Кузняцоў: Барацьба будзе бясконцай, пакуль апошні інтэрвент не сыдзе
Цяжка сёння ўявіць індыкатары, па якіх можна будзе дакладна сказаць: «Перамагла Масква» або «Перамог Кіеў». Таму што ўкраінская сталіца не ўпадзе, а калі нават і ўпадзе, то і УСУ, і насельніцтва ўжо паказалі, што барацьба будзе бясконцай, пакуль апошні інтэрвент не сыдзе. З іншага боку, у сілу шэрагу фактараў, уявіць сабе ўкраінскую аперацыю па захопе Крамля таксама наўрад ці магчыма, разважае аналітык і медыяменеджар Пётр Кузняцоў.
Украінскія танкі ў Луганскай вобласці. ANATOLII STEPANOV/AFP
Мы бачым, што велізарнае расійскае войска мала таго, што не дамаглося ніякіх поспехаў, але і нясе велізарныя страты. Што змушаныя былі пагадзіцца на перамовы без умоў. Што пачалі пагражаць ядзернай зброяй — а гэта, мы ўсе разумеем, апошні аргумент. Гэта значыць, больш значных рэсурсаў няма. Наадварот: ёсць разуменне, што варонка неабдуманых рашэнняў пачала зацягваць і зацягваць па самыя вушы.
Актыўнасць цывілізаванага свету ў падтрымку Украіны нарастае імкліва, па меры таго, як усё больш становіцца відавочным, што Кіеў не ўпадзе. У каментарах у Тэлеграме пісалі, маўляў, не будзьце так аптымістычныя, Расію супраць дэмакратый абавязкова падтрымае Кітай і ўсё будзе вельмі дрэнна. Аднак Кітай не падтрымаў. Кітай — галоўны выгадаатрымальнік ад паслаблення Расіі, таму што ў выпадку глабальнага паражэння яна альбо распадаецца і Пекін уступае ў барацьбу за рэсурсы Сібіры (а, можа, і забірае іх без барацьбы), альбо становіцца кітайскім пратэктаратам з вантробамі.
Трэба разумець: Расія — краіна вялікая, але вельмі слабая ў рэсурсным сэнсе. Гэта значыць, у яе шмат рэсурсаў — прыродных. Але іх "манетызацыі" ў рэсурсы тэхналагічныя, навуковыя, і нават чалавечыя не адбылося. Татальная карупцыя, а таксама падмена рэальнага развіцця прапагандай прывялі да таго, да чаго прывялі. Паводле ацэнак заходніх разведак, якія ўжо паказалі сваю кампетэнтнасць дакладнымі прагнозамі ўварвання і яго характару, ва Украіне ўжо задзейнічана 2/3 патэнцыялу для вядзення баявых дзеянняў, а толку — нуль. Вось мы зараз раніцай калі хапаемся за навіны, мы бачым стужку паведамленняў, моцна адрозную ад раніцы чацвярга ці пятніцы: той плыні інфармацыі пра ўсё новыя і новыя ракетныя абстрэлы ўжо няма. Таму што ракеты маюць уласцівасць банальна заканчвацца, калі іх вырабляць у колькасцях, дастатковых толькі для парадаў і тэлерэпартажаў.
У гэтым кантэксце ключавое значэнне адыгрывае час. Цяжка сёння ўявіць індыкатары, па якіх можна будзе дакладна сказаць: «Перамагла Масква» або «Перамог Кіеў». Таму што ўкраінская сталіца не ўпадзе, а калі нават і ўпадзе, то і УСУ, і насельніцтва ўжо паказалі, што барацьба будзе бясконцай, пакуль апошні інтэрвент не сыдзе. З іншага боку, у сілу шэрагу фактараў, уявіць сабе ўкраінскую аперацыю па захопе Крамля таксама наўрад ці магчыма. Гэта значыць, Перамога нейкага боку не будзе выглядаць, як узняцце свайго сцяга над логавам ворага.
Больш бачна і адчувальна прыйдзе не чыя-небудзь перамога, а чыя-небудзь параза. Калі ў маштабах краіны скончацца грошы, зброя і будзе адбіта жаданне ваяваць. Пачнецца ўнутраны крызіс, які правакуе кучу пытанняў, ад «Дзеля чаго?» да «Што далей?», а за ім і пошук вінаватых — з усімі вынікаючымі.
Выглядае на тое, што такі лёс можа спасцігнуць сённяшнюю Украіну? Не асоба. Паражэнне пацерпіць не яна.