«Складана было чакаць чагосьці іншага». Як рэжым легалізаваў нянавісць да «не такіх, як усе»
Пра што кажа антысеміцкі скандал з удзелам дзіцячага лекара?
Прайшло паўмесяца пасля таго, як мінскі анестэзіёлаг-рэаніматолаг Алеся Белавус апублікавала ў сацсетцы Х антысеміцкі пост, які абурыў многіх карыстальнікаў, піша «Салідарнасць».
У каментарах ёй цалкам заслужана нагадалі пра 130-ы артыкул КК, які прадугледжвае пакаранне за распальванне міжнацыянальнай варожасці. Але працаўніца дзіцячай бальніцы на гэтым не супакоілася і пажадала сваім апанентам «гарэць у печах».
У кантэксце папярэдніх абраз у адрас габрэяў згадка печаў атрымалася недвухсэнсоўным. Паабяцаўшы сваім крытыкам данесці на іх уладам, Алеся Белавус неўзабаве выдаліла свой акаўнт у Х.
Праз некалькі тыдняў нічога не вядома пра тое, чым скончылася гэтая гісторыя для гераіні скандалу. Як і для тых, хто ёй пісаў у каментарах не самыя пахвальныя водгукі.
Улічваючы тое, што адбываецца ў краіне, можна меркаваць, што праблемы могуць узнікнуць, калі яшчэ не паўсталі, як раз у абураных чытачоў.
І справа не столькі ў тым, што лекар Белавус займае праўладную пазіцыю і ўдзельнічае ў прапагандысцкіх акцыях. Вядомыя выпадкі, калі і такія людзі траплялі пад колы рэпрэсіўнай машыны. Але ёсць, як той казаў, нюанс.
Глядзіце таксама
У сённяшняй Беларусі можна апынуцца за кратамі за крытыку ўладаў, нават за самую бяскрыўдную. За лайк і каментар у «няправільным» месцы, за мінімальную праяву нязгоды.
Не кажучы ўжо пра публічнае абурэнне дзеяннямі Лукашэнкі-за апошнія чатыры гады за «абразы» і «паклёп» на яго адрас былі асуджаныя больш за 1200 беларусаў. Вось за гэта могуць знайсці ўправу і на чыноўніка з райвыканкама.
Нападкі ж на тых, да каго ўлады і самі не адчуваюць асаблівага захаплення, пытанняў выклікаць не павінны. Гэтыя самыя пытанні могуць узнікнуць як раз да тых, хто ўсё яшчэ не гатовы мірыцца з падобнымі з'явамі.
Яшчэ тры-чатыры гады таму такія адкрыцці ў сацсетках, ды яшчэ і ад прадстаўніка дзяржустановы, чалавека з вышэйшай адукацыяй у рэшце рэшт, было складана сабе ўявіць. І куды менш яны здзіўляюць сёння, калі краіна жыве ў бесперапынным рэжыме «часам не да законаў».
Адкрыўшы паляванне на нязгодных па формуле «сябрам — усё, ворагам — закон», улады фактычна легалізавалі нянавісць да іншасці, да «не такіх, як усе». Складана было чакаць чагосьці іншага, пускаючы ў эфір істэрычныя «ток-шоу» з вісельнай пятлёй на застаўцы.
У нас жа, як правіла, усё ж такі ёсць джын з бутэлькі, якога значна лягчэй выпусціць, чым потым загнаць назад. І ад жаданняў, якія ён пачне ўсё часцей выконваць, будзе несалодка ўсім.