Ідэальны варыянт. Як вырашыць праблему недахопу працоўных у краіне
Прызначаючы на пасаду старшыні Наваполацкага гарвыканкама былога памочніка камандуючага ўнутранымі войскамі МУС Ігара Бурмістрава, бацька нацыі выказаў цікавую прапанову. І гэта будзе ідэальны варыянт для вырашэння праблем Беларусі з кадрамі, піша Валерый Віктаровіч у Plan.B.
Такі ўжо нам дастаўся воляю лёсу кіраўнік. Любіць ён пагаварыць, кажа шмат і часта, і па кожным пытанні ў яго ёсць сваё меркаванне. Як правіла, канчатковае і адзіна дакладнае (пакуль не перадумае).
Дык вось. Цытуючы вялікіх, было сказана наступнае.
«Ведаю, што ты і сам у гэтым зацікаўлены. Для мяне вельмі цікавы такі варыянт. Ваенныя людзі ў досыць маладым узросце сканчаюць службу (і армейцы, і ўнутраныя войскі, і іншыя), і адседжвацца дома — гэта неяк не для іх. Я перакананы, што ваенныя людзі справяцца і з грамадзянскай працай».
У гэтай сувязі ўспамінаецца жарт КВЗэшнікаў пра тое, што Паўлава ў дзяцінстве ўкусіла сабачка. Сабачка ўкусіла — і забылася. А Паўлаў вырас — і не забыўся.
Я да таго, што словы кіраўніка выканаўчай, заканадаўчай, судовай і любой іншай улады многія падначаленыя прывыклі ўспрымаць з усёй сур'ёзнасцю. Няхай гэта будзе парада знайсці ўрэшце амаль напэўна наяўныя запасы беларускай нафты або даручэнне вырабіць прыдатную сякеру.
Дый не толькі падначаленыя яго слухаюць.
Лідар, памятаецца, неяк пажартаваў пра шпацыр вагнераўцаў у Польшчу, дык суседзі нават паверылі. А ён жа проста пажартаваў!
А вось і рашэнне кадравага пытання
Слова пра тое, што ранавата сілавікі сыходзяць на заслужаны адпачынак, — таксама не верабей. І яно вылецела.
Мне цяпер нават цікава, у якія галовы гэтае слова ўляціць, і што за гэтым словам рушыць. Бо з улікам дэфіцыту кадраў літаральна ва ўсіх галінах народнай гаспадаркі рашэнне напрошваецца само сабой.
Неяк ужо згадвалася (з той жа высокай трыбуны), што эканоміку цалкам могуць падняць з каленяў некалькі тысяч патрыятычна настроеных пенсіянераў. Дык можа меліся на ўвазе не 70-гадовыя старыя, а бадзёрыя, дужыя мужчыны ў поўным росквіце сваіх патрыятычных сіл. Адстаўныя вайскоўцы і міліцыянты, гэта значыць.
Глядзіце таксама
Я лічу — ідэальны варыянт.
Бо калі можна прызначаць сілавікоў кіраваць тэлекамунікацыйнымі кампаніямі, выканкамамі, банкамі і прадпрыемствамі, то можна і малодшы камандны склад далучыць. Няхай становяцца за станкі, бяруцца за саху, садзяцца за кампутары, бяруць у рукі шпатэлі, гэблі і скальпелі.
А чаго ж ім не ўзяць?
Яны ж выканаўчыя і патрыятычныя. Кіраваць такімі работнікамі лёгка, а мець зносіны з імі прыемна. Скажуць — ідзі падымай айцішку/ дрэваапрацоўку / медыцыну / сельскую гаспадарку з каленяў. Пойдуць і будуць падымаць.
Наогул не бачу прычын для турботы.
Ну, хіба што яны ўсяго гэтага не ўмеюць. І наўрад ці навучацца. Бо сілавікоў не проста так рана на пенсію адпраўляюць. Не таму, што яны стамляюцца маршыраваць або дубінкамі махаць.
Калі ты больш за дваццаць гадоў толькі выконваеш загады, то становіцца цяжкавата самастойна думаць. А ў некаторых прафесіях гэта бывае карысна. Неабходна нават.
А яшчэ, вельмі цікава, што пра такую ініцыятыву падумаюць самі сілавікі. Бо з імі ва ўладзе таксама ёсць свайго роду сацыяльны кантракт. Яны ўладу, як умеюць, падтрымліваюць. А ўлада за гэта ім дае заробкі, прэміі, медалькі, кватэры і раннюю пенсію.
Раптам аднабаковае парушэнне гэтага кантракту сілавікам не спадабаецца?
Што ж, пажывём — пабачым.
Нават трошкі цікава, што там адбываецца ў гэтых патрыятычных галовах пад прыгожымі фуражкамі.