«Дрэнныя ўмовы ўтрымання» — не проста словы. На Акрэсціна памёр вязень
Напачатку лета на Акрэсціна памёр зняволены. Афіцыйнай прычыны смерці чытачы, якія паведамілі нам пра гэта, не ведаюць, аднак агульны «дыягназ» яны паставілі — гэта ўмовы ўтрымання ў Цэнтры ізаляцыі правапарушальнікаў для «палітычных», і асаблівасці аказання медыцынскай дапамогі ў ЦІП.
У пачатку чэрвеня гэтага года адзін з нашых чытачоў трапіў на Акрэсціна за падзеі 2020 года. Паводле яго, падчас яго адседкі проста ў камеры памёр адзін з адміністрацыйна арыштаваных.
«Насамрэч я ўпершыню быў у такім месцы і ўяўляў сабе ўсё значна горш. Але большую частку атмасферы робіць калектыў, які з табой знаходзіцца. Калі мы возьмем ізалятар часовага ўтрымання (ІЧУ), то там усё досыць дрэнна, таму што ўсіх палітычных закідваюць у адну камеру — толькі ў адну камеру, заўсёды. Там пастаянна цёк кіпень, кран не працаваў, вільготна і холадна, блашчыцы, і гэтак далей. Усё, як звычайна, як пра гэта пісалі ў прэсе. Натуральна, падсялялі да нас бамжоў, алкаголікаў, і ўвесь “бамонд”, які маглі сабраць.
А ў Цэнтры ізаляцыі правапарушальнікаў (ЦІП) значна лепш. Там лепш атмасфера — з намі былі і ўрачы, і бізнесмены, і ўсе, хто заўгодна. Так, святло гарыць пастаянна, матрацаў не даюць, у двухмеснай камеры па 15-20 чалавек, але і здзекаў асаблівых няма, акрамя як уздымаў два разы за ноч і 20 чалавек у двухмеснай камеры. Але так — толькі ў палітычных камерах», — распавядае ён.
Паводле яго, калі ён трапіў у камеру ЦІП, чалавек, які пазней памёр, там ужо знаходзіўся. «Яго звалі Андрэй Макарэвіч — запомніў, таму што ён аказаўся цёзкай па імені і прозвішчы знакамітага музыкі. Па словах хлопцаў, ён быў нармальным мужыком, калі прыйшоў у камеру. А потым ён неяк аслабеў», — паведаміў нам чытач.
«Ён быў чалавекам негаманлівым, заўсёды сядзеў у куце, па большай частцы ў камеры спаў, але мне ўдалося з ім трохі пагутарыць. Першапачаткова яго ўзялі за дробны крадзеж — скраў ён пачак пяльменяў і ці то хлеб, ці то малако. Нешта такое, каб проста паесці. Працаваў ён ці мебельшчыкам, ці то абутак рабіў — нейкая простая праца ў яго была. Ён казаў, што працуе, але грошы скончыліся, і давялося яму скрасці ежы.
Ён наогул не павінен быў да нас патрапіць, такіх дробных зладзюжак саджаюць на 7 — 10 сутак у іншыя камеры, да так званых “працоўных”, каго выводзяць на працу. Але ў яго ў тэлефоне знайшлі нейкія рэпосты, і ён у выніку сядзеў з намі па палітыцы», — расказаў чытач.
Глядзіце таксама
Па словах сукамерніка, Андрэй Макарэвіч час ад часу прасіў у медперсанала Акрэсціна інгалятары, бо ён быў астматыкам. Іх яму выдавалі не заўсёды: «Там на змене ёсць тры жанчыны. Адна — такі божы дзьмухавец, другая, калі яе пра нешта просіш, то яна альбо выдае, альбо не. І трэцяя — кшталту “пайшлі ўсе лесам, не дурыце галавы, вам не належыць”. І ў адзін цудоўны дзень, калі ў яго скончыўся інгалятар, яна, гэтая трэцяя, інгалятар яму не дала — пакінула лекі ў аховы, і сказала яму кожны раз выклікаць ахоўніка, каб удыхнуць».
