Каляфутбола: хто, за што і чаму саджае беларускіх фанатаў?
Футбольныя фанаты звычайна ўспрымаюцца як неспакойная моладзь, якая жыве паводле сваіх прынцыпаў, ідэалогіі і звычаяў.
Трэба прызнаць, што пры ўсёй неадназначнасці паводзінаў прадстаўнікоў фанацкага руху, ад іх дзеянняў вельмі рэдка пакутуюць звычайныя грамадзяне — не часцей, чым, скажам, ад членаў БРСМ ці супрацоўнікаў міліцыі, піша by.tribuna.com.
Але за апошнія некалькі гадоў адбыліся падзеі, якія засталіся па-за полем зроку масавых СМІ. Цэлы шэраг крымінальных справаў супраць фанатаў прывялі да вялікіх і неадназначных тэрмінаў, а таксама нанеслі ўдар па наведвальнасці беларускіх стадыёнаў. Давайце паглядзім, каму гэта выгадна.
У Беларусі фанаты ніколі не ўяўлялі з сябе відавочную палітычную сілу з прычыны іх параўнальнай нешматлікасці і незаангажаванасці. Хлопцы проста ў асноўным займаліся сваёй «дзвіжухай». Сітуацыя пачала мяняцца пасля 2014 года, калі менавіта фанаты сталі адной з галоўных пратэстных сілаў ва Украіне. Уласна, і ў Расіі тыя самыя пратэсты на Манежццы ў 2010-ым годзе не абышлі бокам Крэмль. Але менавіта пасля падзей у Кіеве чамусьці вельмі сур'ёзна занепакоіліся беларускія сілавікі. Прычынай маглі паслужыць і наступныя падзеі.
Тут жа сілавікі зладзілі на іх сапраўднае паляванне і ў выніку на ўсіх 23 чалавек былі складзеныя пратаколы, у выніку чаго хлопцам давялося пабываць на сутках. Такая нервовая рэакцыя дала зразумець, што ва ўладаў бамбуе нават ад нявіннай думкі аб тым, што фанаты могуць мець хоць нейкую грамадзянскую пазіцыю.Шокам для сілавікоў стаў і гэты матч на барысаўскім стадыёне, дзе беларускі і ўкраінскі сектар праявілі поўную салідарнасць адзін з адным. Хоць фанацкія адносіны раней былі не настолькі добрымі, і часцяком адзначаліся канфліктамі.
Усё тое ж самае паўтарылася і на матчы зборных ў Львове. Гульні папярэднічаў сумесны фанацкі марш і дабрачынная здача крыві для ўдзельнікаў АТО. Па вяртанні дадому, беларускіх фанатаў сустракаў да зубоў узброены спецназ, а таксама татальны перапіс ўсіх і ўся.
Нядзіўна, што ў галовах спецслужб сталі нараджацца пэўныя страхі, якія і выплюхнуліся ў дзеянні ў адказ.
Пачатак рэпрэсій
Да таго ж, на носе былі прэзідэнцкія выбары — традыцыйны час актывізацыі праціўнікаў улады і час подціску гаек з боку сілавікоў. І калі ў 2006 і 2010 гадах галоўнай мэтай была сістэмная апазіцыя, супраць якой разгортвалася маштабная кампанія па дыскрэдытацыі з боку журналістаў і дзяржаўных СМІ, то з вышэйапісанымі падзеямі напрамак удару змяніўся.
Першым сур'ёзным званочкам стаў паказальны інсцэніраваны разгон футбольных фанатаў, які прымеркавалі да прыезду Лукашэнкі ў брыгаду спецпрызначэння ўнутраных войскаў.