«Чаму электрапліткі, а не керасінкі ці керагаз?» Навумчык — пра новы прапагандысцкі фільм АНТ-КДБ
Тэлеканал «АНТ» паказаў прапагандысцкі фільм, у якім абвінаваціў украінскія спецслужбы ў падрыхтоўцы тэрарыстычнага акту ў Беларусі. У калумніста «Св*боды» Сяргея Навумчыка ўбачанае выклікала пэўныя асацыяцыі з тым, што адбывалася ў Беларусі ў першыя гады незалежнасці.
Годзе ў 1993-м у габінэце тагачаснага старшыні КДБ Эдуарда
Шыркоўскага я бачыў карціны зь беларускімі краявідамі: генэрал хваліўся
дэпутатам, што раней на тых месцах віселі партрэты Леніна і Дзяржынскага, — піша Сяргей Навумчык. — А ля
пісьмовага стала быў вялікі бел-чырвона-белы сьцяг. У той час кадэбісты
кляліся-бажыліся, што ня маюць нічога агульнага з НКУС, што разам з народам
аплакваюць ахвяраў Курапатаў, што ніколі-ніколі зноў... Ну і гэтак далей.
Аплаквалі яны, як выявілася, зусім не ахвяраў барадзьбы з
камуністычнай дыктатурай, а распад савецкай імпэрыі. Але бярозы ды сосны
нядоўга віселі ў генэральскім габінэце: прыйшоў Лукашэнка, які яшчэ ў пэрыяд
выбарчай кампаніі заявіў, што будзе «абапірацца на КДБ па ўсіх кірунках» — і
Дзяржынскі вярнуўся на сваё месца.
Партрэт заснавальніка УНК-НКУС-КДБ (адной з самых злачынных
установаў у гісторыі чалавецтва, зь нейкай незразумелай прычыны пакуль не
прызнанай тэрарыстычнай арганізацыі) быў паказаны ў фільме «Убойная пасылка» ўвечары 10 траўня на тэлеканале «АНТ».
Згодна зь сюжэтам, пад партрэтам Дзяржынскага чэкісты (ролі
іх выконваюць акторы, а можа, і самі афіцэры з драмгуртка) абмяркоўваюць
апэрацыю па перадухіленьні тэракту да 9 траўня з выкарыстаньнем засланай у
Беларусь выбухоўкі.
Выбухоўка, вядома ж, амэрыканская.
Распрацавалі тэракт, натуральна, ва Ўкраіне.
Большая частка фільму — пастановачныя сюжэты з акторамі. Але
ёсьць і рэальныя асобы, якіх абвінавачваюць у «здрадзе дзяржаве» і «падрыхтоўцы
тэрарыстычнага акту». За што, як сказана ў канцы фільму, ім можа пагражаць
сьмяротнае пакараньне (бутафорскі пісталет «Макараў» прадэманстравалі).
Уся «віна» гэтых маладых людзей у тым, што яны нібыта на
прозьбу каліноўца (нібыта зьвязанага са спэцслужбамі Ўкраіны) нібыта атрымалі
дасланыя па пошце пасылкі зь нібыта выбухоўкай і нібыта схавалі іх (прычым
дзяўчыне давялося закопваць пасылку на могілках, спадзяюся, хоць не ўначы). Але
доблесныя чэкісты своечасова схапілі іх за руку.
У фільме некалькі разоў сьцьвярджаецца, што тэракт
плянаваўся менавіта на 9 траўня, паказваюцца кадры з ускладаньня кветак на
плошчы Перамогі (няўжо хацелі забіць «прэзыдэнта»?), але ніякіх пацьверджаньняў
не прадстаўлена.
Можна было б назваць не адну і ня дзьве недарэчнасьці, ці,
як той казаў, «нестыкоўкі», але абмяжуюся адной — затое яна руйнуе ўвесь
прыдуманы ці то ў КДБ, ці то на «АНТ» сюжэт.
Як можна зразумець, у абодвух выпадках выбухоўка, замаскаваная
ў кухонныя электрапліткі, прыйшла ў Беларусь па пошце і была атрыманая, а потым
і схаваная тымі, каго цяпер абвінавачваюць у дзяржаўнай здрадзе.
Вы ў гэта верыце? Верыце ў тое, што цяпер, калі кожны ліст
з-за мяжы пэрлюструецца, на пошце «прапусьцяць» выбухоўку і аддадуць пасылку
адрасату? І што, у Беларусі такі дэфіцыт электраплітак, што іх дасылаюць аж зь
Італіі (да чаго ж тады давёў Аляксандар Рыгоравіч эканоміку за 29 гадоў свайго
кіраваньня?).
Даслалі б ужо керасінку ці керагаз (я яшчэ засьпеў такія ў
дзеда ў вёсцы ў канцы 60-х), усё ж экзотыка. Хаця ў керагаз выбухоўкі шмат не
закладзеш, ды і могуць не прапусьціць як антыкварыят.
Думаю, наступным разам для сюжэту варта выбраць міні-трактар
— у яго нават ядзерную боегалоўку можна запхнуць. І на парадах, як вядома,
сельгастэхніка ідзе. Уявіце: плошча, Лукашэнка на трыбуне, адмаршыравалі
салдаты, прайшла танкавая калёна, зьяўляецца калёна трактарная — і тут...
Далей ня буду разьвіваць сюжэт, каб не адбіраць хлеб у
сцэнарыстаў.
За дзесяцігодзьдзі з вуснаў кадэбістаў мы чулі і пра
запушчаных у каналізацыю пацукоў (вылавілі хоць аднаго?), і пра джып, які
тараніў Беларусь з Украіны (і дзе той джып, куды ён падзеўся?), і пра шмат што
іншае.
Можна было б пасьмяяцца з усяго гэтага, вось толькі вынік
прыдуманых у гбінэтах КДБ сюжэтаў — гіганцкія турэмныя тэрміны і зламаныя лёсы
людзей.
Як у Мікалая Аўтуховіча, Уладзімера Гундара, Вольгі Маёравай, Аляксандра Фядуты ды іншых, хто трапіў пад рэпрэсіі ўстановы, якая за
стагодзьдзе не зьмяніла сваіх мэтадаў.