Топ-10 фільмаў Элізабэт Тэйлар

На гэтым тыдні адзначалася 92-годзьдзе з дня народзінаў легенды. У 1960-я аднаго імя акторкі было дастаткова, каб людзі пайшлі ў кінатэатры. Адна з найвялікшых акторак за ўсю гісторыю пасьпела зьняцца ў безьлічы вельмі цікавых стужак. Мы склалі сьпіс з дзесяці найлепшых. Прыемнага прагляду!

Акрамя гэтай аўтарскай падборкі, іншыя сьпісы фільмаў глядзіце тут.

Нумар 10. Начны дагляд (Night Watch). 1973

Псыхалягічны трылер рэжысэра Браяна Хатана дэманструе Элізабэт Тэйлар у адной з самых напружаных і захапляльных роляў. У гэтым фільме Тэйлар грае жанчыну, якая пакутуе ад страты былога нявернага мужа ў аўтамабільнай аварыі. Яе гераіня балянсуе на мяжы страты ментальнага здароўя. У адзін зь вечароў яна выпадкова стала сьведкай яшчэ аднаго забойства.

Але новы муж скрайне недаверліва ставіцца да таго, што на яго думку было толькі мрояй яго нестабільнай жонкі. Стужка засталася па-за ўвагай шырокага гледача як у той час, так і сёньня. Але калі вам цікава паглыбіцца ў дэтэктыўную гісторыю, уключайце гэтую стужку.

Нумар 9. Утаймаваньне свавольнай (The Taming of the Shrew). 1967

Фільм Франка Дзэфірэлі — гэта яркая і жывая экранізацыя клясычнай пьесы Ўільяма Шэкспіра, у якой Элізабэт Тэйлар і Рычард Бёртан выконваюць ролі, якія, здаецца, спецыяльна створаныя для іх. Яны змаглі перанесьці свой бурны раман з рэальнага жыцьця на экран.

Калі галоўныя героі спрачаюцца з разьюшанасьцю, якая перадаецца і на гледачоў, іх энергія выдатна перадае дух шэкспіраўскай барацьбы мужчыны і жанчыны. Гераіня Тэйлар адначасова грозная і глыбока чалавечная. Гэта жанчына, якая адстойвае сваю волю ў патрыярхальным сьвеце. Але не хвалюйцеся, Дзэфірэлі не перабраў з асьвятленьнем гэтай тэмы. Ён падыходзіць да шэкспіраўскай гісторыі з гумарам і разуменьнем.

Нумар 8. Бум (Boom). 1968

Стужка рэжысэра Джозэфа Лоўзі па сцэнары Тэнэсі Ўільямса, які дапасаваў да экранізацыі ўласную п'есу «Малочны цягнік тут больш не спыняецца», — адна з самых загадкавых роляў у творчай спадчыне Элізабэт Тэйлар. У гэтай раскошнай, нават сюррэалістычнай драме Тэйлар выконвае ролю невылечна хворай заможнай жанчыны, якая жыве ў ізаляваным маёнтку на выспе ў Міжземным моры.

Што ж дзівоснага ў стужцы? Жанчына перажыла шэсьць мужоў, і на парозе ўласнага адыходу ёй ёсьць што ўзгадаць. Гэта становіцца прычынай шчырых апавяданьняў, якія запісвае службітка. Цені мінулага сустрэнуцца ў дзікім танцы з балючай рэчаіснасьцю пад уплывам наркатычных сродкаў і літраў выпітых бутэлек. Галоўнае не заблытацца ў тым, што насамрэч было.

Нумар 7. Айвэнга (Ivanhoe). 1952

Гэтая экранізацыя рамана сэра Вальтэра Скота, зьнятая рэжысэрам Рычардам Торпам, уяўляе сабой шыкоўна створаныя сярэднявечныя прыгоды, напоўненыя рыцарствам, рамантыкай і спрадвечнымі інтрыгамі. Джоан Фантэйн, выконваючы ролю лэдзі Равэны, уносіць у карціну спалучэньне каралеўскай грацыі і эмацыйнай глыбіні.

