«Апусцілі ніжэй за плінтус». Як уладальнікаў аграсядзіб сустрэлі на турыстычнай выставе ў Мінску

Сябра рэспубліканскай каардынацыйнай Рады па агратурызму Ала Палікарпук распавяла пра свой удзел у выставе «Адпачынак 2018», якая прайшла на днях у Мінску. Прапануем вам гэты артыкул у перакладзе на беларускую мову з мінімальнымі праўкамі.

«Добры дзень, сябры! Вярнулася ўчора з Міжнароднай штогадовай выставы «Адпачынак 2018», якая праходзіць у Мінску. Дык вось! Больш ногі маёй там ніколі не будзе! 10 гадоў штогод прымала ўдзел, але такога прыніжэння і ганьбы ніколі не адчувала. У гэтым годзе арганізатары выставы проста пераўзышлі ўсе чаканні ...
На выставу прыехала каля дзясятка прадстаўнікоў агратурызму розных абласцей (з кожным годам усё менш) якім не дазволілі размясціцца побач са стэндамі сваёй вобласці (вобласць заўсёды плаціць за месца), а павялі на нулявы паверх і паставілі каля гардэроба, па дарозе ў туалет!
Аграсядзібы, як заўсёды, прывезлі такую ​​прыгажосць (выпечку, сыры, сувеніры, вышыванцы) якой не знайшлося месца?! Мы прастаялі ў прыбіральні як ізгоі, нас знаходзілі толькі тыя, хто выпадкова шукаў туалет, нават паказальнікаў ня павесілі. Больш за тое, за дзень нам столькі разоў нахамілі распарадчыкі выставы, што калі б патрапіў мне інтэрнэт у рукі 4-га, артыкул складаўся б з нецэнзурнай лексікі ... я ўжо трохі астыла.
Прыходзілі, ганялі ўсё каму не лянота: сценкі ня падпіраць, мы пасля вас замучыліся іх бяліць, плакаты і банеры прыбярыце, нельга вывешваць, і наогул — вы «бясплатнікі» і скажыце дзякуй, што наогул тут стаіце! Карацей нам паказалі: «Ваша месца ў парашы!».
Вельмі крыўдна за наш Музей народнай творчасці «Бездзежскі фартушок», немаладая супрацоўніца якога цягнула на сабе ўсе гэтыя стэнды і сумкі, праплаціла 4 дні гасцініцы, а іх жа запрасілі зрабіць прэзентацыю ў канферэнцзале і гэтак зневажліва прастаяць у сутарэнні!!! А гэта ж «выміраючы» від, іх трэба на руках насіць і ставіць каля ўваходу на выставу, каб госці, уваходзячы, разумелі, што гэта Беларусь, бо такія людзі — твар выставы! У канцы дня яна патэлефанавала свайму дырэктару і тая жанчына (малайчына!!!) празванілася ўсім каму трэба і загадала даставіць сваіх супрацоўнікаў дадому, папулярна патлумачыўшы пры гэтым: «больш нас не запрашайце, раз мы вам не патрэбныя!».
Але гэта яшчэ не ўсё, сябры мае! На другі дзень нас не пускалі без «бэйджыкаў», якіх мы не дачакаліся ад іх у першы дзень, але прарваўшыся нарэшце, прыцягнуўшы усё на нулявы паверх, нас сустрэў ахоўнік і сказаў, што тут стаяць нікому нельга!
«Добра! А дзе можна!!!» «Шчыра кажучы, не ведаю, але тут — нельга!». Як вам??? Гэта быў апошні плявок! Мы сабралі рэчы і праседзелі ў прылазніку, чакаючы транспарту дахаты!
Вельмі пакрыўдзілася аграсядзіба са Славгородчыны (прывезлі хатнія сыры), Оля Махоненка са сваім цмокам (Лепельшчына), г. Тураў прывёз такую ​​цікавую гістарычную экспазіцыю, надзвычайны майстар-рамеснік Ларыса з сядзібы «Раўнавага» (Валожынскі раён) і яшчэ некалькі аграсядзібаў. Некаторыя падняліся ў 5 гадзін раніцы, каб дабрацца, выдаткавалі здароўе, нервы, грошы, час ...
Такое не забываецца і, мне здаецца, мы такога не заслужылі! І калі мы так блытаемся ў вас пад нагамі — дык выбачайце, спадары, больш не будзем! Калісьці на росквіце агротурызма мы рабілі такое свята на выставе, такі настрой задавалі, нажаль нас апусцілі ніжэй за плінтус!
Стаўлю «тлустую» кропку! Больш ніколі не прыеду і іншым не параю! Вы свайго дамагліся «паважаныя» арганізатары!
Палікарпук Ала Аляксееўна
- сябра рэспубліканскай каардынацыйнай Рады па агратурызму (думаю зараз ужо «былы»),
- сябра абласнога Савета па агратурызму,
- старшыня Грамадскага Савета Кобрынскага раёна,
- каардынатар агратурыстычнага кластара «Муховэцька кумора»,
- гаспадыня аграсядзібы «На Зарэчнай вуліцы» з 2007 года».