У Расіі на святара склалі пратакол за пропаведзь міру

«Я яшчэ да дома пасля службы не паспеў дабрацца, як мне ўжо патэлефанавалі: "Да вас паліцыя едзе"», — гаворыць айцец Ян.

Айцец Ян стаў адным з першых, на каго прымерылі новыя законы часоў «ваеннай спецаперацыі», піша «Новая газета». 6 сакавіка пасля службы на яго склалі пратакол паводле ч. 1 арт. 20.3.3 КаАП РФ — за пропаведзь і размешчаную на парафіяльным сайце спасылку на петыцыю супраць баявых дзеянняў.
7 сакавіка павінен быў адбыцца суд, але вытворчасць распачалі па месцы, так бы мовіць, «здзяйснення дзеі» — на тэрыторыі, дзе знаходзіцца храм. А жыве бацюшка ў іншым раёне. Таму, як ён сказаў «Новай газеце», сёння справу пагадзіліся перадаць па тэрытарыяльнасці, а значыць, вынясенне вердыкту пакуль адкладаецца. Вось што гаворыць айцец Ян пасля візіту ў суд.
— Пра што была пропаведзь?
— Ніякіх палітычных заклікаў у маёй пропаведзі не было. Там выключна евангельскія словы, якія былі сказаныя дзве тысячы гадоў таму, а некаторыя — яшчэ раней, напрыклад старазапаветнае «Не забі». Я не пераследую ніякіх мэтаў асабістага характару, карысці і гэтак далей, я проста бачу сваіх вернікаў перад сабой.
Я сказаў ім, што самае важнае цяпер — не пускаць у сэрцы нянавісць. Гэта самае страшнае, што можа быць — калі мы пачынаем ненавідзець адно аднаго, таму што гэта пацягне за сабой яшчэ большы гвалт і новую нянавісць. З замкнёнага кола проста потым немагчыма будзе выбрацца.
Я не вітаю забойства іншых людзей, прычым гэта не толькі адной краіны тычыцца. Гэта тычыцца абодвух бакоў: і рускіх, і ўкраінцаў, і любых іншых людзей, якія ідуць праліваць чалавечую кроў. Для царквы няважна за што, грэх застаецца грахом у любым выпадку, мы не гаворым зараз пра прычыны, дапушчальнасці і недапушчальнасці. Гэта іншае пытанне, асобнае. Мы гаворым у асноўным пра стаўленне царквы да забойства. Гэта праклён, які кладзецца на чалавека.
— Вы наважыліся на гэтую пропаведзь, усведамляючы рызыку?
— Я ў прынцыпе лічу, што жыццё — гэта нейкі шэраг сітуацый, у якія нас ставіць Бог, а чалавек робіць свой выбар. Кожны вызначаецца, кожны праяўляе сябе. Як у інстытуце: ёсць семінары і лекцыі, а ёсць экзамены.
Сітуацыя, у якой мы жывём цяпер, на мой погляд, — гэта іспыт.
Пытанне нават не ў нашай праваце або неправаце.
— Вы былі гатовыя да таго, што рушаць услед ганенні?
— Ну, асаблівых ганенняў пакуль няма. І потым, мне 50 гадоў, у гэтым узросце дзіўна быць наіўным.
— Вы ведаеце, хто на вас данёс?
— Магу здагадвацца: у храме было чалавек дзесяць. Але высвятляць не буду — не цікаўлюся. Чалавек зрабіў выбар. Нам можа хтосьці не падабацца, Любы мае на гэта права, гэта яго самавызначэнне. Гэта тая свабода, якая дадзена Богам.
Гэта трагедыя свабоды, якую нясе ў сабе чалавек.