Трамп vs. Клінтан vs. Сандэрс

СМІ працягваюць абмяркоўваць прэзідэнцкую гонку ў ЗША. У фокусе іх увагі цяпер два факты. Па-першае, гэта ўпартае нежаданне кандыдата ад дэмакратаў Берні Сандэрса выходзіць з гонкі, нягледзячы на ​​тое, што намінацыю ён, хутчэй за ўсё, атрымаць не зможа. Па-другое, гэта навіны пра тое, што адзіны кандыдат ад рэспубліканцаў Дональд Трамп ўпершыню абагнаў фаварыта ад дэмакратаў Хілары Клінтан у апошніх рэйтынгах сімпатый.

Змаганне паміж кандыдатамі скончыцца 14 чэрвеня. Наўрад ці да таго моманту Сандэрс набярэ дастатковую колькасць галасоў для намінацыі. Тым не менш, ён не выходзіць з гонкі і тым самым азмрочвае поспехі Клінтан на шляху да намінацыі, піша The Economist. Яе перамога на праймерыз у штаце Кентукі з-за канкурэнцыі з Сандэрсам была вельмі ўмоўнай, з вельмі нязначным адрывам, хоць першапачаткова яна разлічвала перамагчы там з лёгкасцю.
Тое, што Сандэрс пры ўсёй сваёй папулярнасці настолькі далёкі ад намінацыі, абумоўлена сістэмай долевага размеркавання дэлегатаў, якая выкарыстоўваецца дэмакратамі. Але гэтая працяглая канкурэнцыя з ім наносіць кампаніі Клінтан значны ўрон. З апошніх сімптомаў, якія паказваюць на гэта, аўтар адзначае той факт, што Трамп абагнаў Клінтан у рэйтынгах сімпатый, хоць яшчэ ў сакавіку яна абганяла яго на 11 працэнтных пунктаў. Ёй належыць цяпер засяродзіцца на канкурэнцыі з Трампам, а замест гэтага ёй даводзіцца таксама канкураваць яшчэ і з Сандэрсам.

Калі б прыярытэтам Сандэрса была перамога дэмакратаў, то ён бы ўжо даўно выйшаў з гонкі, тлумачыць аўтар. Відавочна, што гэта не так: ён паабяцаў сваім выбаршчыкам заставацца ў гульні да апошняга голасу. Яго прыналежнасць да партыі фармальная: ён уступіў у яе толькі ў мінулым годзе з практычных меркаванняў, таму што незалежны кандыдат на выбарах знаходзіцца ў загадзя ўразлівай пазіцыі. Хутчэй, яго місія ў тым, каб гэтай канкурэнцыяй прымусіць Клінтан ўключыць у свой парадак тое, што яму ўяўляецца важным, і тое, што папулярна сярод яго выбарнікаў. Зрэшты, пасля таго як Клінтан стане ўжо афіцыйным намінантам, Сандэрс цалкам можа пераключыцца на канфрантацыю з Трампам на карысць Клінтан.
Washington Post, зрэшты, піша, што ў Клінтан з'явілася альтэрнатыўная зброя супраць Трампа ў асобе сенатара Элізабэт Уорэн, якая адмовілася ўдзельнічаць у перадвыбарнай гонцы ў гэтым годзе. Спецыфіка Уорэн у тым, што раней многія каментатары казалі аб ёй як аб варыянце Сандэрса і шкадавалі, што яна не ўступіла ў гульню, таму што яна магла б стаць вельмі папулярнай у выбарнікаў (уласна, у тых жа, у якіх папулярны Сандэрс).
Уорэн паслядоўна не ўмешвалася ў канфрантацыю паміж Клінтан і Сандэрсам і таксама характэрная тым, што ніколі не выказвалася ў падтрымку Клінтан. Аднак цяпер яна пачала выступаць з выказваннямі, што парушае Трамп. Для Клінтан гэта вялікая дапамога, таму што фактычна Уорэн пачала выконваць за яе тую працу, на якой яна не можа засяродзіцца з-за працяглай канкурэнцыі з Сандэрсам.

NY Times піша пра феномен Трампа. Тое, што Трамп абагнаў Клінтан у апошніх рэйтынгах, не можа быць безумоўнай прыкметай радыкальнай змены ў расстаноўцы сіл — такія ваганні могуць быць выпадковымі. Але ёсць і тэндэнцыя: папулярнасць Трампа сапраўды расце. Аўтар падкрэслівае, што сам гэты факт вельмі незвычайны для перадвыбарнай гонкі: кандыдат, які не мае ніякага вопыту ў палітыцы, ідзе на роўных  з вядомым і дасведчаным палітыкам.
Аўтар задаецца пытаннем пра тое, з-за чаго Клінтан страціла сваю першапачатковую перавагу. Збольшага, тлумачыць ён, гэта звязана з тым, што Клінтан стала падвяргалася нападкам справа, але гэта нармальнае становішча спраў для кандыдата ад дэмакратаў. Праблема ў тым, што таксама яна падвяргалася і крытыцы злева, з боку Сандэрса. Гэта спалучэнне не магло не адбіцца на яе становішчы ў рэйтынгах.
Патэнцыйная база, за кошт якой Клінтан можа рэабілітавацца, — гэта тыя групы насельніцтва, пра якія Трамп сістэматычна выказваецца ў абразлівай манеры (жанчыны, этнічныя меншасці, імігранты, ЛГБТ), але якія, тым не менш, пачынаюць яму сімпатызаваць, проста таму што Клінтан яны не давяраюць у прынцыпе. У апошні час пад ціскам Сандэрса асноўнай стратэгіяй Клінтан было зрушэнне рыторыкі налева. Але гэта, лічыць аўтар, не працуе, таму што падчас перадвыбарнай кампаніі людзям наогул уласціва казаць, што заўгодна, толькі б за іх прагаласавалі, і выбарнікі гэта разумеюць. На думку аўтара, Клінтан цяпер варта зрабіць стаўку на свае бясспрэчныя перавагі перад Трампам — вопыт, разважлівасць і стрыманасць, якія сапраўды выгадна адрозніваюць яе ад рэспубліканскага апанента.
Паводле Meduza.io