Расiя. Першыя ахвяры «русского мира»
Вядучая ўкраінская аналітычная газета «Дзеркало тиждня» пазнаёміла чытачоў з тэорыяй, паводле якой у абласцях Расіі, дзе зараз знаходзяцца Бранск, Старадуб, Трубчэўск, Рыльск, Курск і Варонеж, да XVI стагоддзя існаваў асобны, блізкі да ўкраінцаў субэтнас «сеўрукі».
Карта Герарда Меркатара, 1595 г.
Ён склаўся на тэрыторыі так званай «Сіверскай зямлі» — гістарычнай вобласці старажытнай Русі, якая трапіла ў склад Вялікага княства Літоўскага.
Прыкладна ў XVI стагоддзі цар Іван Трэці ўключыў гэты край у Маскоўскае царства і пачаў засяляць яго этнічнымі рускімі, каб стварыць на месцах апірышча для сваёй улады. У сеўрукоў гэта выклікала актыўны супраціў, першай праявай якога стала эміграцыя ледзь не большасці сіверскага баярства на тэрыторыю сучасных Украіны і Беларусі. Тыя, хто засталіся, нападалі на рускіх-пасяленцаў.
Падчас інтэрвенцыі войскаў Ілжэдзмітрыя Першага сеўрукі далучыліся да яго. Падтрымлівалі яны і атамана Івана Балотнікава, праз што яго паход на Маскву доўгі час у народзе меў назву «сеўрукоўская вайна».
Супраціў сеўрукоў быў зламаны толькі ў XVIIІ стагоддзі за кошт масавай каланізацыі краю. Мадэль асіміляцыі сеўрукоў, які піша выданне, стала альфай і амегай расійскай каланіяльнай палітыкі.
Паводле ўкраінскай прэсы