Пад вечар на Акрэсціна завозяць новых людзей. Яны прыносяць навіны з волі
Прапануем вам трэццюю частку раповяду Ягора Марціновіча пра яго трое сутак на Акрэсціна.
"Самы галоўны прадмет, якога
катастрафічна не хапае на сутках — гадзіннік. На свабодзе пра гэта не
надта задумваешся, але без часавай арыентацыі сапраўды складана. Аднак за дзень-два ты выпрацоўваеш устойлівыя рэфлексы.
6.00 — Ціпа пад’ём, у камеры ўключаецца дзённае святло. Натуральна, падскокваць а 6-й ніхто не збіраецца, можна спаць на сняданка. Паколькі з чатырох-пяці чалавек адшукаецца хоць адзін катастрафічны храпун, уначы выспацца складана. Таму стараешся паспаць, пакуль гэты храпун на нагах.
Ураніцы і ўвечары праходзіць праверка.
Пільная — калі ты выходзіш з камеры і стаіш з рукамі за спінай у калідоры, пакуль у камеры ідзе шмон. Я патрапіў толькі на адну такую. Арыштанты стараюцца хуценька раскласці свае рэчы на матрасе, каб іх не вытрасалі з сумак.
Простая — калі ты стаіш у камеры, называюць тваё прозвішча, і трэба адказаць: «Ягор Аляксандравіч, артыкул 188».
Мінімальная — у акенца пытаюцца: «Колькі вас, пяцёра? Ладна, мужыкі, сядзіце роўна».
8.00 — На калідоры загрымеў посуд, значыцца, сняданак ужо блізка. У гэты момант прачынаюцца ўжо ўсе. У акенца выдаюць кашу (звычайна аўсянка без аніякага смаку, палова арыштантаў адразу выкідаюць яе ў дзірку ў падлозе ў туалеце), гіганцкі нясмачны кавалак хлеба (хлеб выкідаць як бы нельга, таму яго складваюць у пакеты, каб пакрываўся цвіллю там) і кубак школьнай салодкай гарбаты (самае карыснае, бо гэта адзіная магчымасць атрымаць за дзень цёплы напой). Усё гэта ў алюмініевым посудзе.
Калі ў каго ёсць што з перадачаў — печыва, шакаладкі, нармальны нарэзаны хлеб з крамы — то яны якраз і ідуць пад гэту гарбату.
Недзе праз хвілін 20-30 забіраюць посуд. Ты павінен памыць яго і вярнуць у акенца.
Паелі — можна яшчэ паспаць альбо пачытаць кнігу. Нармальнага чытва катастрафічна не хапае. У нумары «Нашай Гісторыі» быў артыкул пра гета ў Венецыі, дык панарамны здымак Венецыі я разглядваў, можа, з гадзіну. Каб яшчэ нейкія яркія часопісы кшталту «Geo» ці «Вакол свету», дык цаны б ім не было. Усё, што дазваляе перанесці ў думках з камеры ў экзатычны свет, выклікае захапленне. А вось філасофскія кнігі чытаць не хочацца, настрой зусім не такі.
Кажуць, камусьці перадаюць сканворды, але асадку і аловак не прапускаюць. То і сэнсу няма.
На працягу дня цябе могуць разок паклікаць на допыт на ніжні паверх, а можаш і праляжаць увесь дзень без мэты.
Часам кагосьці вывозяць на следчыя дзеянні ў горад, чалавек можа ўжо і
не вярнуцца ў камеру. Калі выводзяць «з рэчамі», то на вызваленае месца
можа перасяліцца хтосьці з менш камфотных нараў.
Тэарэтычна павінна быць прагулка, але я ніводнага выхаду на свежае паветра не дабіўся. «Няма магчымасці».
15.00-15.30 — Зноў грыміць посуд, а значыцца, пацаны, мы адседзелі яшчэ палову дня!
На абед даюць паскудны суп пад кодавай назвай «рассольнік». У ім можа
быць накідана ўсё што хочаш — хоць пярлоўка, хоць макароны, хоць бульба.
Бульбу можна і вылавіць, дарэчы. На другое — нармальны набор з рыса ці
макаронаў і курынай ці рыбнай катлеты, можна есці. У дадатак ідзе
халодны кампот альбо кісель і зноў шматок хлеба.
У прынцыпе, на абед наедак нармальны, ніхто не скардзіцца.
18.00-19.30 — З вячэрай бяда такая, што яе нясуць занадта хутка пасля абеда, ніхто не паспявае прагаладацца. І гэта тая самая ежа, што на абед, толькі без вадкасцяў — ні супа, ні кампота. Затое зноў хлеб! Рэальна за дзень набягае грамаў 500 хлеба на чалавека. Не бачыў ніводнага чалавека, хто з’ядаў бы хоць палову.
Пад вечар звычайна завозяць новых людзей. Некаторыя з іх прасядзелі галоднымі палову дня ў аддзяленні міліцыі, на вячэру ў Акрэсціна яны ўжо не паспелі. Таму ім прапануюць што-небудзь пад’есці. Як мінімум хлеб ёсць заўсёды. Людзі прыносяць навіны са свабоды — колькі чалавек выйшла на пратэсты, у якіх раёнах адбываліся сутычкі. Усе слухаюць захоплена, бо іншай магчымасці атрымаць інфармацыю няма.
22.00 — Адбой. Дзённае святло выключаецца, а ўзамен урубаюць пражэктар на сцяне. Ён не перашкаджае тым, хто спіць на ніжніх нарах, але ўверсе ад яго ўратавацца немагчыма. У ход ідуць маскі, капюшоны — хоць што, каб нармальна закрыць вочы ад святла. Задача — заснуць раней за галоўнага храпуна.