Гісторыя адбываецца ў Англіі ХІІ стагодзьдзя. Пакуль Айвэнга спрабуе сабраць выкуп за зьняволенага караля Рычарда Ільвінае Сэрца, а таксама самому арыентавацца ў бурных палітычных плынях таго часу і не трапіць у бяду, гераіня Фантэйн выглядае як прыклад цноты і высакароднасьці.

Разам з ужо тытулаванай Джоан у стужцы зьзяе маладая Элізабэт Тэйлар.

Нумар 6. Месца пад сонцам (A Place in the Sun). 1951

Фільм Джорджа Стывенса зьяўляецца кінаадаптацыяй рамана Тэадора Драйзэра «Амэрыканская трагедыя». Дзевятнаццацігадовая Элізабэт Тэйлар здымаецца разам з Мантгомэры Кліфтам, які грае маладога чалавека, што разрываецца паміж сваімі амбіцыямі і сэрцам. Вобраз Элізабэт – дзяўчына з асьляпляльнай прыгажосьцю і шыкоўным сацыяльным становішчам, становіцца ўвасабленьнем амэрыканскай мары для персанажа Кліфта.

Гэта стварае глебу для трагічнага і ў пэўных момантах рамантычнага трохкутніка. Бо ёсьць яшчэ і больш сьціплая, з пралетарыяту, як тады б сказалі, гераіня ў бліскучым выкананьні Шэлі Ўінтэрз. Менавіта яна становіцца нейкага кшталту “суцяшальнай узнагародай” галоўнага героя пасьля няўдачы з гераіняй Тэйлар. Але калі справы маладога чалавека маюць усе шанцы прынесьці багаты плён і дывідэнды, яго “запасны аэрадром”, гераіня Ўінтэрз зацяжарвае.

Цудоўная і адначасова страшэнная драма.

Нумар 5. Клеапатра (Cleopatra). 1963

Існуюць ролі, у якіх, нават калі пастарацца, немагчыма ўявіць іншых актораў. Тут маем акурат гэтую сітуацыю. Непаўторная Элізабэт Тэйлар паказала легендарную Клеапатру. Джозэф Леа Манкевіч здолеў зьняць адзін з самых яскравых прыкладаў фільмаў у жанры «пеплум» — гэта калі гісторыя вядзецца пра старажытныя, часоў Рымскай імпэрыі падзеі. У ролі Марка Антоніа здымаўся Рычард Бёртан – будучы муж Элізабэт Тэйлар у жыцьці. Доўгі, нават вельмі доўгі фільм мае ў рэжысэрскай вэрсіі больш за 4 гадзіны.

Рэкамендуем вам падчас прагляду, як раней рабілі ў кінатэатрах, калі фільм доўгі, зрабіць інтэрмісію — паўзу, каб разьмяцца на 5-7 хвілінаў і зноў вяртацца ў старажытны Эгіпет і Рым.

Дарэчы, у Эгіпце стужку так і не паказалі — у Элізабэт Тэйлар былі габрэйскія карані, а гэта сур’ёзная прычына для забароны.

Нумар 4. Таемная цырымонія (Secret Ceremony). 1968

Яшчэ адзін фільм з Элізабэт Тэйлар, зьняты Джозэфам Лоўзі. Стужка няпростая і закранае балючыя сямейныя пытаньні. Тэйлар грае ўжо не маладую прастытутку, якая аплаквае страту ўласнай дачкі. Аднойчы ў аўтобусе яна знаёміцца з паненкай, чыя маці ў сваю чаргу таксама нядаўна памерла. Дзяўчыну з далікатнасьцю адлюстроўвае Мія Фэроў.

Дзьве жанчыны, здаецца, знаходзяць неабходную падтрымку адна ў адной. Але так толькі здаецца. Для гераіні Фэроў больш дарослая прастытутка ўвасабляе яе памерлую маці з небясьпечымі перспектывамі для гераіні Тэйлар. У сваю чаргу на даляглядзе ўзьнікае айчым дзяўчыны, які відавочна дазваляе сабе больш, чым ад яго патрабуецца сацыяльнымі ролямі.

