Алена Леўчанка: адзін з ахоўнікаў на Акрэсціна шпурнуў мяне ў камеру, абазваўшы тупой авечкай

Знакамітая беларуская баскетбалістка распавяла падрабязнасці свайго 15-сутачнага арышту.



У сярэдзіне восені Алену Леўчанку затрымалі ў аэрапорце і асудзілі на 15 сутак за ўдзел у акцыях пратэсту. Слынная беларуская баскетбалістка прыгадала дэталі сваёй адсідкі на Акрэсціна. 

— 15 сутак на Акрэсціна змянілі вас?

— Яны не прайшлі бясследна, і, вядома, не зламалі: дапамаглі раскрыць лепшыя якасці. Я выразней зразумела, чым хачу займацца ў будучыні, пасля баскетбола. Ўсвядоміла каштоўнасць свабоды. Любы негатыўны вопыт чамусьці вучыць, выхоўвае іншыя якасці. На Акрэсціна ж усё за цябе вырашаюць: ці будзе вада, матрац, прагулкі... Спрабуюць ціснуць любымі спосабамі, выклікаюць пачуццё страху. Але калі там жыць у страху, звар'яцееш. Я навучылася кантраляваць свой стан.

— Было цяжка?

— Напачатку — вельмі. Усё новае, ніхто не тлумачыць правілы. Стан шокавы. Знаходзішся ў камеры з людзьмі, ад якіх нікуды не схавацца. Немагчыма заўсёды заставацца моцнай: дзесьці даводзілася і паплакаць, каб стала лягчэй. З часам навучылася спраўляцца, але ўсё роўна былі сітуацыі... На адной з вячэрніх праверак мы папрасілі коўдру — хоць бы коўдру, таму што ноччу холадна, а накрыцца няма чым. Дык адзін з ахоўнікаў пачаў гарлапаніць, каб мы затыкнуліся, узяў за шкірку дзяўчыну, якая сядзела са мной, і літаральна шпурнуў яе ў камеру, а потым тое ж зрабіў са мной, абазваўшы тупой авечкай. Ён нас штурхаў і кідаў з такой злосцю, з такой грубіянствам, што ў мяне наогул няма ніякіх сумневаў з нагоды таго, што адбывалася на Акрэсціна ў першыя дні пратэсту. Ад гэтых людзей можна чакаць усяго.