Суд стаў на бок ахоўніка, які назваў НЧ фашысцкай газетай

Суддзя Кастрычніцкага раёна Магілёва Таццяна Міхайлава 15 студзеня вынесла апраўдальны вердыкт у адносінах да ахоўніка крамы «777» Дзмітрыя Прохарава, які абразіў Віктара Чэравухіна, распаўсюджвальніка газеты «Новы Час».



dsc_0405_logo1.jpg

Віктар Чэравухін

Суд палічыў, што доказаў віны ахоўніка прадстаўлена недастакова. Суд не стаў улічваць, што відэазапіс, які б пацвяржаў гэтую віну, быў наўмысна абрэзаны і скапіяваны самім Прохаравым, а сведкі з боку адказчыка па сутнасці нічога сказаць не маглі.

Гэта і не дзіва. Было б дзіўным, калі б суд стаў на бок сталага чалавека, якога публічна абразіў і зневажыў здаровы дзяцюк, які да таго ж знаходзіўся пры выкананнні службовых абавязкаў. А яшчэ было б дзіўна, каб Дзмітрый Прохараў замест таго, каб выкручвацца і хлусіць, папрасіў бы прабачэння ў 75-гадовага Віктара Чэравухіна. А так — усё заканамерна.
Нагадаем, ахоўнік крамы «777» Дзмітрый Прохараў па словах пацярпелага, назваў Чэравухіна «фашыстам», а газету «Новы час» — «фашысцкай», пасля чаго выпіхнуў сталага чалавека на вуліцу. Віктар Кірылавіч звярнуўся ў міліцыю, дзе на ахоўніка быў складзены пратакол аб адміністратыўным правапарушэнні. Прохарава абвінавачвалі па трох артыкулах, сярод якіх — «Хуліганства» і «Абраза». Чэравухін сцвярджў, што з боку ахоўніка мела месца і незаконная фізічная сіла, якая пацягнула за сабой лёгкія цялесныя пашко­джанні.
Першае пасяджэнне 8 студзеня не прынесла ніякіх вынікаў, бо сведкі з боку адказчыка ў суд не з’явіліся.
Другое, 12 студзеня, пачалося з гучных рэплік Прохарава ў бок журналістаў: «Калі «гэтыя» будуць сядзець тут, я наогул нічога не буду казаць. Адразу ж бачна, што яны з БНФ!»
Тым часам у залю суда прыйшоў невядомы, які прадставіўся «вялікім начальнікам на чыгунцы». Ён адкрыў папку з нейкімі сваімі дакументамі і прамовіў: «А вашая газетка-та «Новы Час» пакрывае фашысцкіх злачынцаў. Вы так добра напісалі пра фашысцкую лідарку Ларысу Геніюш!» Потым ён дэманстратыўна перацягнуў крэсла да падсуднага і на працягу ўсяго пасяджэння нешта пісаў, маляваў на паперы і падсоўваў ахоўніку. Зрэшты, сам Прохараў не вытрымаў і звярнуўся да невядомага са словамі: «А што вы прычапіліся да мяне?»
Чэравухін склаў спіс пытанняў, які ўжо пачаў задаваць падсуднаму, як апошні вырашыў зрабіць заяву: «Ні на адно пытанне я адказваць не буду, пакуль «гэтыя» (ён кіўнуў на журналістаў») знаходзяцца тут. Яны ў сваіх газетах пішуць тое, што захочуць, пераварочваючы ўсё, што толькі можна. Я прашу, каб нікога з іх тут не было. Я не буду адказваць на пытанні, бо яны тут сядзяць. Вунь, яны ўсміхаюцца і пішуць усялякую ахінею. Гэты (кіўнуў на Невядомага) ходзіць туды-сюды па зале і падсоўвае мне нейкія свае паперы, каб я прачытаў… Наогул, ёсць пэўныя людзі-асведамляльнікі, якія працуюць на органы. Ад іх я даведаўся, што гэта поўнасцю арганізаваныя акцыя і піяр, таму я не збіраюся нічога казаць».
Але суддзя адхіліла хадайніцтва Прохарава аб правя­дзенні пасяджэння ў закрытым рэжыме. «Апошнюю газету «Новы Час» я прыносіў у краму 29 лістапада, распавёў суду Віктар Чэравухін. — Прыносіў, бо ахоўнікі бралі яе. Я заўжды прыношу «Новы Час» па суботах, бо менавіта ў гэты дзень яна прыходзіць з Мінску да нас у Магілёў. Інцыдэнт адбыўся 5 снежня — гэта была пятніца, і ніякіх газет у мяне не было. Я проста купіў прадукты і збіраўся ўжо сыходзіць дадому. У гэты час са службовага памяшкання выйшаў ахоўнік і крыкнуў мне: «Чуеш, мужык, не прынось больш у краму фашысцкія газеты». Я абурыўся, бо хацеў даказаць, што «Новы Час» — гэта ніякая не фашысцкая газета. Пачалася сварка, у выніку якой ахоўнік выштурхаў мяне на вуліцу, пашкодзіўшы мне нагу і падрапаўшы руку».
Аднак версія сведкаў з боку адказчыка была іншай. Святлана Астроўская, касірка, пачула за спіной: «Дзядуля, тут распаўсюджваць ніякую літаратуру нельга». Людміла Драздова, прадавачка ў гэтай жа краме, пачула: «Дзядуля, не распаўсюджвайце ў нас газеты!». Але сведкі не маглі сказаць, ці былі ў руках пацярпелага якія-небудзь газеты. 
Святло на тое, што на самай справе адбылося ў краме, павінен быў праліць відэазапіс. Але на запісу быў бачны толькі той фрагмент, калі ахоўнік выводзіць пацярпелага з крамы. Усхваляваны Чэравухін пачаў паясняць: «Вось зараз ахоўнік вернецца ў краму, а праз момант вярнуся і я, каб падняць з падлогі прадукты». Сапраўды, Прохараў вярнуўся з вуліцы, пасля чаго відэазапіс абарваўся». Суддзя запытала Прохарава: «Вы пазнаяце сябе на гэтым відэа?» Той кінуў: «Канешне! Я ж сваімі рукамі яго капіраваў».
Нарэшце, на пасяджэнні 15 студзеня, выслухаўшы пацярпелага, суддзя прыняла рашэнне, што доказаў віны ахоўніка недастаткова. 

