Абама: падвядзенне вынікаў

СМІ пачалі падводзіць вынікі праўлення прэзідэнта ЗША Барака Абамы яшчэ ў пачатку гэтага года. Зараз, калі яго другі тэрмін сапраўды наблізіўся да канца, лік такіх матэрыялаў значна ўзрос.

Часопіс Time піша, што калі Абама толькі з'явіўся ў Белым доме, ён пазіцыянаваўся (і ўспрымаўся) як нешта зусім новае ў амерыканскай гісторыі. Яго і выбралі пад гэтай маркай навізны, а не за досвед ці старыя заслугі. Гэта быў ідэалістычны персанаж, які падчас перадвыбарчай кампаніі казаў пра надзею на перамены да лепшага ў плане талерантнасці, супрацоўніцтва, роўнасці і справядлівасці, і сам быў сімвалам гэтай надзеі.
Потым былі два цяжкіх прэзідэнцкія тэрміны, на якія прыйшліся эканамічны крызіс і геапалітычная нестабільнасць, і ўвесь гэты час улада ў сусветнай звышдзяржаве знаходзілася ў руках чалавека, якога выбралі проста за тое, што ён быў Абамам, і фактычна за тое ж далі яму Нобелеўскую прэмію міру у той момант, калі ён нават не паспеў яшчэ нічога зрабіць.
Цяпер, калі другі прэзідэнцкі тэрмін Абамы на зыходзе, ён пачаў здабываць істотна больш чалавечае аблічча, чым тое, у якім ён прыйшоў да ўлады восем гадоў таму. Аднак цяпер ужо больш нельга сцвярджаць, што ён нічога не зрабіў.
А зрабіў ён наступнае. Перш за ўсё, заняўшы пасаду, ён даў федэральны адпор эканамічнаму крызісу. Гэта выявілася ў тым, што ён пачаў рабіць вялізарныя ўкладанні ў адукацыю, экалагічныя даследаванні, мадэрнізацыю вытворчасці і, галоўнае, у ахову здароўя. Таксама ён шмат ўкладваў у развіццё альтэрнатыўнай энергетыкі. Яшчэ адной сферай яго дзейнасці стала пераарыентацыя амерыканскай знешняй палітыкі, і гэты бок выклікаў больш за ўсё крытыкі з боку экспертаў, якія спрабуюць ацаніць нанесеную Абамай ў гэтай галіне шкоду.
Яго галоўнай праблемай, адзначае аўтар, было тое, што большасць яго ініцыятыў сутыкаліся з перашкодамі — у прыватнасці, з супрацівам рэспубліканцаў. Асабліва цяжка стала пасля 2010 г., калі ў палаце прадстаўнікоў кангрэса запанавалі рэспубліканцы. Тым не менш, некаторыя перамены, з абяцаннямі якіх усё пачалося, усё ж удалося ўладкаваць. Напрыклад, крэдыты на адукацыю сталі танней, выкіды вуглякіслага газу ў ЗША скараціліся на 12%.
З вонкавай палітыкай ўсё меней адназначна, у прыватнасці таму, што вынікі становяцца ясныя не адразу. Так, аўтару было складана ацаніць, якое значэнне збліжэння з Кубай, асцярожнага ўзаемадзеяння з Кітаем, вывядзення войскаў з Ірака, ядзернай здзелкі з Іранам.
The Economist таксама апублікаваў доўгі лірычны твор пра вынікі прэзідэнцтва Абамы. На думку аўтара, найбольш уплывовымі падзеямі гэтага прэзідэнцтва варта лічыць войны, у якіх у гэты перыяд ЗША ўдзельнічалі, а таксама войны, у якіх Абама адмовіўся ўдзельнічаць.
Адной з важных падзей, якая прыйшліся на гэты час, была «арабская вясна», якая паказала, што «ў некаторыя войны нельга не ўмешвацца». Напрыклад, Абама не хацеў зноў урывацца ў Ірак, адкуль ён заўчасна, у 2011 г., вывеў войскі. Але потым высветлілася, што ўмяшанне ўсё роўна трэба, таму што там пачала набіраць сілу новая тэрарыстычная арганізацыя.
Далей пачынаецца палеміка паміж прыхільнікамі і праціўнікамі стратэгіі Абамы аб тым, наколькі дакладная была стратэгія вельмі ўмеранага ўмяшання ва ўжыванні да Сірыі. Сюды ж падключаецца палеміка пра тое, як гэта млявае ўмяшальніцтва ў сірыйскі канфлікт суадносіцца з развалам Лівіі у 2011 г. Гэтыя спрэчкі малаінфармацыйныя пастолькі, паколькі ў іх мала фактычных падстаў — вынікі гэтых рашэнняў яшчэ толькі трэба будзе ўбачыць на практыцы. Аднак у аўтара не ўзнікае сумненняў у тым, што гэтыя рашэнні мелі вялікае значэнне.
Паводле polit.ru