Гадавіна пачатку акцый «маўклівага пратэсту»

Вечарам 8 чэрвеня 2011 года на Кастрычніцкай плошчы Мінска прайшла акцыя маўклівага пратэсту — першая ў шэрагу падобных акцый, якія адбываліся да канца лета ў сталіцы і рэгіёнах Беларусі.



У 19 гадзін вечара на плошчы сабралася некалькі соцень чалавек, якія адгукнуліся на заклік суполкі вКонтакте «Рэвалюцыя праз сацыяльную сетку».

Ідэя суполкі палягала ў тым, каб прыхільнікі дэмакратычных перамен штотыдзень у вызначаны час збіраліся на галоўнай плошчы свайго горада. Арганізатары прасілі людзей проста шпацыраваць, стаяць — проста знаходзіцца там. «Не трэба ніякіх сцягоў і транспарантаў, не трэба ніякай сімволікі, — пісалі яны. — Першыя сустрэчы — можа быць мала людзей, але з кожным днём нас будзе рабіцца ўсё болей!».

Напачатку акцыі ўдзельнікі неарганізавана стаялі асобнымі невялікімі групамі, займаючы значную частку плошчы. Прыкладна ў 19.10 удзельнікі пачалі стыхійна апладыраваць, пасля чаго ў цэнтры плошчы ўтварылася шчыльнае кальцо з удзельнікаў акцыі і журналістаў. Людзі ў цэнтры кальца выконвалі пад гітару песні, якія падхаплялі астатнія ўдзельнікі акцыі.

Читать полностью:  http://news.tut.by/society/230128.htmlАстатнія хаатычна перасоўваліся, некаторыя — на роварах, віталі знаёмых, гутарылі, жартавалі, многія размясціліся на ступенях ганка Палаца Рэспублікі.
 

За ходам акцыі назіралі супрацоўнікі палка міліцыі спецназа, а таксама людзі з рацыямі ў цывільным. Спецназ дзяжурыў недалёка ўбаку, тым часам як супрацоўнікі ў цывільным увесь час знаходзіліся ў цэнтры падзей, але не ўмешваючыся ў ход мірнай акцыі.

Міліцыянты перамаўляліся па тэлефонах, пасля дасталі мегафон, аднак звыкла сказаць пра тое, што «акцыя несанкцыянаваная» не паспелі. У той момант удзельнікі акцыі скончылі спяваць і проста разышліся па плошчы. Шчыльнае кола распалася. Акцыя ў Мінску завяршылася а 19.43 без затрыманняў. Людзі проста разышліся. Аналагічныя акцыі  прайшлі ў Брэсце і ў Магілёве.

Удзельнікі гэтай і наступных акцый тлумачылі журналістам, што без нейкага гвалтоўнага супраціва хочуць паказаць, што іх не задавальняе сітуацыя ў краіне — палітычная і эканамічная.

У далейшым улады выкарыстоўвалі розныя спосабы перашкоды маўклівым пратэстам: арганізоўвалі на галоўных плошчах свае акцыі, агароджвалі плошчы турнікетамі з забаронай руху, абмяжоўвалі рух грамадскага транспарту ў цэнтры горада, акружалі плошчы міліцыяй і спецназаўцамі. Непасрэдна на месцах пратэсту людзей, якія збіраліся групамі, разганялі, шмат каго затрымлівалі. Затрыманні ўдзельнікаў і выпадковых прахожых пачаліся ужо з другой акцыі 15 чэрвеня ў Мінску (15 асоб), Гродна (15 асоб), Брэсце (каля 10) ды іншых гарадах. Падчас акцый 22 чэрвеня і 3 ліпеня з'явіліся людзі ў цывільным («хапуны»), якія хапалі любога ў месцах збору людзей, без прад'яўлення ўласных дакументаў і абвяшчэння прычын сваіх дзеянняў.