 

Заява рэдакцыі «Новага часу»

У гісторыі паводзін ахоўніка крамы «777» Дзмітрыя Прохарава ў адносінах да распаўсюдніка газеты «Новы час» 75-гадовага Віктара Чэравухіна, што сталася прадметам судовай справы, па сутнасці адлюстравалася грамадска-палітычная сітуацыя, якая гадамі складвалася ў Беларусі. І якая атрымала новыя істотныя адценні ў сувязі з падзеямі ва Украіне.
З усіх абставін справы і выказванняў Дзмітрыя Прохарава на судзе відавочна, што «Новы час» ён ніколі не чытаў і ацэнкі газеты як фашысцкай выводзіць выключна зыходзячы з беларускай мовы і свайго адмоўнага ўспрыняцця журналістаў незалежных СМІ як «бэнээфаўцаў».
Гэтая ацэнка даецца ім не па аб’ектыўных крытэрах, вызначаных сусветнай супольнасцю на прыкладзе рэжымаў Гітлера і Мусаліні, а пад відавочным уплывам сучаснай расійскай прапаганды адносна ўкраінскай дзяржавы ў яе змаганні з баевікамі так званых ДНР і ЛНР. 
Мы цалкам падтрымлівалі Віктара Кірылавіча ў яго жаданні праз суд абараніць свае гонар і годнасць. Хаця і не спадзяваліся на тое, што суд прадэманструе сваю незалежнасць і аб’ектыўнасць, выносячы рашэнне. Але нягледзячы на тое, што Дзмітрый Прохараў таксама публічна абразіў наша выданне, мы не будзем з ім судзіцца.
Па-першае, мы палічылі занадта дробнай справай пераконваць у відавочным аднаго чалавека марнуючы ў судзе сілы, нервы і час.
Па-другое, галоўная справа нашай газеты — гэта аб’ектыўнае інфармаванне і асвета насельніцтва, што само па сабе важней за ўсю калягазетную мітусню і правакацыі звонку. 
Па-трэцяе, за плячыма рэдакцыі шэраг пераследаў, у тым ліку судовых, з аналагічным гэтаму прадвызначаным вынікам. 
Лепшым адказам Прохараву і ўсім, хто зневажае НЧ, ёсць нашы чытачы!
Дзякуй вам за адданасць!