«Упадзе Пуцін, і ў той жа дзень не стане Кадырава, і з Лукашэнкам тое ж самае»

Амерыканскі палітолаг і кіраўнік апарата ўрада Азербайджана Раміз Юнус у эфіры канала «М*ланка» разважае, што чакае Расію пасля вайны, якое месца яна будзе займаць у свеце, і чым усё скончыцца для сатэліта Крамля — Лукашэнкі.

«Гэта як падчас забойства, калі забівае адзін, а двое яго ўсяго толькі падвозілі да месца злачынства»

— Беларусь, вядома, не па віне грамадзян займае сёння ў міжнародным парадку месца побач з акупантам, які напаў на Украіну, і побач з Іранам, які таксама сёння ідзе ў гэтым звязку.

Сёння сусветная супольнасць успрымае гэтыя тры краіны разам для таго, каб заўтра, калі яны апынуцца на лаве падсудных і калі ў Расіі, вядома, ступень пакарання будзе больш моцная, тыя, хто дапамагалі ёй у злачынстве, таксама не сышлі ад пакарання.

Гэта як падчас забойства, калі забівае адзін, а двое яго ўсяго толькі падвозілі да месца злачынства. Рэжым Лукашэнкі адназначна ідзе ў звязку з рэжымам Пуціна.

Лукашэнка ўзурпаваў уладу, і Расія яго ў гэтым падтрымала, у выніку 80% вашага насельніцтва апынуліся ў няміласці, многія прайшлі праз турмы, з'ехалі.

Але, з іншага боку, Захад не страціў надзею на рэанімацыю і аднаўленне ўсяго цывілізаванага ў Беларусі і на вяртанне яе ва ўлонне цывілізаванага свету. Усе разумеюць, што гэтыя 80% незадаволеных нікуды не зніклі, яны проста жывуць гэтак жа, як мы жылі ў свой час у Савецкім Саюзе.

Але як толькі страх знік, у адзін дзень на плошчы ўсіх саюзных рэспублік, уключаючы Маскву, выйшлі мільёны. Я думаю, такая ж сітуацыя будзе ў Беларусі, і на Захадзе менавіта так глядзяць на сённяшнюю Беларусь і яе перспектыву.

«У гэтай вайне ўжо нічыёй быць не можа»

— Мы будзем сведкамі хуткабягучых змяненняў, таму што ўсё, што адбываецца, у тым ліку і ўнутры вашай краіны, прадыктавана вайной ва Украіне.

А ў гэтай вайне ўжо нічыёй быць не можа: пераможа адзін з двух бакоў — ці Украіна, ці Расія. Мяркуючы па развіцці падзей, якія мы назіраем, не думаю, што хтосьці сёння верыць, што пераможа Расія. Ёй хаця б сабраць косткі і панесці.

Пуцін шукае варыянты для таго, каб выстаяць на нагах. Калі б ён выстаяў, глядзіш, і Лукашэнка змог бы ўтрымацца, але я не бачу варыянтаў, якія маглі б стаць гэтай падтрымкай.

Каб выстаяць, Пуцін павінен капітуляваць, гэта значыць, вярнуць і Крым, і Данбас, але ён гэтага не збіраецца рабіць, а ісці наперад у яго няма рэсурсаў.

Мяркуючы па выніках апошніх амерыкана-кітайскіх перамоваў, Кітай не будзе падтрымліваць Расію, ён будзе яшчэ мацней прытрымлівацца нейтралітэту. А без Кітая Расіі наогул нічога не свеціць. І калі не свеціць Расіі, значыць, не свеціць і рэжыму Лукашэнкі, — канстатуе Раміз Юнус.

«Падзенне рэжыму Пуціна стане ліквідацыяй і АДКБ, і СНД, і ЕўрАзЭС»

Палітолаг дэталёва тлумачыць, чаму Расіі сёння не даводзіцца чакаць падтрымкі не толькі ад былых саюзнікаў на сусветнай арэне, але і ад бліжэйшых суседзяў.

