Суд заняў бок Мінгарвыканкама ў спрэчцы аб заяўцы на Дзень Волі

Суд Маскоўскага раёна Мінска адмовіў актывісту БХД і аднаму з былых заяўнікаў акцыі пратэсту на Дзень Волі Дзянісу Садоўскаму ў яго скарзе на дзеянні мінскіх уладаў напярэдадні 25 сакавіка.

Садоўскі патрабаваў прызнаць парушэннем закона тое, што Мінгарвыканкам не даў ва ўстаноўлены законам пяцідзённы тэрмін да акцыі адказ пра тое, ці дазволена яна. У судзе актывіст нават на пальцах адлічваў пяць дзён назад ад 25 сакавіка. Але гэта не пераканала суддзю Алену Рудніцкую.
Нагадаем, заяўнікі акцыі на Дзень Волі ў Мінску прасілі дазволіць шэсце ад Акадэміі навук па праспекце Незалежнасці 25 сакавіка. Закон патрабуе ад мясцовых уладаў даць адказ або накіраваць яго па пошце заяўнікам за пяць дзён да планаванай акцыі. Аднак 20 сакавіка заяўнікі так і не атрымалі адказу.
Мінгарвыканкам некалькі разоў прызначаў і адмяняў сустрэчу з імі. 23 сакавіка чацвёра з пяці заяўнікоў адклікалі свае подпісы, зняўшы з сябе адказнасць за правядзенне акцыі. Адказ з прапановай сабрацца на плошчы Бангалор Мінгарвыканкам даў вечарам 24 сакавіка апошняму пакінутаму заяўніку Аляксандру Макаву, які ў знак нязгоды з гэтым таксама адклікаў свой подпіс. Несанкцыянаваная акцыя ўсё ж адбылася — былі затрыманыя больш за 700 чалавек, каля 150 чалавек атрымалі штрафы і "суткі".
Пазіцыю гарадскіх уладаў у судзе прадстаўляў начальнік аддзела грамадска-масавай работы Мінгарвыканкама Юрый Уральскі. Паводле яго слоў, заяўка аб правядзенні Дня Волі не адпавядала закону, таму што па маршруце акцыі былі падземныя пераходы і станцыі метро, ​​а каля іх закон забараняе праводзіць масавыя акцыі.
— Заяўнікі выдатна ведалі, што па такім маршруце іх заяўка дазволена быць не можа.


Уральскі абвінаваціў арганізатараў у тым, што яны анансавалі акцыю да яе дазволу і дапускалі «правакацыйныя заявы» пра тое, што яны правядуць акцыю незалежна ад таго, ці будзе яна дазволена. Тым не менш, па словах чыноўніка, Мінгарвыканкам пайшоў ім насустрач.
— Было ўлічана, што для пэўнай катэгорыі нашых суграмадзян 25 сакавіка з'яўляецца важнай датай, святам.
Паводле яго слоў, улады ўлічылі, што на працягу дзесяцігоддзяў «склалася пэўная традыцыя правядзення ў дадзены дзень масавых мерапрыемстваў у пэўных стаўшых традыцыйнымі месцах і па пэўным маршруце».
— Дата адказу на сутнасць прынятага рашэння не паўплывала, — заявіў Уральскі. Ён таксама ўказаў, што Садоўскі разам з яшчэ трыма заяўнікамі адклікаў свае подпісы 23 сакавіка.
Адказваючы на ​​пытанні адваката Садоўскага, Уральскі, зрэшты, прызнаў, што да 23 сакавіка актывіст БХД яшчэ быў заяўнікам акцыі. Адвакат запытала:
— Ці можаце сказаць, калі ў апошні тэрмін павінен быў быць дадзены адказ, калі прасілі 25 сакавіка? Напэўна, гэта было 20-е чысло?— Гэта ваша сцвярджэнне.— А вы як лічыце?— Я не магу лічыць, ёсць закон.
Адвакат зноў працытавала артыкул закона аб пяцідзённым тэрміне адказу і спытала, калі павінен быў быць дадзены адказ Мінгарвыканкама.
— Гэта трэба падлічваць.— Ну падлічыце.
Суддзя папрасіла адваката «карэктна сфармуляваць пытанне». Адвакат зноў спытала аб крайнім тэрміне, калі мінскія ўлады павінны былі даць адказ.
— Гэта трэба падлічваць. На дадзены момант не магу сказаць, — зноў адказаў Уральскі.
Сам Садоўскі таксама не змог дамагчыся ад чыноўніка адказу на гэтае пытанне.
— Я так разумею, лічыць да 25 наш прадстаўнік Мінгарвыканкама ўмее, дык давайце, можа, палічым.
Затым актывіст на пальцах адлічыў ад 25 сакавіка пяць дзён таму. Атрымалася 20 сакавіка. Зняўшы два пытанні Садоўскага пра тое, ці правільна ён палічыў, суддзя сама спыталася ў прадстаўніка Мінгарвыканкама, ці павінен быць дадзены адказ да 20 сакавіка.
— Магчыма, — адказаў Уральскі. — Чаму тады мне не быў дадзены адказ? — спытаў Садоўскі.— Вы адмовіліся ад правядзення масавага мерапрыемства.— 20 сакавіка я быў заяўнікам. Я прасіў у вас адказ, вы мне яго не далі. Чаму?
Пытанне паўтарыла і суддзя.
— Не гатовы даць адказ, — сказаў Уральскі.
Судовае пасяджэнне працягвалася яшчэ каля паўгадзіны. Спрэчкі дайшлі да высвятлення, чаму Мінгарвыканкам часам дае праводзіць акцыі ў станцый метро, ​​а часам не дае, як заяўнікі маглі абскардзіць адказ, калі яны яго нават і не атрымалі, і пра тое, хто нясе адказнасць за падзеі 25 сакавіка.

У перапынку Уральскі адмовіўся адказваць на пытанне TUT.BY, чаму мінскія ўлады не далі адказ да 20 сакавіка: «Я вам ніякіх інтэрв'ю даваць не збіраюся».
Пасьля перапынку суддзя вярнулася і зачытала адмову ў задавальненні скаргі. Алена Рудніцкая патлумачыла: — Суд зыходзіў з таго, што адказ ад 24 сакавіка быў прыняты Мінгарвыканкамам у межах сваёй кампетэнцыі ў адпаведнасці з дзеючым заканадаўствам. Довады заяўніка ў частцы таго, што яму несвоечасова быў накіраваны адказ не могуць служыць падставай для задавальнення заяўленых патрабаванняў.
Пасля завяршэння працэсу Садоўскі сказаў, што будзе абскарджваць гэтае рашэнне.
news.tut.by