Бондарава зноў піярыцца на костках. Цікава, якая расплата прыйдзе першай?

У чарговы раз адмарожаная прарасійская актывістка Бондарава вырашыла прапіярыцца на знішчэнні гістарычнай памяці.

Гэтым разам яна прысвоіла сабе знішчэнне знака ў гонар паўстання 1863 года і хоча замяніць Касцюшку на Сталіна. Але ўлічваючы, што адначасова была вывешаная шыльда ў гонар савецкіх падпольшчыкаў, то, хутчэй за ўсё, гэтае мерапрыемства было задумана задоўга да зваротаў інфаказачкі.

Як піша «Наша Ніва», Вольга Бондарава пахвалілася, што гэта менавіта на яе патрабаванне знішчылі мемарыяльны знак у гонар падзей паўстання 1863 года на чыгуначным вакзале ў Гродне.

Нагадаем, што мемарыяльны знак, пастаўлены яшчэ ў 1995 годзе знакамітым гродзенскім скульптарам Уладзімірам Панцялеевым, знік літаральна днямі, а на яго месцы цяпер шыльда ў гонар савецкіх чыгуначнікаў-падпольшчыкаў. Знак, выкананы з дубу, нагадваў пра бой паміж атрадамі Гродзенскай рэвалюцыйнай арганізацыі і царскім войскам, які адбыўся на вакзале 14 сакавіка 1863 года.

Бондарава ў сваім тэлеграм-канале паведаміла, што 10 чэрвеня яна звярнулася ў Гродзенскі гарвыканкам з патрабаваннем дэмантаваць «ідала, які гераізуе польскіх тэрарыстаў» на чыгуначным вакзале, а таксама прыбраць беларускага нацыянальнага героя Кастуся Каліноўскага, якога яна называе не іначай, як «мярзотным масавым забойцам праваслаўнага насельніцтва», з пераліку знакавых для горада персон, што апублікаваныя на сайце Цэнтралізаванай бібліятэчнай сістэмы г. Гродна.

Мясцовыя ўлады паслухмяна выканалі ўсе патрабаванні ў надзвычай кароткі тэрмін. Але ўлічваючы, што адначасова была вывешаная шыльда ў гонар савецкіх чыгуначнікаў-падпольшчыкаў, то, хутчэй за ўсё, гэтае мерапрыемства было задумана задоўга да зваротаў інфаказачкі.

Цяпер Бондарава патрабуе прыбраць і постаць Тадэвуша Касцюшкі. «Чаму, прыбіраючы аднаго тэрарыста, пакідаюць іншага?» — пытаецца яна.

Тадэвуш Касцюшка ў горадзе ўшанаваны двойчы ў кафедральным касцёле Святога Францыска Ксаверыя. Першая шыльда з надпісам па-польску гістарычная. Яна была ўсталяваная на сцяне касцёла яшчэ ў 1917 годзе да сотых угодак з дня смерці нацыянальнага героя.

Другая ўсталяваная яшчэ праз сто гадоў — 15 снежня 2017 года. Яна выкананая з адмысловага шкла і размешчаная з левага боку ад галоўнага алтара касцёла, насупраць старой шыльды. Гэтым разам былі зроблены тры надпісы на беларускай, польскай і англійскай мовах: «1817—2017. Тадэвушу Касцюшку — удзячныя нашчадкі».

Суверэнітэт, у тым ліку культурны, як адзначае Бондарава, не бывае напалову, таму прапануе паставіць у Гродне помнік Іосіфу Сталіну, а таксама перайменаваць вуліцы Касцюшкі, Ажэшкі і Каліноўскага ў гонар Сталіна, Машэрава і Мураўёва.

Боль аб даўнішнім прыгнёце праваслаўя ў прарасійскіх актывістаў ужываецца ў адной галаве з любоўю да Сталіна. Паводле звестак урадавай камісіі па рэабілітацыі ахвяр палітычных рэпрэсій, толькі ў перыяд з 1937 па 1941 год было арыштавана 175,8 тысячы святароў, з іх 110,7 тысячы чалавек расстраляныя. Прайшлі праз сталінскія лагеры і былі знішчаны мільёны хрысціянскіх вернікаў.

Далёка хадзіць не трэба. У мясцовым цэнтры праваслаўя, Пакроўскім саборы па той самай вуліцы Ажэшкі, якую актывістка хоча перайменаваць, усе сцены абвешаныя абразамі, якія распавядаюць пра пакутніцкую смерць беларускіх святароў ад рук бальшавікоў-сталіністаў. Тым не менш гэтыя забойцы для Бондаравай і падобных — героі, а дзеячы сівой даўніны — «тэрарысты».

Нагадаем, што Бондарава датычная не толькі да знішчэння помнікаў дзеячам беларускай гісторыі і культуры, але і да фізічнага знішчэння гэтых самых дзеячаў: менавіта па яе даносе пачаўся пераслед мастака Алеся Пушкіна, які ўрэшце загінуў у засценках.

Цікава, што шмат хто з чыноўнікаў ужо не ведае, што рабіць з занадта актыўнай рускаміраўкай. А ў сацсетках шмат хто задаецца пытаннем, якая кара напаткае яе раней, людская ці божая.

«Інфаказачніцы» Вользе Бондаравай далі па шапцы — яна запісала пакаяльнае відэа