Каралы пачалі гінуць ужо ў сярэдзіне XX стагоддзя
Каралавыя рыфы пачалі знікаць зусім не ў апошнія 30-40 гадоў на фоне падзей, якія адбываюцца праз кліматычныя змены, а яшчэ ў 50-х гадах мінулага стагоддзя.
Да такой высновы прыйшлі навукоўцы, вывучыўшы шматгадовую дынаміку папуляцый каралаў Acropora palmata і Acropora cervicornis на астравах і ў мацерыковых частках узбярэжжа Карыбскага мора. Магчымымі прычынамі такіх падзей даследчыкі называюць празмерны вылаў рыбы і трапленне сельскагаспадарчых угнаенняў у акіян з павярхоўнымі сцёкамі.
Знікненне каралавых рыфаў — адна з галоўных экалагічных праблем XXI стагоддзя. Гэтыя ўнікальныя супольнасьці валодаюць высокай прадуктыўнасцю і забяспечваюць біяразнастайнасць акіянічных экасістэм, але пры гэтым яны адрозніваюцца строгімі патрабаваннямі да ўмоў навакольнага асяроддзя і адчувальныя да іх зменаў. Лічыцца, што глабальная пагроза для каралаў наступіла з павышэннем тэмпературы паветра і закісленнем акіянічных вод лішкамі вуглякіслага газу, але для гэтых супольнасцяў небяспечна любое забруджванне навакольнага асяроддзя — нават выкарыстанне сонцаахоўных крэмаў на пляжах. Жывое покрыва рыфастваральных каралаў Карыбскага басейна з моманту пачатку яго экалагічнага маніторынгу ў канцы 1970-х гадоў ужо скарацілася на 50 адсоткаў.
Навукоўцы пад кіраўніцтвам Кэці Крамер (Katie L. Cramer) з дзяржаўнага Універсітэта Арызоны вывучылі дынаміку папуляцый каралаў Acropora palmata і Acropora cervicornis у Карыбскім моры за перыяд з канца плейстацэну (каля 125 тысяч гадоў таму) па наш час (2011 год), каб выявіць крытычную кропку антрапагеннага ўплыву на гэтыя суполкі і параўнаць яе з крызісамі мінулых геалагічных эпох.
Аўтары даследавання вывучылі паказчыкі суадносін і ўзросту мёртвай і жывой масы, дамінаванне і багацце відаў, а таксама папуляцыйнай структуры Acropora palmata па дадзеных з 629 тэставых пляцовак і аналагічныя паказчыкі для Acropora cervicornis 2468 пляцоўках. Для гэтага яны скарысталіся назіраннямі Сусветнай сеткі маніторынгу за каралавымі рыфамі (GCRMN) і больш старымі дадзенымі ўрадавых дакладаў і рэцэнзаванымі даследаваннямі, праведзенымі у больш чым 30 краінах на тэрыторыі Вялікіх і Малых Антыльскіх выспаў, Мексіканскага заліва і мацерыковага ўзбярэжжа Цэнтральнай і Паўднёвай Амерыкі.
Гісторыя існавання Acropora palmata (сіні колер) і Acropora cervicornis (аранжавы колер) ва ўмовах узаемнай канкурэнцыі з плейстацэнавай эпохі да нашых дзён. У 1970-х пачаліся хваробы каралаў, якія ў другой палове 1980-х узмацніліся іх абескаляроўваннем.
Нягледзячы на тое, што пачаткам вымірання карала перш называлі 1980-я гады, аўтары даследавання прыйшлі да высновы, што праблемы назіраліся яшчэ некалькімі дзесяцігоддзямі раней: у 1950-я зменшылася колькасць папуляцый Acropora palmata, а да пачатку 1960-х аналагічныя наступствы закранулі і Acropora cervicornis.
Зніжэнне колькасці каралаў адбываецца паралельна росту канцэнтрацыі сельскагаспадарчых угнаенняў у вадзе
Карэляцыйны аналіз паказаў дакладныя станоўчыя сувязі паміж зніжэннем колькасці каралаў і колькасцю ўгнаенняў у вадзе, ростам чалавечай папуляцыі, ураганамі і павышэннем тэмпературы (p <0,001). Навукоўцы выказалі здагадку, што ўмовы існавання каралаў пачалі змяняцца з ростам насельніцтва ў рэгіёне, якое пацягнула за сабой знясіленне рыбалоўных зон і інтэнсіфікацыю сельскай гаспадаркі. Павярхоўныя сцёкі выносілі ўгнаенні з палёў наўпрост у акіян, што прывяло да пагібельных наступстваў для каралавых рыфаў. Таксама яны адзначылі, што зніжэнне колькасці каралаў у 1950-х супадае з пачаткам прымянення высокатаксічных пестыцыдаў у сельскай гаспадарцы.
На шчасце, некаторыя даследаванні паказваюць на тое, што каралы паступова прыстасоўваюцца да павышэння тэмпературы вады і могуць выжываць у змяняльных умовах навакольнага асяроддзя.
Паводле nplus1.ru