«Пераломны момант»: відэа з гістарычнай сесіі Вярхоўнага Савету 25 жніўня
Былы дэпутат Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь 12 склікання Сяргей Навумчык апублікаваў на сваёй старонцы ў фэйсбуку відэа пераломнага моманту сесіі 25 жніўня, падчас якой дэпутаты прагаласавалі за Незалежнасць.
Дэпутат Апазіцыі БНФ С. Навумчык на плошчы, 24 жніўня 1991 г.
"Відэа пераломнага моманту сесіі 25 жніўня 1991, калі мы зганяем з трыбуны 1-га сакратара ЦК КПБ Малафеева (Лукашэнка нас адцягваў). Гэта было псіхалагічным ударам па камуністах, праз паўгадзіну Дземянцей падаў у адстаўку, яшчэ праз шэсць гадзін дэпутаты прагаласавалі за Незалежнасць".
Сяргей Навумчык узгадвае тыя падзеі:
"І вось тут адбыўся пераломны момант.
Да трыбуны пайшоў першы сакратар ЦК КПБ Анатоль Малафееў, на той момант рэальны кіраўнік рэспублікі і адзін з найбольш адыёзных членаў Палітбюро ЦК КПСС, які патрабаваў увядзеньня надзвычайнага становішча і энэргічна падтрымаў ГКЧП. Малафееў ня быў дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР, але як народны дэпутат СССР меў права ўдзелу ў сэсіі. Меў права і на выступ — у парадку чаргі. Але, выглядала, свае правы ён успрымаў як магчымасьць беспадзельна валадарыць і ў Беларусі, і ў гэтай залі — ён, уздымаючыся з крэсла, зрабіў жэст у бок Дземяньцея (гэтак дырыжор падае сыгнал даўно зладжанаму аркестру) — і старшыня ВС з разуменьнем заківаў галавой: так, так, калі ласка, на трыбуну.
Далейшае адбылося спантанна. Мы паўскоквалі са сваіх месцаў і пабеглі да трыбуны — Галіна Сямдзянава, Ігар Гермянчук, Валянцін Голубеў, Мікола Крыжаноўскі, Віктар Ганчар, Іван Герасюк, Алесь Шут, Павал Холад, Яўген Глушкевіч, Сяргей Папкоў... (Мітусіўся Лукашэнка і ўгаворваў нас спыніцца — яго ня слухалі, на відэа гэта добра бачна). «Пайшоў вон!», «На месца!», «Бандыт!» — мы па-просту выштурхнулі Малафеева з трыбуны.
Дэпутатаў-камуністаў, сакратароў абкамаў і райкамаў, старшынь і намесьнікаў рай- і аблвыканкамаў, генэралаў і палкоўнікаў, старшыняў калгасаў гэта прывяло у стан здраньцьвеньня. Усемагутнага першага сакратара ЦК, які дзесяцігодзьдзямі ўспрымаўся намесьнікам Бога на зямлі (а яны яшчэ памяталі Сьлюнькова, Машэрава, некаторыя і Мазурава) — сагналі, выкінулі, як школьніка-недарэку. Сьвет, які складаўся дзесяцігодзьдзямі, абрынаўся — у іх галовах".