— Давайце не будзем падманвацца і казаць пра СНД і АДКБ, як пра нешта сур'ёзнае. Акрамя як на паперы, у гэтых структур на самай справе ўплыву няма. І АДКБ, і ў СНД — усё гэта Расія.

Калі яна прайграе ў цяперашняй вайне, усе гэтыя арганізацыі перастануць існаваць.

Падзенне рэжыму Пуціна ў юрыдычнай плоскасці стане ліквідацыяй і АДКБ, і СНД, і ЕўрАзЭС, і іншай абрэвіятуры, якая грунтуецца на расійскіх штыках, на страху перад Масквой.

Узгадайце, як на пасяджэнні чальцоў ШАС усе глядзелі на Пуціна, як на параненага мядзведзя, і хацелі толькі ведаць, колькі ён яшчэ выстаіць на нагах. Ён не атрымаў падтрымкі там, скажам, на лаяльнай для яго тэрыторыі, больш за тое, якой падтрымкі можна чакаць ад тых, хто толькі і чакае, калі ты ўпадзеш.

Паглядзіце, што дазволіў сабе Эмамалі Рахмон, што дазваляе сабе апошні час Такаеў. Мы бачым, як паволі інтарэсы Крамля здаюцца і на Паўднёвым Каўказе, і ў сярэдняй і Цэнтральнай Азіі.

Два гады таму падчас Другой Карабахскай вайны ўсе члены АДКБ падтрымалі Азербайджан, які не з'яўляецца ні членам АДКБ, ні ўваходзіць у ЕўрАзЭС, а не Арменію, сваю саюзніцу.

Сёння Расія адправіла войскі на Украіну. Хто-небудзь яе падтрымаў? Больш таго, усе гэтыя члены СНД (за выключэннем РБ) у ААН устрымліваюцца падчас галасавання, не падтрымліваюць Расію.

З Казахстана пасля адмашкі з Пекіна Расія хутка прыбрала сваё войска. Гэта значыць, з аднаго боку Турцыя, з другога — Кітай, а дзе Расія?

Яна можа, вядома, спрабаваць неяк дэстабілізаваць сітуацыю на кыргызска-таджыкскай мяжы, можа перашкаджаць заключэнню мірнай дамовы паміж Арменіяй і Азербайджанам, але сілы ўсё роўна ўжо не тыя і не тыя магчымасці.

Ім бы сёння панесці ногі з Украінскага фронту. І ніякае СНД або АДКБ не дапаможа ні Расіі, ні тым больш Беларусі.

Лёс Лукашэнкі такі ж, як лёс Прыгожына або Кадырава. Упадзе Пуцін, і ў той жа дзень не стане Кадырава, з ім разлічацца свае ж, і з Лукашэнкам тое ж самае.

Ён выдатна ведае і пра тое, як праходзілі выбары два гады таму, і пра тое, за кошт чаго ўсё трымаецца цяпер. А калі расійскія штыкі абламаюцца на ўкраінскім фронце, цягам дня расійскія вайскоўцы пакінуць і тэрыторыю Беларусі, — упэўнены амерыканскі палітолаг.

«Пуцін робіць усё, каб утрымаць і Лукашэнку, якога ў Крамлі ва ўсе часы ніхто не любіў»

У будучыні, прагназуе эксперт, на змену біпалярнага свету прыйдзе шматпалярны з некалькімі цэнтрамі, сярод якіх, аднак, Расіі ўжо не будзе.

— Усе 30 гадоў Захад, у першую чаргу, ЗША, не займаліся тэрыторыяй былога Савецкага Саюза. У адваротным выпадку мы не атрымалі б усяго таго, што цяпер маем на постсавецкай прасторы.

Не атрымалі б такога монстра ў асобе Пуціна, які, у сваю чаргу, робіць усё, каб утрымаць і Лукашэнку, нягледзячы на тое, што гэта палітык, якога ў Крамлі ва ўсе часы ніхто не любіў. Але яны асуджаныя на яго абарону і яго падтрымку.

