Паўднёвы полюс разагрэўся ў тры разы хутчэй усёй астатняй планеты

У апошнія дзесяцігоддзі Паўднёвы полюс награваўся ў тры разы мацней, чым уся планета ў сярэднім. На думку даследчыкаў, якія апублікавалі артыкул у Nature Climate Change, гэтак моцнае пацяпленне адбылося ў выніку моцнай цыкланічнай анамаліі ў моры Ўэдэла.

Сярэдняя тэмпература Зямлі расце пачынаючы, як мінімум, з 1880-х гадоў. На працягу мінулага стагоддзя наша планета нагрэлася прыкладна на 0,6 градуса Цэльсія, аднак гэты працэс адбываўся нераўнамерна для розных рэгіёнаў. Асабліва адчувальныя да зменаў клімату палярныя зоны, паколькі ледавікі добра адлюстроўваюць сонечнае святло, а іх раставанне прыводзіць да зніжэння альбеда паверхні і, як следства, яе нагрэву.
Кайл Клем (Kyle R. Clem) з Універсітэта Вікторыі ў Велінгтон разам з калегамі прааналізаваў запісы, зробленыя 20 метэаралагічнымі станцыямі ў Антарктыдзе, у тым ліку і самой паўднёвай абсерваторыяй планеты, станцыяй Амундсена-Скота. У 2018 годзе яна зафіксавала рэкордна высокую тэмпературу, якая была на 2,4 градуса Цэльсія вышэй сярэдняга значэння за апошнія тры дзесяцігоддзі. Аналіз дадзеных з 1957 па 2018 паказаў, што пачынаючы з 1988 года ў рэгіёне назіралася рэкордна моцнае пацяпленне з павелічэннем тэмпературы на 0,6 градуса Цэльсія кожнае дзесяцігоддзе. Гэта амаль у тры разы вышэй сярэдняга значэння для планеты.
Акрамя тэмпературы, каманда вывучыла атмасферныя дадзеныя, каб вызначыць, якая частка пацяплення можа тлумачыцца прыроднай зменлівасцю, а якая — дзейнасцю чалавека. Аказалася, што павышэнне тэмпературы можа быць звязана са зніжэннем атмасфернага ціска ў раёне мора Ўэдэла, з-за чаго больш цёпламу паветру, па ўсёй бачнасці, стала лягчэй пранікаць з Паўднёвай Атлантыкі ў рэгіён.
Да зніжэння ціску, як паказваюць кліматычныя мадэлі, прывяло павышэнне тэмпературы ў раёне тропікаў на захадзе Ціхага акіяна. Гэта ўзгадняецца з вынікамі мінулым працы, у якой навукоўцы ўсталявалі сувязь паміж падвышанай цыкланічны актыўнасцю каля праліва Дрэйка з адмоўнай фазай ціхаакіянскай дэкаднай асцыляцыі — тэмпературнага патэрна ў Ціхім акіяне, які прыкладна па 20-30 гадоў знаходзіцца альбо ў халоднай, альбо ў цёплай фазе.
У той час як рост тэмпературы Антарктыды знаходзіцца ў межах межаў магчымых натуральных кліматычных варыяцый, аўтары працы падкрэсліваюць, што ёсць усе падставы меркаваць, што прычынай назіраных тэндэнцый стала не толькі прыродная зменлівасць, але і выкіды парніковых газаў у атмасферу. Аднак сцвярджаць пра гэта з упэўненасцю яны не могуць, бо метэаралагічныя назіранні на континетне пачаліся толькі ў 1957 годзе, і для падобных высноў проста недастаткова дадзеных.
Нядаўна мы распавядалі, што плошча гадовага ледзянога покрыва на моры Уэддела скарацілася ў параўнанні з 2013 годам на мільён квадратных кіламетраў, а плошча марскога лёду да 1 студзеня 2019 года знізілася ў Антарктыцы да 5,47 мільёна квадратных кіламетраў — гістарычнага мінімуму для гэтай даты за саракагадовую гісторыю спадарожнікавых назіранняў.
Паводле nplus1.ru