«У Крамлі пачынаюць усведамляць абвешчаную паразу Пуціна, але не могуць у гэта паверыць і баяцца сказаць»

Расійская журналістка Карына Арлова прагназуе паразу Уладзіміра Пуціна ў супрацьстаянні з Захадам — і сур'ёзныя наступствы гэтай паразы.

— Цягам апошніх дзесяці гадоў пуцінская ўлада, дыпламатыя і прапаганда ў СМІ раздзімалі антызаходнюю істэрыю, абвінавачваючы ЗША і Еўропу ў цынічнасці, прадажнасці, беззаконні і жаданні знішчыць Расію, — пішаКарына Арлова. 

Самі ж яны, ганцы фэйкавых вестак, вядома, ні на грам у гэта не верылі. Таму што працягвалі купляць нерухомасць на Захадзе, ведаючы, што ніхто не канфіскуе, захоўваць грошы на Захадзе па тых жа прычынах, навучаць дзяцей на Захадзе. Нават Пуцін не верыў у татальны цынізм і прадажнасць заходніх палітыкаў.

Крэмль ведаў, што можна «гадзіць» Захаду, а адказ будзе строга па законе. Не адправяцца брытанцы атручваць сваіх ворагаў хімічнай зброяй у Расію. Не будзе Пентагон выкарыстоўваць хакераў, каб спыніць трубаправоды ў Расіі. Не будзе Захад укідваць фэйкі ў расійскія СМІ і сацсеткі, распальваючы ўнутраныя канфлікты.

Такім чынам, Крэмль заўсёды заставаўся як бы ў выйгрышы.

Сцягнуўшы войскі да ўкраінскай мяжы, Пуцін вырашыў дамагчыся размовы з Захадам. Выставіць ультыматум. Запатрабаваць неадкладнага выканання. Тупаць нагамі, пагражаць ядзернай вайной. Ведучы пры гэтым вайну, адзіна засвоеную грандыёзным палкаводцам і яго марыянеткамі за дваццаць гадоў — вайну інфармацыйную. Фэйкі, укіды, нагнятанне сітуацыі.

Усё гэта рабілася ва ўпэўненасці, што, як заўсёды, Захад і ЗША будуць гуляць сумленна і па правілах законнасці дэмакратычнай дзяржавы.

Але што, калі на гэты раз — і так, падобна, сапраўды і ёсць — Захад і перш за ўсё ЗША вырашылі гуляць такімі ж метадамі, як Крэмль? Развязаць сваю інфармацыйную вайну, супраць якой Крамлю адказаць няма чаго — моцы замала. Ды і хто ж гэты Крэмль паслухае, калі ён заўсёды толькі і рабіў што хлусіў?

Што калі ЗША вырашылі, як бы так мякчэй выказацца, «садамізаваць» Пуціна? Дайшлі да кропкі, калі ён усіх дастаў даўно, але яму сабе сам зручна выкапаў цяпер. Падстаў дастаткова: Пуцін нападаў і працягвае нападаць на ЗША — умяшанне ў выбары, хакерскія атакі, сына Байдэна спрабавалі пасадзіць з дапамогай сваіх кратоў і марыянетак ва Украіне. На Еўропу і Брытанію таксама нападаў. На Злучанае Каралеўства — як мінімум двойчы з «Навічком», на Еўропу — з дапамогай умяшання ў выбары і подкуп палітыкаў.

Крэмль спадзяваўся на лёгкі шпацыр, паблефаваўшы з пагрозай уварвання і атрымаўшы што-небудзь наўзамен.

Замест гэтага ЗША паставілі Пуціна ў становішча цугцвангу, з дапамогай развароту НАТА на Усход і паслядоўнай інфармацыйнай вайны. Калі Пуцін не нападзе, ён прайграе. Калі Пуцін нападзе, ён не проста прайграе, а будзе знішчаны — Расія загразне ў вайне супраць амерыканскіх узбраенняў, «Паўночны паток — 2» будзе адключаны, расійскія банкі адрэжуць ад доларавых аперацый. Расія ператворыцца ў Іран, толькі гэта не Іран, і ўтрымаць гіганцкую шматнацыянальную бедную краіну ў разрусе не атрымаецца. З Украіны, куды б ні прасунуліся, усё роўна давядзецца сыходзіць, гэта не Крым, «заваёў» не будзе.

У любой з гэтых сітуацый ЗША выйдуць пераможцам, і гэтага ўжо нішто не зменіць.

Ёсць у Маркеса аповесць «Хроніка абвешчанай смерці», дзе пра запланаванае забойства галоўнага героя ведае ўся вёска, але ніхто ў гэта ці то не верыць, ці то баіцца сказаць будучай ахвяры Санцьяга Назару, і ён на працягу некалькіх дзён да забойства ходзіць яшчэ жывы, але ўжо як бы і мёртвы. А калі яго забілі, ніхто і не здзівіўся.

Дык вось, думаю, што ў Крамлі ўжо пачынаюць усведамляць абвешчаную паразу Пуціна, але ўсё роўна ніяк не могуць у гэта паверыць і баяцца сказаць.