ААН паведаміла пра рэкордную колькасць бежанцаў ва ўсім свеце
Колькасць бежанцаў у свеце за дзесяць гадоў павялічылася ў два разы і перавысіла 82 мільёны, гаворыцца ў справаздачы Упраўлення Вярхоўнага камісара ААН па справах бежанцаў. 42 працэнты з іх — непаўналетнія, піша www.dw.com.
Хваля бежанцаў на паўднёва-ўсходнім Палессі ў 1915 годзе
Колькасць людзей, вымушаных пакінуць свае дамы з-за гвалту і парушэнняў правоў чалавека, ва ўсім свеце ўзрасла да 82,4 мільёна. Гэта ўдвая больш, чым дзесяць гадоў таму і новы максімальны паказчык з пачатку вядзення статыстыкі. Пра гэта гаворыцца ў новай справаздачы Упраўлення Вярхоўнага камісара ААН па справах бежанцаў (УВКБ), апублікаванай у пятніцу, 18 чэрвеня, у Жэневе.
Нягледзячы на абмежаванні ў паездках паміж краінамі падчас пандэміі, у 2020 годзе колькасць бежанцаў узрасла на амаль тры мільёны. Тэндэнцыя да павелічэння гэтага паказчыка, якая працягваецца на працягу амаль дзесяці гадоў, павінна быць спыненая — заклікала арганізацыя ААН, якая ўваходзіць у структуру.
У канцы 2020 года налічвалася 20,7 мільёна бежанцаў пад мандатам УВКБ, 5,7 мільёна палесцінскіх бежанцаў і 3,9 мільёна венесуэльцаў, вымушаных пакінуць радзіму з-за крызісу, які працягваецца там. Яшчэ 48 мільёнаў чалавек з'яўляюцца ўнутрана перамешчанымі асобамі і застаюцца ў сваіх краінах. Акрамя таго, у справаздачы указваецца на 4,1 мільёна суіскальнікаў прытулку ў розных краінах.
Дзве траціны бежанцаў у свеце — выхадцы з пяці краін
42 працэнты вымушаных пакінуць свае дамы з'яўляюцца непаўналетнімі. Паводле ацэнкі УВКБ, з 2018 па 2020 гады ў бежанцаў нарадзілася каля мільёна дзяцей. Відаць, і гэтыя дзеці яшчэ доўгія гады самі будуць заставацца бежанцамі, адзначаецца далей у справаздачы.
Больш за дзве траціны тых, хто вымушана пакінулі свае краіны, — выхадцы з пяці дзяржаў: Сірыі, Венесуэлы, Афганістана, Паўднёвага Судана і М'янмы. 86 працэнтаў уцекачоў прымаюць суседнія краіны, якія з'яўляюцца краінамі, якія развіваюцца.
Паводле слоў Вярхоўнага камісара ААН па справах бежанцаў Філіпа Грандзі, акрамя аказання гуманітарнай дапамогі бежанцам, неабходна знайсці рашэнні для таго, каб пакончыць з іх бядотнай сітуацыяй. Адпаведныя прававыя рамкі і інструменты прапануюць Канвенцыя аб статусе бежанцаў 1951 года і Глабальны дагавор аб бяспечнай, упарадкаванай і легальнай міграцыі, дадаў ён. Разам з тым, паводле слоў Грандзі, неабходная «значна больш моцная палітычная воля вырашыць канфлікты і спыніць пераследы, ад якіх людзі вымушаныя ратавацца ўцёкамі».