«Калі вакол адны ворагі, вельмі хочацца вялікай і чыстай любові»
Тэлеграм-канал «Лісты да дачкі» ва ўласцівай яму іранічнай манеры разбіраецца, навошта ўлады вырашылі кардынальна замарозіць цэны. І прыходзіць да высновы, што ва ўсім вінаватая курыца. Сечаная. Але па пяць.
Думаў учора: навошта беларускія ўлады ўчора забаранілі падвышэнне цэнаў? Ніхто ўжо, вядома, не чакае, што беларускія ўлады будуць улічваць у сваёй паўсядзённай дзейнасці аб'ектыўныя законы эканомікі. Мы ведаем, што ў краіне даўно не да законаў. Але маглі ж хоць бы ўлічыць уласны вопыт.
Вось думаў, што, можа, гэта яны так хочуць вярнуць сабе народную любоў? Таму што, калі вакол адны ворагі, вельмі хочацца вялікі і чыстай любові. І хочацца ўжо так моцна, што ніякай эканомікі для яе не шкада. Ну, такія ўжо ў беларускіх уладаў уяўленні пра народ.
Яшчэ думаў, што гэта можа такі хітры спосаб падарваць матэрыяльную базу нелаяльных слаёў насельніцтва. Усіх гэтых гандляроў са вашывымі блохамі. Таму што яны, вядома, павінны пацярпець першымі. І не важна, што разам з імі пацерпяць усе астатнія. Каб прыціснуць нелаяльныя слаі насельніцтва нічога не шкада.
Ці яшчэ варыянт: замарожванне цэн як крок на шляху да мабілізацыйнай эканомікі. Ну ўсё лагічна. Ва ўмовах варожага вонкавага асяроддзя ты спачатку замарожваеш цэны, а потым уводзіш прадуктовыя карткі. І куча народу адразу пры справе. Адны правяраюць цэны, іншыя выдаюць карткі. У кожнага пры гэтым двайны паёк.
Увогуле, бачыш, беларускія ўлады маглі б прыдумаць мноства рацыянальных тлумачэнняў свайму рашэнню. Было б жаданне і фантазія.
Але потым я паглядзеў поўны шчырых эмоцый і перажыванняў сюжэт пра курыцу, сечаную, па пяць рублёў. Учора была цэлая па два рублі. А сёння ўжо рубленая, але па пяць. А ўчора была па два. А сёння ўжо па пяць. Але сечаная. А цэлая была па два. Але ўчора. А сёння па пяць. Таму што сечаная. А цэлая была па два. Учора была, сёння няма. Калі б сённяшняя сечаная была па два рублі!
Карацей, я зразумеў, што гэта сечаная курыца ва ўсім вінаватая. Таму што сечаная курыца па пяць рублёў — ілюстрацыя тых аб'ектыўных законаў эканомікі, якія не атрымліваецца адмяніць ні пастановамі, ні ўказамі, ні дэкрэтамі.
А хочацца. Вельмі хочацца. Асабліва ва ўмовах нервуючай знешнепалітычнай турбулентнасці. Вось ты ім частковае рэгуляванне цэн на сацыяльна значныя тавары, а яны ў адказ сякуць курыцу на дзве часткі. Ці даеш даручэнне пра «забяспечыць паступальны рост эканомікі», а эканоміка, сцерва няўдзячная, бярэ і падае на 10 працэнтаў у трэцім квартале. Ну злуе ж гэта, скажы? Трэба ж хоць што-небудзь ужо ўрэгуляваць.
Учора прэм'ер Галоўчанка падзяліўся адным цікавым назіраннем. Ён сказаў, што ў Беларусі і так ужо самае жорсткае рэгуляванне цэн сярод краін СНД. Ён, праўда, змаўчаў пра іншы займальны факт. Пра тое, што па ўзроўні інфляцыі Беларусь у СНД таксама рэкардсмен. Гэта значыць, атрымліваецца, што чым больш краіна рэгулюе цэны, тым хутчэй у яе гэтыя цэны растуць. І які з гэтага напрошваецца лагічны вывад? Правільна, трэба рэгуляваць яшчэ больш.
Вось эканоміка можа ўжо і змагла б намацаць дно новай стабільнасці, калі яе лішні раз не чапаць рукамі. Але не чапаць не атрымліваецца. Не так беларускія ўлады выхаваныя, каб хоць каго-небудзь пакінуць у спакоі. Так што прыйдзецца стабільнасці шукаць новае дно. А курыца ўсё роўна пераможа. Нават сечаная і па пяць.