Беларускага росквіту ўладам да вясны можа ўжо і не хапіць

Апошнім часам у беларускага экспарту квітнець на расійскім рынку атрымліваецца не вельмі добра. Таму што канкурэнты перашкаджаюць. Але ж і ўнутры сябе квітнкець робіцца ўсё больш праблемна, разважае аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі».

Некаторыя грамадзяне экстрэмісцкай арыентацыі пішуць, што беларускія ўлады збіраюцца правесці сваю электаральную кампанію 23 лютага. І нават ужо распланавалі сабе з гэтай нагоды масавыя народныя гулянні. 

А, здаецца, няма ніякіх легальных прычын, каб так спяшацца. Маглі правесці сваю электаральную кампанію ў ліпені, як усе нармальныя людзі. Аднак жа да ліпеня баяцца не датрываць.

І ведаеш, што гэта значыць? Што беларускі росквіт яшчэ ненадзейнейшы, чым я сабе яго ўяўляў. Я і раней, вядома, ведаў, што росквіт у нас добры, але не вельмі надзейны. Але не думаў, што настолькі. А цяпер, ужо прабач, буду доўга і пра сумнае. 

Вось у росквіце галоўнае што? Галоўнае ў росквіце — каб яму было куды квітнець. Беларускі росквіт увесь мінулы год квітнеў на расійскі рынак. Таму што на расійскі рынак прыпадае дзве траціны беларускага экспарту.

Пасля актаў прымусовага гуманізму спатрэбілася тэрміновая псіхалагічная рэабілітацыя

Але апошнім часам у беларускага экспарту квітнець на расійскім рынку атрымліваецца не вельмі добра. Таму што канкурэнты перашкаджаюць. Вось пакуль беларускі экспарт быў на расійскім рынку адзін — у экспарту ўсё было выдатна. А потым прыйшлі канкурэнты з Кітая і Турцыі. І беларускі пачаў расці па сыходнай траекторыі.

А цяпер расійскія ўлады лічаць, што расійская эканоміка занадта моцна перагрэлася, і хочуць яе астудзіць да стану поўнай стагнацыі ўжо да пачатку наступнага года. І калі ў Расіі будзе стагнацыя, то дзве траціны беларускага экспарту на расійскім рынку не змесціцца.

Шчаслівае выключэнне на далёкай дузе — Кітай. Але беларускі экспарт у Кітай за паўгода патаннеў у два разы. Таму што беларускія ўлады так радасна дэмпінгавалі калійных угнаеннямі, што цэны на калійныя ўгнаенні як пачалі падаць, так не збіраюцца спыняцца. А акрамя калійных угнаенняў Кітаю нічога з беларускага экспарту не цікавіць.

Росквіт яшчэ, вядома, можа квітнець унутры сябе. Гэта значыць, на ўнутраны рынак за кошт стымулявання спажывецкага попыту заробкамі і таннымі крэдытамі. Але калі стымуляваць спажыўцоў таннымі крэдытамі, а вытворцам не дазваляць стымуляваць сябе павышэннем коштаў, то ўрэшце грошы ў вытворцаў скончацца. Ім будзе няма на што вырабляць. 

Траціна беларускіх прадпрыемстваў ужо цяпер працуе без абаротных сродкаў. Гэта значыць, калі ім не даваць крэдытаў і субсідый, то ім няма чым будзе плаціць павышаныя заробкі.

Таму выбар у беларускіх уладаў не вельмі багаты. Калі гуляць у справядлівыя цэны далей, то грошы зусім скончацца. А калі кошты трошкі адпусціць, то кошты вырастуць. Прычым, пасля таго як яны так доўга стрымліваліся, цэны вырастуць з вялікім запасам.

«Тэлевізары стараюцца, а вялікай і чыстай народнай любові ўсё роўна не хапае. Таму трэба больш тэлевізараў»

І гэта толькі малая частка прычын, па якіх у беларускага росквіту не атрымаецца доўга квітнець. Ёсць яшчэ даўгі, некаторыя з якіх усё ж такі напэўна прыйдзецца заплаціць. Таму што не ўсім крэдыторам можна растлумачыць, што ў цябе ёсць здаровы сэнс, а грошай шкада.

Ёсць яшчэ расійская нафта, за куплю якой Расія з гэтага года перастала даплочваць беларускім уладам. І ёсць яшчэ транзіт, увесь дабрабыт якога залежыць ад прыступаў гуманізму ў беларускіх уладаў. А гуманізм беларускіх уладаў — гэта не субстанцыя, на якую можна паставіць свой дабрабыт.

Зрэшты, не можа быць надзейнага росквіту пасля таго, як сокалы скінулі пацука на прыступкі дома ўрада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі Бабарыкі і Цапкалы.