У садочку, у цянёчку сабраліся гарадзенцы, што любяць кніжкі і гульні а таксама не цураюцца патанчыць пад гармонік вольнаю гадзінкаю.
Яблыневы сад ля Новага Замка створаны нібыта адмыслова для такіх сустрэч. У зацені дрэваў знайшлося месца для аматараў скаратаць спякотны полудзень з
кніжкаю.
Працаўнікі бібліятэкі імя Карскага размясцілі кніжкі тэматычна: на дыванку месцілася гістарычная літаратура, паводдаль — новыя часопісы, на
лаве — гумарыстычная падборка. Ніводная з кніжных пляцовак не засталося пустой. Нехта з чытачоў стала абаснаваўся пры адным месцы, іншыя пераходзілі ад аднаго да другога, выбіраючы
чытво, адпаведнае моманту. А пераходзячы ад яблыні да яблыні можна было паглядзець "фотасушку" з гістарычных здымкаў.
Аматары настолак мелі шанец пабавіцца знаёмымі і новымі гульнямі ад крамы "Кубік". Тыя, што не стаміліся за тыдзень думаць лагічна, маглі
паглыбіцца ў альтэрнатыўную рэальнасць, дзе умовы ствараюцца картамі, і малюнкі на кавалачках паперы азначаюць для гульцоў шмат больш, чым для звычайных людзей.
Для тых, хто хацеў бы пагуляць асоба на напружваючыся, былі прадастаўлены (ну проста як у звыклай показцы) драўляныя цацкі і дзіцячыя гульні. Пры ўсёй
прастаце забавы на захаванне балансу — выдатны спосаб супакоіцца, засяродзіцца і забыцца на мітусню паўсядзённасці.
Галоўная падзея сустрэчы, танцы пад гармонік, распачаліся з таго, што Антось з Настаю нагадалі прысутным "выхады" і "каленцы"
пабытовых народных танцаў. Папутна танцоры высветлілі, што мабыць, "Кракавяк" мае паходжанне ад Кракава, а "Падыспань" мог мець карані нават у Гішпаніі.
Сюрпрызам танцавальнага вечара сталі заручыны маладой пары. Напярэдадні вяселля яны вырашылі засведчыць вернасць адно аднаму пад яблынямі над Нёманам, і такім
чынам паведаміць пра будучае вяселле сябрам. Беларусачка Наста і Хендрык з Нямеччыны паабяцалі прысутным шанаваць не толькі каханне, але і традыцыі продкаў. А таксама — перадаваць
павагу да гісторыі сваіх народаў нашчадкам.
Традыцыйны вясельны вальсок з параю маладых у цэнтры кола, замацаваў іх заручыны, а госці пажадалі маладзенам савету і любові.
Але хіба найгалоўнейшае, што рабіла вечарыну адметнай, апісаць ці зафіксаваць асобна амаль немагчыма. Гэта тая прыязная атмасфера, што ўдалося стварыць у зацішку
старажытных сценаў Новага Замка, на стромкім беразе Нёмана ў зацені яблыневага саду.
Сустрэчы пад яблынямі, насамрэч, сталі падзеяй гэтага лета і сапраўдным упрыгожаннем Гродна. Тут адчуваецца непаўторная атмасфера сапраўднай беларускасці і суседскай
прыязнасці, што ўжо стала забывацца ва ўмовах урбанізаванага грамадства і каменных джунглях шматпавярховікаў.
Тут можна на ўласныя вочы пабачыць, што дух беларускасці адраждаецца, як прабіваецца скрозь асфальт маладая трава.
