення ў «ядзерны клуб». Патлумачу на прыкладзе, запазычаным з майго басаногага дзяцінства, які прайшоў у ваенным гарадку Станькава.
Калі заязджаць у Станькава з боку Дзяржынска, то пасля перасячэння моста праз Усу, злева і справа пацягнуцца маркотныя будынкі казармаў. Тыя, што злева па ходзе, належалі ракетнай брыгадзе. А каму належалі казармы справа? Ні я, ні мае аднагодкі гэтым пытаннем не цікавіліся. А належалі яны ГРАУ (Галоўнае ракетна-артылерыйскае ўпраўленне Міністэрства абароны СССР).
На ўзбраенні станькаўскай брыгады былі ракеты сярэдняй далёкасці. Што ўжо тады казаць пра стратэгічныя ракеты.
Усе ядзерныя зарады ў СССР, незалежна ад іх фізічнага знаходжання, кантраляваліся і абслугоўваліся спецыялістамі ГРАУ, што азначала няўхільнае выкананне прынцыпу «мухі — асобна, катлеты — асобна». Не думаю, што ад гэтага прынцыпу Масква здольная адмовіцца.
У выпадку адмовы — ужыць
Размяшчаючы на сваёй тэрыторыі расійскія ядзерныя зарады, Рэспубліка Беларусь тым самым павышае сваю каштоўнасць у якасці... цэлі для армій недружалюбных краін. Мабыць, гэта адзіны практычны вынік мясцовай ініцыятывы, гэтак шырока разрэкламаванай дзяржаўнымі СМІ.
Пра іх здольнасці ўплываць на таго, хто надзелены аднаасобным правам прымаць рашэнні, судзіць не бяруся. Але кропля камень точыць, а з блакітнага ручая пачынаецца рака. Таму прапаную звярнуць увагу на артыкул «Цяжкае, але неабходнае рашэнне» аднаго з уладальнікаў тытула «ідэолага Крамля» Сяргея Караганава.
Тытулаваны палітолаг і эканаміст прапануе не што іншае, як ударыць ядзернай зброяй «па групе цэляў у шэрагу краін, каб прывесці да прытомнасці тых, хто страціў розум».
Не варта думаць, што да падобнага рашэння мысляр і вялікі гуманіст прыйшоў з кандачка. Зусім не.
«Гэта маральна страшны выбар — мы ўжываем зброю Бога, асуджаючы сябе на цяжкія духоўныя страты. Але калі гэтага не зрабіць, не толькі Расія можа загінуць, але, хутчэй за ўсё, скончыцца ўся чалавечая цывілізацыя», — піша ён.
У выпадку адмовы Захаду ад палітыкі, які вядзе свет да катастрофы, нават перад пагрозай прымянення Расіяй ядзернай зброі, яе варта ўжыць.
«І тады Расія і чалавецтва праз усе церні і траўмы пойдуць да будучыні, якая мне бачыцца светлай — шматпалярнай, шматкультурнай, шматкаляровай, якая дае магчымасць краінам і народам будаваць свой уласны і агульны лёс», — упэўнены «ідэолаг Крамля».
Прырода не трывае пустэчы
Што ў супрацоўніка крамлёўскай адміністрацыі на розуме, то ў штатнага ідэолага на языку. Духоўнасць, яна ці ёсць, ці яе няма. Але калі яна ёсць, як у дадзеным выпадку, то яе не схаваеш.
Партрэт Маа па гэты дзень упрыгожвае вароты Цяньаньмэнь на аднайменнай плошчы, а вось з гібеллю капіталізму выйшла замінка, і не ў апошнюю чаргу дзякуючы другому дыханню, якое яму здрадзілі спадчыннікі Вялікага кормчага.
Але і ў Маа былі свае папярэднікі ў асобе бальшавікоў-ленінцаў. Нездарма мае аднагодкі ў 10-м класе пісалі сачыненне «Вобраз камуністаў у рамане Шолахава “Паднятая цаліна”».
Слова сакратару партячэйкі ў станіцы Грымячы Лог Макару Нагульнову: «Тысячы стаў зараз дзядоў, дзетак, баб... Ды скажы мне, што трэба іх уроспыл... Для рэвалюцыі трэба... Я іх з кулямёта... Усіх парэжу».
***
Прырода не трывае пустэчы. Наяўнасць ядзернай зброі, умацаваўшы незалежнасць Рэспублікі Беларусь ад заходніх суседзяў, адначасова ўзмоцніць яе залежнасць ад «нашай Расіі».
Якая залежнасць лепш? Як і належыць расколатаму грамадству, на гэтае пытанне існуе два ўзаемавыключальныя адказы.