Думаю, на Захадзе зразумелі галоўную памылку, якая была здзейсненая ў 1991 годзе, калі пасля развалу СССР не была праведзена дэкамунізацыя і дэсаветызацыя постсавецкай прасторы.

Хвароба загналі ўнутр, перадаручыўшы гэтую тэрыторыю таго ж Ельцыну, які пачаў за здароўе, а скончыў за спачын. І Германія, і Францыя яшчэ займаліся гэтай тэрыторый, а амерыканцы наогул няма.

І ўвесь істэблішмэнт Еўропы быў карупцыйнай — пісьменна скуплена на самым высокім узроўні. Заўважце, санкцыі прымаюць і прымаюць, але ніяк не закрыюць увесь гэты бізнес-складнік у велізарных маштабах. Плюс энергетычная залежнасць. Гэта былі галоўныя памылкі — і сёння ўжо гэта разумеюць.

І ЗША прыйдзецца іх выпраўляць, хоць яны і не збіраліся. Яшчэ 24 лютага яны не збіраліся гэтым займацца, яны прапаноўвалі самалёт, думаючы зноў загнаць гэтую хваробу ўнутр.

«Такога цэнтра, як Расія, больш не будзе»

Але менавіта Украіна, на думку палітолага, парушыла ўсе правілы, яна прыйшла і села за гэты стол, і падняла стаўкі. І сёння ўжо дзве краіны на постсавецкай прасторы сталі суб'ектамі міжнароднай палітыкі.

— Раней усе, акрамя Расі, былі аб'ектамі, а суб'ектам была Расія, гэта была яе тэрыторыя, і таму ўсе лічыліся з Расіяй, — нагадвае Раміз Юнус. — Але падчас Другой Карабахскай вайны Азербайджан сілай сваёй зброі, дзякуючы саюзнікам, прымусіў увесь свет прызнаць яго суб'ектам, і з Азербайджанам сёння лічацца.

Зыходзячы з гэтага, цывілізаваны свет разумее, што яны абавязаныя абараняць Украіну. Яны разумеюць, што перамога Украіны — гэта развязанне ўсіх праблем на постсавецкай прасторы, якія яны самі не вырашалі. І праблемы Беларусі ў тым ліку, і Расіі таксама. Немагчыма, нельга больш заганяць унутр гэтую хваробу.

Метастазы таму і праявіліся, што іх загналі ўнутр і прынялі рашэнне лячыць тэрапеўтычна, а трэба было вырашыць гэтую праблемы толькі хірургічна.

Усе разумеюць, якімі будуць новыя цэнтры. Раней быў біпалярны свет, калі цэнтрамі былі СССР і ЗША. Пасля развалу Савецкага Саюза свет стаў аднапалярным. І 30 гадоў безгаспадарнасці гэтага аднапалярнага свету па віне тых жа Злучаных Штатаў прывялі да 2008 года, калі адбыўся захоп тэрыторыі Грузіі, да 2014 года, калі здарыліся Крым і Данбас. І вось 2022 год — увесь свет стаіць на вушах, варожачы, будзе ядзерная вайна ці не.

Цяпер мы на парозе стварэння новага шматпалярнага свету. У яго адразу накіраваліся і той жа Кітай, і Расія. Але Кітай прапанаваў эканамічную мадэль, і сёння ён уяўляе пагрозу менавіта ў эканамічным плане для тых жа Злучаных Штатаў, а не ў ваенным. Кітай вайной ні на каго не ідзе. Ён Ганконг без вайны вярнуў і Тайвань збіраецца вярнуць без вайны.

У новым свеце, акрамя ЗША і Кітая, напэўна, будуць адыгрываць вырашальную ролю такія краіны, як Індыя, Пакістан, Турцыя — як рэгіянальныя лідары, Бразілія — у Лацінскай Амерыцы.

Будзе некалькі палюсоў, але такога цэнтра, як Расія, больш не будзе. Калі яна стане цэнтрам, значыць, заўтра там зноў з'явіцца новы Пуцін. А каму гэта трэба на Захадзе? — сказаў на заканчэнне эксперт.