Супрацоўніцтва з Лукашэнкам становіцца небяспечным для Крамля

Расейская «Новая газета» разважае пра аўдыёзапісы "перамоваў Варшавы і Берліна» і пра тое, ці яшчэ патрэбны Расеі Лукашэнка.

Падчас афіцыйнай сустрэчы з расейскім прэм'ерам Мішусціным Лукашэнка паведаміў, што беларускія спецслужбы перахапілі перамовы Варшавы і Берліна, з якіх з усёй пэўнасцю вынікае: Навальны не быў атручаны. Мяркуючы па выразе твару Мішусціна, гэты пас з боку Аляксандра Рыгоравіча не здаўся чыноўніку занадта ўдалым.

Тым не менш увечары таго ж дня афіцыйнае беларускае тэлебачанне апублікавала сваю «праслушку». З размовы "Ніка з Берліна" і "Майка з Варшавы" можна было даведацца дзве рэчы: па-першае, версія расейскіх уладаў аб тым, што ніякага атручвання Навальнага не было, цалкам пацвярджаецца, па-другое, Лукашэнка апынуўся моцным арэшкам, так што справы змоўшчыкаў Ніка і Майка ідуць не надта.

Над праслушкай Лукашэнкі смяюцца ўсім інтэрнэтам, прычым карыстальнікі сацсетак ніяк не могуць вырашыць, што выглядае больш смешна: Лукашэнка з аўтаматам, які бегае вакол свайго Палаца, або творчасць яго спецслужбаў. Акрамя таго, з'явіліся вынікі экспертызы, якая паказвае: запіс «тэлефонных перамоваў Берліна і Варшавы» выраблены ў студыйных умовах.

Сур'ёзнае палітычнае пытанне заключаецца ў тым, навошта Лукашэнка спрабуе ўмяшацца ў расследаванне атручвання Навальнага з заявай "нічога такога не было". Адказ, відавочна, варта шукаць у тым, што Крэмль апынуўся адзіным хаўруснікам Лукашэнкі.

Народ Беларусі адвярнуўся ад яго, Захад не без падстаў лічыць Аляксандра Рыгоравіча злачынцам, а эліты і сілавікі гатовыя разбегчыся, як толькі скончацца грошы.

Эпоха «шматвектарнасці» у жыцці Лукашэнкі скончылася, і цяпер правільней, мабыць, казаць ужо не аб саюзнай, а аб васальнай дзяржаве. І вось, каб падрыхтаваць выратавальную аперацыю Крамля, Лукашэнка сам спяшаецца дагадзіць сваім патронам: пры дапамозе "праслушкі па Навальнаму" ён, як умее, даказвае сваю лаяльнасць.

У палітычным слэнгу XX стагоддзя існавала паняцце "карыснага ідыёта", які азначаў замежнага сябра СССР, якога цынічна выкарыстоўвалі будаўнікі сацыялізму. Здаецца, што Лукашэнка, натхнёны савецкай настальгіяй, цяпер прэтэндуе на тое, каб гуляць для Масквы менавіта гэтую ролю.

Аднак у рэчаіснасці паслуга Аляксандра Рыгоравіча бескарысная і нават шкодная для Крамля.

Калі самаабвешчаны проэзідэнт Беларусі спрабуе з сур'ёзным тварам скарміць Мішусціну спехам зроблены фейк (сцэна суправаджаецца ўсеагульным рогатам), ён рызыкуе ператварыць у ідыётаў не толькі сябе, але і паважаных насельнікаў Крамля.

Супрацоўніцтва з Лукашэнкам становіцца небяспечным для апошніх, таму што ніхто не ведае, якую праслухоўку Аляксандр Рыгоравіч запіша і апублікуе заўтра, куды ён пабяжыць з аўтаматам у наступныя выходныя і які загад аддасць сваім сілавікам.

Прапагандыст Уладзімір Салаўёў, той, хто тонка адчувае водары эпохі, дазволіў сабе публічна ўсумніцца ў дакладнасці размовы Ніка і Майка. Гэта ашаламляльна адрозніваецца ад рэакцыі на мноства фэйкаў, запушчаных ўнутры Расеі ў мінулым, — ад "спадарожнікавай фатаграфіі ўкраінскага штурмавіка побач з малазійскім" Боінгам да сюжэту Першага канала пра "ўкрыжаванага бандэраўцамі хлопчыка". Сумнявацца ў гэтых ўкідах Салаўёву не паложана па пасадзе, яго задача звычайна заключаецца толькі ў тым, каб бясконца збіваць людзей з панталыку і, адпрацаваўшы адзін фейк, пачынаць рыхтаваць наступны.

Цяперашняя рэакцыя Салаўёва можа намякаць на тое, што ў Крамлі не гатовыя прыняць падарунак Лукашэнку.

Бяздарнае шоу, арганізаванае ў Мінску, становіцца клопатам для расійскіх палітэліт, і гэта значыць, што ў пастаноўкі хутка можа змяніцца рэжысёр.