Брат Білі вучыў: не трэба капаць там, дзе ніякага сабакі не закапана
14 лютага 2022 года сёй-той ужо тлумачыў, як канкрэтна ніхто не збіраецца нападаць на Украіну. Ні ён тады не збіраўся нападаць, ні старэйшы саюзнік. І цяпер, каб не нападаць на Літву, практычна ўсё гатова. Засталося толькі ўдакладніць дробныя тэхнічныя дэталі — і гэта моцна насцярожвае, піша аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі».
Сёй-той пазаўчора сказаў, што тэрарысты з “Крокуса” рухаліся насамрэч не да ўкраінскай, а да беларускай мяжы. Але потым беларускія красаўцы паставілі ім заслон — і яны павярнулі не ў той бок.
І некаторыя ўжо пачалі шукаць у гэтых словах глыбокі сакральны сэнс і будаваць далёкаідучыя высновы. Казаць пра складаныя геапалітычныя манеўры і тонкія дыпламатычныя разлікі. Пра дыстанцыяванне ад расійскай версіі і жаданне захоўваць жалезныя яйкі ў розных кошыках.
Так я табе хачу сказаць, што, як вучыў нас добры брат Білі, не трэба капаць там, дзе ніякага сабакі не закапана. Вось проста нагадаю табе, як сёй-той выратаваў Пуціна ад Прыгожына, а пазней Прыгожына — ад Пуціна. А потым — планету ад ядзернай катастрофы. І мог бы выратаваць ужо ўсю галактыку, калі б з аперацыяй па выратаванні Прыгожына не атрымалася такая няёмкасць.
Я асабіста лічу, што ў апавяданняў пра беларускіх красаўцаў, якія сілай думкі прымусілі тэрарыстаў павярнуць не ў той бок, ёсць вельмі простае тлумачэнне. Сіндром запалёнай велічы цісне на цэнтры прыняцця рашэнняў. А ў такі момант, калі сіндром запалёнай велічы цісне на цэнтры прыняцця рашэнняў, то не атрымліваецца прамаўчаць. Нават калі маўчанне было б карысна для здароўя і макраэканамічнага дабрабыту.
Хоць я вельмі сумняваюся, што з-за няўмення трымаць язык за зубамі ў сяго-таго будуць якія-небудзь непрыемнасці. Сур'ёзна. Ну якія непрыемнасці? Старэйшы саюзнік і сам усё разумее пра сіндром запалёнай велічы — прычым найлепш, чым хто іншы.
Глядзіце таксама
Вось асабіста
мяне больш турбуе, што сёй-той патлумачыў, як канкрэтна ён не збіраецца
нападаць на Літву. Ні на Вільню не збіраецца, ні на Сувалкскі калідор не
збіраецца. І наогул нікуды не збіраецца.
Я, вядома, амаль упэўнены, што вось гэта тлумачэнне пра тое, куды сёй-той не збіраецца нападаць, — гэта таксама прамое следства сіндрому запалёнай велічы. Гэта ж лёгка і прыемна тлумачыць, як ты не будзеш нападаць на краіну NATO, пакуль NATO цябе не чуе. Павышае асобасную самаацэнку і ўмацоўвае веру ў сябе.
Але, з іншага боку, 14 лютага 2022 года сёй-той ужо тлумачыў, як канкрэтна ніхто не збіраецца нападаць на Украіну. Ні ён тады не збіраўся нападаць, ні старэйшы саюзнік. А асабліва яны не збіраліся нападаць з тэрыторыі Беларусі.
Глядзіце таксама
А потым, з такім жа шчырым выразам твару, сёй-той на картах паказваў, адкуль на Беларусь рыхтаваўся напад. А ў гэты раз сёй-той ужо ўсе карты паказаў загадзя. Так, што яму нават новыя стрэлачкі маляваць не давядзецца. І беларускі тэлевізар ужо патлумачыў пра Ашмянскую дэкларацыю.
Каб не нападаць на Літву, практычна ўсё гатова. Засталося толькі ўдакладніць дробныя тэхнічныя дэталі. Таму што сіндром запалёнай велічы цісне на цэнтры прыняцця рашэнняў не толькі гаранту стабільнасці. Ён з усіх бакоў падціскае.