У выніку Андрэй суткі правёў без інгалятара: «Днём ён яшчэ сядзеў нармальна, адкашліваўся, і гэтак далей. А ноччу хрыпеў так, што ўся “хата” заснуць не магла». Але на наступны дзень, калі прыйшла іншая медычная змена, інгалятар яму ўсё ж аддалі.
«Потым да нас перавялі лекара. Ён яго паслухаў... Усе ведалі, што Андрэю станавілася горш. У адну ноч мы прачнуліся, як быццам СПА пачало працаваць, там не тое што храп, а нешта незразумелае было. Лекар дамогся для яго нейкіх таблетак, якія яму накшталт, дапамагалі. Мы нават некалькі разоў прапаноўвалі Андрэю выклікаць “хуткую”, каб яго забралі з ІЧУ, але ён адмаўляўся», — распавядае сукамернік памерлага.
«У яго і так самаадчуванне было так сабе, а ў нас яшчэ быў жудасны скразняк у камеры, і ў нейкі момант мы ўсёй камерай — усе, хто ў ёй быў — захварэлі. І яму пачало станавіцца горш», — распавёў нам чытач.
«Гэта было ў нядзелю — я прачнуўся, хлопцы стаяць, крычаць, “званіце ў кнопку”, — у кожнай камеры ёсць кнопка выкліку “прадольных”. Аказалася, што Андрэй устаў, схадзіў у прыбіральню, пайшоў мыць рукі, і проста ля ракавіны ўпаў.
Наш лекар спрабаваў яго з “прадольнымі” адкачваць, — ён нават добра пра “прадольных” адгукнуўся, яны хацелі штучнае дыханне рабіць. Але, каб зрабіць штучнае дыханне, трэба спачатку завесці сэрца, а гэтага не атрымалася.
Выклікалі “хуткую”, яна прыехала амаль імгненна, хвіліны праз тры пасля выкліку. Але адкачаць Андрэя не ўдалося», — распавёў нам сукамернік.
Натуральна, усіх зняволеных перавялі ў іншую камеру — на некаторы час. Але потым усіх “засялілі” назад. Ад Андрэя ў камеры засталіся толькі чаравікі і балончыкі ад інгалятараў.
Глядзіце таксама
Гэта адбылося якраз у той дзень, калі ў нашага чытача скончыўся тэрмін адміністрацыйнага арышту. Яму пашанцавала, ён не трапіў на «перазатрыманне», і ўвечары ў той жа дзень выйшаў з ЦІП на волю. Таму пра тое, як развіваліся падзеі далей, як яны паўплывалі на медперсанал Акрэсціна і на стаўленне да арыштаваных, ён сказаць не можа.
Ведае толькі, што Андрэй Макарэвіч не дажыў да свайго вызвалення дзень ці два — тэрмін яго арышту ўжо заканчваўся.
На думку нашага суразмоўцы, у смерці Андрэя Макарэвіча ёсць сукупнасць умоў утрымання ў ЦІП для «палітычных». Макарэвіч, будучы астматыкам, увесь час спаў на падлозе праз перапоўненасць камеры. Умовы ў камеры прывялі да захворвання там усіх, — і хвароба дадалася да астмы. І, вядома, ні пра якую паўнавартасную медычную дапамогу, якая залежыць ад змены медперсаналу, у гэтых умовах гаворкі не ідзе.
Так што, калі вы чуеце пра «дрэнныя і нездавальняючыя ўмовы ўтрымання ў ЦІП на Акрэсціна», ведайце — гэта не проста словы. Часам яны адбіваюцца вельмі трагічна.
Праверыць гэтую інфармацыю ў сучасных умовах не ўяўляецца магчымым. Але ў нас няма прычынаў не давяраць расповедам нашых чытачоў — асабліва ва ўмовах, калі мы ўсе ведаем стаўленне да людзей у месцах зняволення ці абмежавання волі.
P.S. Па зразумелых прычынах імя і прозвішча сукамерніка Андрэя Макарэвіча мы не прыводзім. Яго кантакт і запіс аповеду ёсць у рэдакцыі. А сам наш чытач ужо знаходзіцца ў бяспечнай краіне.