Леў Марголін: «Айцішнікі зляцяць, а іпэшнікі будуць партызаніць»

Лукашэнка яшчэ не вызначыўся з лёсам беларускіх айцішнікаў з Парку высокіх тэхналогій і індывідуальных прадпрымальнікаў. Што ім пагражае?

«Можа, мы дамовімся і не станем секчы з пляча аб больш высокім унёску Парку высокіх тэхналогій для карысці народы і дзяржавы», — сказаў Лукашэнка і дадаў, што самае галоўнае цяпер — паставіць у роўныя ўмовы супрацоўнікаў IT — сферы, якія працуюць у ПВТ, і тых, хто не з'яўляюцца яго рэзідэнтамі.

Тое ж самае, па словах Лукашэнкі, і з ІП — прыйшоў час вызначыцца з будучыняй такой формы вядзення бізнесу.

Якую рэакцыю сярод айцішнікаў і прадпрымальнікаў выкліча гэтая «нявызначанасць»?

Эканаміст Леў Марголін адзначыў наконт гэтага ў каментары «СНплюс»: «Ён адзін можа вырашыць іх лёс — караць або мілаваць»

— Непасрэдна на IT-сферу і прадпрымальнікаў гэтыя гучныя заявы ніяк не паўплываюць: за апошнія 30 гадоў мы амаль прывыклі да падобных выказванняў. Тут важней не задума нават, а сама пастаноўка пытання: ён яшчэ не вырашыў, што з імі рабіць. Не заканадаўчы орган, не выканаўчая ўлада, не грамадскасць — ніхто яму не патрэбен, ён адзін вырашае іх лёс — караць ці мілаваць. Што вельмі нагадвае мне Людовіка ХVІ, які казаў: "Дзяржава — гэта я".

Айцішнікі, якія хацелі з'ехаць, ужо за мяжой, калі для іншых паўстане пагроза — здымуцца з наседжаных месцаў і паляцяць за астатнімі.

А прадпрымальнікі — наогул дзіўна жывучы клас, гэта людзі, якія, уласна, нікому, акрамя іх саміх, не патрэбныя ў гэтай краіне.

Яны таксама за апошнія 28 гадоў навучыліся мімікрыраваць: то пад іпэшнікаў, то пад ЧУПы, то пад рамеснікаў. То сыходзілі ў цень, то вярталіся адтуль.

Мяркую, і цяпер што-небудзь прыдумаюць. Проста таму, што няма іншага выйсця: дзяржава забяспечваць іх працай не спяшаецца, а самі яны, акрамя таго, каб гандляваць і вырабляць нешта сваімі рукамі, больш нічому не навучыліся.

Увогуле, шляхі ў іх розныя: айцішнікі, як пералётныя птушкі, паднімуцца і зляцяць, а іпэшнікі будуць партызаніць.

Паводле «СНплюс»