Колькі ў Беларусі людзей, якім пагражае высокая камуналка?

Вялікія сумы ў жыроўках могуць стаць штодзённасцю ў часткі жыхароў Сінявокай. Прычына хаваецца ў іх адносінах з рынкам працы. 

Некалькі гадоў запар у РБ абследуюць выбарку насельніцтва ў пытаннях занятасці. Выбарку падбіраюць так, каб яна максімальна адлюстроўвала дэмаграфію краіны паводле даных перапісу. Так дасягаецца надзейная пераноснасць вынікаў з выбаркі на ўсіх беларусаў, піша выданне banki24.by.

Абследаванне праходзяць чальцы хатніх гаспадарак ва ўзросце ад 15 да 74 гадоў, якія пастаянна пражываюць па адрасе абранага жылога памяшкання. Абследаванне па пытаннях занятасці праводзяць ва ўсіх абласцях і ў Мінску.

Па выніках абследавання вызначаюць разліковую колькасць людзей, якія ўваходзяць у працоўную сілу, і людзей, якія не ўваходзяць у яе. У склад працоўнай сілы ўваходзіць занятае насельніцтва і беспрацоўныя.

Па выніках трэцяга квартала ў працоўную сілу ўвайшлі 4,999 млн чалавек (паводле Белстата). Сярод іх каля 4,831 млн чалавек склалі занятыя ў эканоміцы і 168,1 тыс. чалавек — беспрацоўныя (паводле падыходаў Міжнароднай арганізацыі працы).

Астатняе насельніцтва не ўвайшло ў працоўную сілу. Гэта значыць, што такія людзі не мелі пастаяннага занятку (працы) і па розных прычынах не знаходзіліся ў актыўным пошуку працы.

У трэцім квартале ў склад працоўнай сілы не ўвайшлі 2,132 млн чалавек. Сярод іх не жадалі працаваць 1,893 млн чалавек, хацелі працаваць — 238,8 тыс. чалавек.

Асноўная маса людзей, якія не трапілі ў працоўную сілу, — гэта пенсіянеры. У трэцім квартале колькасць пенсіянераў, якія не жадалі працаваць, была ацэнена ў 1,316 млн чалавек.

У працаздольным узросце ў разы менш людзей, якія не трапляюць у працоўную сілу. У трэцім квартале ў гэтай катэгорыі знаходзілася каля 704,2 тыс. чалавек. Сярод іх 519,5 тыс. не хацелі працаваць, а 184,7 тыс. — хацелі, але па розных прычынах не маглі прыступіць да працы.

Сярод 519,5 тыс. тых, хто не хацеў працаваць, 46,4 тыс. — гэта пенсіянеры, а 317,2 тыс. — навучэнцы дзённай формы атрымання адукацыі.

Такім чынам, яшчэ набралася 155,9 тыс. чалавек, якія не жадалі працаваць і не з'яўляліся ні студэнтамі, ні пенсіянерамі.

Разам са 184,7 тыс. чалавек, якія хацелі працаваць, але не маглі пачаць працу, гэтая група фарміравала верагодную «дармаедскую» кагорту, якой пагражалі павышаныя рахункі на аплату жыллёва-камунальных паслуг (калі яны былі плацельшчыкамі). Паводле ацэнак, сярод 184,7 тыс. жадаючых працаваць, каля 144,6 тыс. не былі гатовы прыступіць да працы на працягу тыдня, а 40,1 тыс. нават не шукалі працу.