Уладзімір Мацкевіч за кратамі нарэшце сустрэўся з сям'ёю

Уладзімір Мацкевіч сустрэўся на спатканні з роднымі. Ён прасіў перадаць сваім сябрам, калегам і ўсім, хто сочыць за яго лёсам, некалькі слоў:«Ацэнку сучаснага стану і стану спраў будуць даваць філосафы, а не чыноўнікі рэжыму і іх тэлевізійныя марыянеткі. Сваю ацэнку я ўжо даваў, трэба проста падняць мае старыя тэксты. Уласна, за гэтыя тэксты мяне і прысудзілі».

«Быў бы ў Беларусі суд, прад'яўленыя абвінавачанні рассыпаліся б адразу.Але суда ў Беларусі няма, ёсць прыдатак карных органаў. Гэты «суд» праігнараваў усе аргументы адвакатаў і паказанні сведкаў. Гэта ўсё не мела ніякага значэння.Я вельмі рады, што калегі, сябры і грамадства Беларусі падтрымлівалі мяне ўвесь гэты год. Я ўпэўнены ў тым, што вы ўсё ведаеце і разумееце. Мяне радуе ваша падтрымка, але я хачу, каб мы ўсе разумелі: у тым, што робіцца ў краіне, ёсць і наша віна. Гэта мы дапусцілі такую ​​сітуацыю сваёй бяздумнасцю і інтэлектуальнай нерашучасцю, безадказнасцю і баязлівасцю.
Зараз перад намі стаіць выклік — нашаму разуменню, розуму, сумленню і волі. Рэжым у бязвыхадным становішчы. Ён губіць і знішчае краіну, але агонія рэжыму можа цягнуцца доўга, нават вельмі доўга. І ціснуць і тэрарызаваць усіх, хто праяўляе сябе па асобку, ён будзе і далей. Зараз ні ў каго няма магчымасці для актыўнага супрацьдзеяння, але ёсць «сіла бяссільных. Я ніколі не ўхваляў «вар'яцтва адважных», але на пасіўны супраціў мы здольныя. Сіла такога супраціўлення ў салідарнасці, адначасовасці і масавасці.Не рабіце таго, што чакае і патрабуе ад вас рэжым. Не хадзіце на ягоныя святы, не чытайце яго газет, не глядзіце тэлевізар, не аддавайце дзяцей у БРСМ і шмат чаго яшчэ можна проста не рабіць, не ўдзельнічаць.Давайце пачнем з гэтага — не ўдзелу ў зле і злачынствах. Няхай рэжым ведае, што мы 97% і што мы ўсе ведаем праўду.
Мой суд быў закрыты не праз сакрэты і таямніцы, а ад сораму. Суддзі было вельмі сорамна, але ён ад бязвольнасці ці ад страху выканаў тое, што яму загадалі. Але ж мог і не рабіць гэтага. Цяпер кожны застаецца са сваім сумленнем. Я не хачу нікому нічога казаць. Няхай з кожным размаўляе яго сумленне.Яшчэ магу дадаць, што сядзець за кратамі не страшна, калі па тым боку кратаў ёсць сябры, а ў мяне яны ёсць, і шмат.Сябры мае! Я вас люблю, шаную і паважаю. Веру, што мы справімся.За нашу і вашу свабоду!»Уладзімір Мацкевіч,26 чэрвеня 2022