Пошукі месца, дзе можна схавацца ад цяжкіх душэўных ранаў, прыводзяць абедзвюх жанчынаў у адну кватэру. Ці дапаможа ім гэта?

Нумар 3. Зьнянацку, летась (Suddenly, Last Summer). 1959

У кінематографе, які ўвесь час зьмяняецца, лёгка забыць манумэнтальныя фільмы, якія вытрымалі выпрабаваньне часам. Адной з такіх пярлінаў зьяўляецца гэтая захапляльная драма Джозэфа Л. Манкевіча. Заснаваны на пьесе знакамітага Тэнэсі Уільямса, фільм можа пахваліцца суперзорным акторскім складам з Кэтрын Хёпбэрн на чале.

Дзеяньне стужкі разгортваецца на фоне сьпякотнага лета ў Новым Арлеане, вакол закручанай і заблытанай сямейнай сагі, якая разгортваецца як наўпрост, так і ў рэтраспектыўных урыўках. У цэнтры — магутная гераіня Кэтрын Хёпбэрн і яе пляменьніца ў шыкоўным выкананьні Элізабэт Тэйлар.

Іх вельмі складаныя адносіны яшчэ больш ускладняюцца прысутнасьцю псыхіятра, якога грае Мантгомеры Кліфт, які павінны ацаніць стан пляменьніцы пасьля таямнічай сьмерці сына гераіні Хёпбэрн.

Акторы на вышыні сваіх здольнасьцяў кожную хвіліну прымушаюць гледачоў захапляцца гэтым шэдэўрам.

Нумар 2. Котка на распаленым даху (Cat on a Hot Tin Roof). 1958

Выдатная драма Рычарда Брукса паводле п'есы Тэнэсі Ўільямса, якая атрымала Пулітцэраўскую прэмію. Дзеяньне фільма адбываецца ў душным, няўтульным маёнтку ў паўднёвым сьпякотным штаце Місісіпі, які служыць ідэальным фонам для разгортваньня драмы. Сам дом адлюстроўвае нутраную сьпёку і ўзрушэньні герояў.

Элізабэт Тэйлар і Пол Ньюман, які грае яе мужа, ствараюць магутную кінематаграфічную зброю, каб абяззброіць гледачоў. Кожны з тых, хто пазнаёміцца з гісторыяй цяжкай сям’і, не застанецца без глыбокага ўражаньня. Рэжысэр прымусіць гледачоў адчуваць кожную гарачую спрэчку і шэпт, які цягне за сабою сямейныя тайны.

Нумар 1. Хто баіцца Вірджыніі Вульф? (Who's Afraid of Virginia Woolf?). 1966

Стужка Майка Нікалса была яго рэжысэрскім дэбютам. Дзякуючы нахабнай гульні Элізабэт Тэйлар фільм стаў кінашэдэўрам. Акторка пазбавілася ад свайго глямурнага вобразу, і тут увасабляе ролю грубай жонкі такім чынам, што адначасова шакуе гледачоў і застаецца ў той жа час вельмі кранальнай.

Гэтая адаптацыя п'есы Эдварда Олбі кідае ўсіх ахвотных паназіраць за складанымі сямейнымі адносінамі пары, якая пражыла ў шлюбе ўжо 20 гадоў, і нявыказаныя прэтэнзіі і крыўды вось-вось вылезуць на ўсеагульны агляд.

Дзея адбываецца на працягу аднаго вечара і ў адным доме, куды сямейная пара ў выкананьні Элізабэт Тэйлар і Рычарда Бёртана запрашае сваіх знаёмых. Іх узаемадзеяньне напоўненае адчувальным напружаньнем. Фільм зьяўляецца пакутлівым падарожжам у глыбіні сямейных праблемаў. І гэта напраўду фэнаменальная роля спадарыні Тэйлар.

Прыемнага прагляду!