Пётр Кузняцоў: Больш відавочнае пацвярджэнне слабасці Расіі да выступлення Пуціна цяжка было ўявіць
Падаецца, аналітык і заснавальнік «Моцных навін» Пётр Кузняцоў сам здзіўлены, наколькі дакладна збываюцца яго прагнозы, асабліва калі яны тычацца адсутнасці логікі ў кіраўніцтва Расіі. Але і ён думае, што мабілізацыя Расіі наўрад ці дапаможа…
Увогуле, здарылася тое, што і павінна было здарыцца. Як адзначалася ўчора, пытанні логікі і здаровага сэнсу — гэта не пра цяперашнюю Расію. Хоць, наогул, можа, мы проста мала ведаем.
Можа, там, у Крамлі, сур'ёзна асцерагаюцца (і маюць падставы для гэтага), што калі яны мабілізацыю не правядуць, то ў выпадку наступнага прарыву УСУ шлях на Маскву толькі ДПС прыкрываць будзе. На Ютуб, дарэчы, ёсць выдатнае відэа пра тое, як атрад Басаева аднойчы, у разгар чачэнскіх войнаў, проста па аўтатрасах у поўным узбраенні амаль да расійскай сталіцы дабраўся — чыста за хабар.
Але гэта ўсё, вядома, лірыка. А проза ў тым, што больш відавочнае пацвярджэнне слабасці Расіі, яўнай страты яе стратэгічнай ініцыятывы ў ваенных дзеяннях і блізкага паражэння да выступленняў Пуціна і Шайгу цяжка было сабе ўявіць. Яны проста выйшлі і сказалі ўсё самі.
З выступленняў стала зусім ясна наступнае.
Расіі няма чым прыкрываць фронт — менавіта для гэтага мабілізуюцца грамадзяне. Арміі для гэтага не хапае.
Ніякай упэўненасці, што ў гэтым ім дапамогуць і мабілізаваныя, няма — адсюль чарговыя пагрозы ядзернай зброі. Аднак прымяніць яе «для абароны» Масква відавочна не можа. Таму што, калі б магла, то і мабілізацыя не вельмі патрэбная была. А так гэта ўсё некалькі дзіўна выглядае: мы вас можам адным ударам знішчыць, але спачатку кінем пад танкі пару сотняў тысяч даўно грамадзянскіх людзей. Ну і, вядома, удакладняльная да пагрозы фраза «Гэта не блеф» — наогул шэдэўральная, гэта вось прама самавыкрыццё ў чыстым выглядзе.
Эфектаў мабілізацыі ўнутры Расіі Крэмль адкрыта баіцца. Усе выступленні пабудаваны ў апраўдальным тоне: на нас напалі і нападаюць, ваююць супраць нас, лінія фронту — ого-го. Быццам ніхто не памятае, хто акрэсліў гэтую лінію фронту і хто, у прынцыпе, на каго напаў. Ну і, зноў жа, выказванне Пуціна «падкрэсліваю: частковую мабілізацыю» (як і пра «не блеф») гучыць выключна як апраўданне і спроба супакоіць.
Увогуле відавочна, што ў сітуацыі «аб'яўляць — не аб'яўляць» абодва варыянты для Масквы былі дрэннымі, але Пуцін спыніўся на тым, на чым спыніўся. Пэўная логіка для яго тут, мабыць, ёсць: такое рашэнне дазваляе зацягваць час. Цяпер Шайгу зможа насыціць целамі акопы або нават, магчыма, па ўзоры летняга наступлення на Севераданецк і Лісічанск, пачаць чарговую кампанію лабавых атак на ўкраінскія гарады, не лічачы страты.
На вялікі жаль, усё гэта — толькі зацягванне непазбежнага. Яно будзе каштаваць тысяч жыццяў рускіх і ўкраінцаў таксама (зразумелая справа, у лічбы страт ад Шайгу можа верыць толькі вар'ят, і страты ўкраінскага боку ёсць і будуць меншыя за расійскі, але яны ўсё роўна ёсць, на жаль), але стратэгічна не зменіць нічога. Можна набраць колькі заўгодна жывой сілы, але ў Масквы ўжо цяпер не хапае тэхналагічнага ўзбраення для супрацьстаяння Украіне, відавочна пагаршаецца эканамічнае становішча, і ў будучыні сітуацыя зусім не стане лепш — проста няма за кошт чаго. Наадварот, можна чакаць, што сённяшнія пастановы і будучыя рэферэндумы выклічуць новыя эканамічныя санкцыі, а таксама прывядуць да павышэння выдаткаў расійскага бюджэту, і эканамічна РФ будзе толькі слабець.
Ну і асобным радком хочацца сказаць пра баявы дух будучага расійскага апалчэння. У свой час Імперыя прайграла Першую сусветную нягледзячы на тое, што пачатак баявых дзеянняў быў сустрэты ў грамадстве з велізарным натхненнем, а ад добраахвотнікаў не было адбою.
Цяпер, з абвяшчэннем мабілізацыі, з Расіі ў рэкордна хуткім тэмпе раскуплены ўсе «зыходныя» авіябілеты, а самыя папулярныя запыты ў Google — «Як з'ехаць з Расіі» і «Як зламаць руку».
З такой шалёнай матывацыяй, ды на раскансерваванай тэхніцы 1960-х гадоў, ды ва ўмовах эканамічнага крызісу і недахопу літаральна ўсяго... На што можна быць здольнымі? Думаю, пытанне рытарычнае.