Барыс Акунін: Пра Трампа і трамплін

Пісьменнік Барыс Акунін «у дзень, які можа змяніць вельмі многае», разважае  пра тое, як амерыканскія выбары могуць паўплываць на будучыню ўсяго свету.

Дзіўна, вядома, думаць, што нейкія староннія людзі — пяць працэнтаў насельніцтва планеты — сёння вырашаць, што будзе далей з усімі намі. З Расіяй, з Украінай, з Ізраілем. А менавіта такія, відаць, будуць наступствы амерыканскіх выбараў.

Калі прэзідэнтам стане Трамп, усё пераменіцца, свет скокне з трампліна – і не выключана, што пераламае сабе косткі. Ва ўсякім разе каціцца па-ранейшаму не будзе. 

Пасля некалькіх дзесяцігоддзяў безасабовага калектыўнага палітычнага decision-мейкінгу свет зноў вяртаецца ў архаіку, калі роля асобы ў гісторыі была гіпертрафаваная. Цяпер гэта можа адбыцца ўжо не на рэгіянальным узроўні (Лукашэнка — Пуцін — Кім Чэн Ын), а на глабальным. 

Калі чалавека з дурным чубам выберуць прэзідэнтам ЗША, ён стане самай важнай персонай планеты. Жах які!   

За апошні час у мяне было некалькі размоў з людзьмі з дзелавых колаў пра Трампа. Мяне ўстрывожыла вось што. Усе яны казалі прыкладна адно і тое ж: не люблю, не пераношу гэтага фігляра, але прагаласую за яго (ці, калі не грамадзянін ЗША – хачу, каб яго выбралі). Я злаваўся, спрачаўся, не разумеў. 

Днямі я прачытаў артыкул у «Таймс», дзе феномен Трампа вельмі добра і даходліва растлумачаны. 

Артыкул даступны толькі па платнай падпісцы, таму перакажу сваімі словамі. 

Аўтар, Эндру Саліван, піша, што ў яго на стале два тыдні праляжаў бюлетэнь для галасавання, які прыйшоў па пошце, і ён кожны дзень адкладаў гэтую паперку далей. «Я даўно вырашыў, што прагаласую за каго-заўгодна, толькі не за Дональда Трампа... Гэта брыдкі суб'ект, інстынктыўны тыран і карумпаваны нарцысіст, асоба, што не мае тармазоў».

А далей ідзе велізарнае «аднак». «Ён [Трамп] разумее тое, чаго пакуль не ўсвядомілі амерыканскія эліты, і, у адрозненне ад іх, кажа гэта на агульназразумелай англійскай мове». 

Байдэн згарнуў «мексіканскую праграму» Трампа — і нелегальная іміграцыя вырасла ў чатыры разы, захліснуўшы паўднёвыя штаты, піша Саліван.

З пункту гледжання звычайнага амерыканца, байдэнаўская адміністрацыя неверагодна пераціскае з рэжымам wokeness — ад урадавага ўзроўню да самага нізу. Расавыя і гендарныя крытэрыі пры найманні на працу значаць больш, чым дзелавыя якасці.

Падлеткаў ледзь не заахвочваюць да эксперыментаў з гендарнасцю ва ўзросце, калі чалавек яшчэ сам сябе не разумее. 

«Левыя трэнды» таксама заахвочваюцца і ўхваляюцца, што вядзе да распаўсюджвання антысемітызму, экалагічнага экстрэмізму, разбурэння вышэйшай адукацыі, да новай цэнзуры.

Па ўсіх гэтых пытаннях Трамп займае пазіцыю, якая ў многіх асацыюецца з «нармальным здаровым сэнсам».

У міжнароднай палітыцы Байдэн дапусціў вайну ва Украіне, на якую сыходзіць шмат амерыканскіх грошай, і крызіс у Газе. Трамп жа ўпэўнена заяўляе, што пры ім такога б не было. 

(Гэта не я так думаю і не аўтар артыкула – гэта пераказ грамадскіх настрояў). 

Спецслужбы ЗША: умяшанне ў выбары застаецца мэтай Расіі

Адным словам, папулярнасць папуліста і дэмагога – прамое следства вострага крызісу, які перажывае ліберальны палітычны мэйнстрым, які нічому не навучыўся і толькі цешыцца ўсведамленнем сваёй маральна-інтэлектуальнай перавагі. 

У амерыканцаў адчуванне, што, калі выберуць Камалу Харыс, усё застанецца як ёсць, — а вельмі многія (ці не большасць?) не хочуць, каб усё засталося, як ёсць. І некаторыя, нават плюючыся, паставяць на Трампа, пры якім усё стане па-іншаму. 

Выбары, якія праходзяць сёння, ужо ў 2025 годзе могуць вельмі моцна змяніць свет. Зусім не факт (мякка кажучы), што пры перамозе Трампа свет стане лепш, але іншым свет дакладна стане. Гэта ўжо так думаю я, а не аўтар артыкула. І я нервуюся. Вы таксама нервуецеся.