Ад Семчанкі да Венядзіктава. Хто з вядомых журналістаў адвярнуўся ад Лукашэнкі

Верагодна, кіраўнік лічыць іх ледзь не здраднікамі.

Падзеі жніўня 2020 года цалкам змянілі стаўленне да Аляксандра Лукашэнкі ў Беларусі і свеце. Будучы ў шоку ад убачанага, памянялі сваю пазіцыю і многія журналісты, якія да гэтага нядрэнна размаўлялі з кіраўніком і бралі ў яго кампліментарныя інтэрв'ю.

Напэўна, Лукашэнку было непрыемна. Нядаўна яго прэс-сакратарка Наталля Эйсмант сказала, што ў жніўні 2020 года «прэзідэнту здраджвалі людзі (я магу пра гэта казаць, я гэта ведаю), для якіх было вельмі і вельмі нямала зроблена ім асабіста, якіх ён вельмі добра ведаў».

«Салідарнасць» пералічвае вядомых журналістаў, з якімі ў мінулым меў зносіны Лукашэнка і якія адвярнуліся ад яго.

Дзмітрый Семчанка

Журналіст шмат гадоў працаваў на АНТ і ў прэзідэнцкім пуле. У жніўні 2020 года ён звольніўся з тэлеканала, а затым апублікаваў у Instagram эмацыйны пост, у якім патлумачыў прычыны свайго сыходу нязгодай з беспрэцэдэнтнай жорсткасцю сілавікоў.

Неўзабаве Семчанка быў затрыманы і асуджаны на 15 сутак арышту.

У канцы мінулага года стала вядома, што журналіст уладкаваўся прэс-сакратаром у кампанію «Белагра», якая займаецца продажам сельгастэхнікі і запчастак.

Максім Шаўчэнка

На Дзень незалежнасці-2020 кіраўнік «выпадкова» сустрэў расійскага журналіста на вуліцы ў Мінску. Лукашэнка цёпла пагутарыў з Шаўчэнкам, а затым той адправіўся ў Брэст, дзе раскрытыкаваў апанентаў кіраўніка на прэзідэнцкіх выбарах за ідэю прыватызацыі. Журналіст таксама адзначыў, што ў Маскве не любяць Лукашэнку за ягоную незалежную палітыку.

Аднак далейшыя паводзіны Шаўчэнкі і ягоныя выказванні павінны былі стаць для кіраўніка шокам. Вядомы расійскі журналіст стаў жорстка крытыкаваць Лукашэнку і працягвае рабіць гэта дагэтуль.

На нядаўніх выбарах у Дзярждуму як лідар расійскай Партыі свабоды і справядлівасці Шаўчэнка ў эфіры «Першага канала» заклікаў кіраўніка Беларусі неадкладна вызваліць палітвязняў, а расійскі МЗС — націснуць на яго.

Дзмітрый Гардон

За некалькі дзён да прэзідэнцкіх выбараў-2020 вядомы ўкраінскі журналіст узяў у Лукашэнкі кампліментарнае інтэрв'ю. Але затым Гардон стаў паслядоўна крытыкаваць кіраўніка Беларусі за фальсіфікацыю вынікаў прэзідэнцкіх выбараў і гвалт супраць мірных грамадзян.

Гэта так закранула Лукашэнку, што праз год ён назваў інтэрв'юера «мярзотнікам»: «Трэба гэтага Гардона пасадзіць у следчы ізалятар... Як за што? За балбатню».

У адказ журналіст завочна адказаў Лукашэнку фразай Пуціна: «Хто як абзываецца, той так і называецца». Гардон растлумачыў:

— Мне гэтае інтэрв'ю вельмі спадабалася, вы харызматычны і вельмі цікавы чалавек. І я не мог тады нават выказаць здагадку, што пройдзе некалькі дзён, і вы, не выйграўшы гэтыя прэзідэнцкія выбары, вырашыце ўзурпаваць уладу. Больш за тое, вырашыце па-варварску змагацца з уласным народам.

Уладзімір Сунгоркін

Кіраўнік расійскай «Комсомольской правды» ў мінулым лёгка ішоў на супрацоўніцтва з беларускімі ўладамі, напрыклад, у 2006 годзе ён пагадзіўся расстацца з галоўным рэдактарам беларускага выдання Юліяй Слуцкай. Пасля гэтага Сунгоркін асабіста браў інтэрв'ю ў Лукашэнкі.

Але летам 2020 года кіраўнік расійскай «Комсомольской правды» стаў усё больш крытыкаваць кіраўніка Беларусі. Да жніўня ён адзначаў, што Лукашэнка робіць памылку за памылкай, а пасля 9 жніўня канстатаваў, што для яго цалкам відавочна паражэнне кіраўніка на выбарах.

Калі беларускія ўлады пакаралі беларускую «Камсамолку» за праўдзівыя матэрыялы ў жніўні мінулага года і не толькі (газету адмовіліся друкаваць і распаўсюджваць), Сунгоркін ужо не змог нічога зрабіць.

Аляксей Венядзіктаў

Галоўны рэдактар «Эхо Москвы» неаднаразова сустракаўся з кіраўніком Беларусі і рабіў з ім інтэрв'ю. Пасля 9 жніўня 2020 года Венядзіктаў жорстка крытыкаваў Лукашэнку і лічыў яго адыходзячай фігурай.

Летам гэтага года маскоўскі галоўрэд распавёў, што кіраўнік Беларусі больш яго не кліча на інтэрв'ю ў Мінск:

— Вельмі незадаволены інфармацыйнай рэдакцыйнай палітыкай «Эхо». Лічыць, што... Ну, нельга сказаць, што я яму здрадзіў. Я ніколі не быў. Але ўсё ж ён да мяне ставіўся як да журналіста, якому ён даў інтэрв'ю, а я вось яго крытыкую. Але я і свайго прэзідэнта крытыкую з не меншым запалам, я б сказаў так, калі лічу, што ён не мае рацыю. Што ж мне чужых прэзідэнтаў не крытыкаваць? Гэта нават смешна.